Θεωρία των δύο άκρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο SucreRouge μετακίνησε τη σελίδα Θεωρία του Πετάλου στην Θεωρία των δύο άκρων: η ακριβής μετάφραση του αγγλικού όρου δεν χρησιμοποιείται στην ελληνική αρθρογραφία
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Γραμμή 1:
 
H '''θεωρία τουτων πετάλουδύο άκρων''' ισχυρίζεται ότι η [[ακροαριστερά]] και η [[ακροδεξιά]] αντί να βρίσκονται στα αντίθετα άκρα ενός γραμμικού πολιτικού συνεχούς όπως υπονοεί και η παραδοσιακή ορολογία που παραπέμπει σε μία αντίθετη "δεξιά" και "αριστερά", στην πραγματικότητα μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, σαν τα δύο άκρα ενός πετάλου. Η θεωρία αποδίδεται στον Γάλλο συγγραφέα Jean-Pierre Faye. Οι υποστηρικτές της θεωρίας δείχνουν μια σειρά από ομοιότητες μεταξύ της άκρας αριστεράς και της ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένης της τάσης τους να βαρύνουν τον αυταρχισμό ή τον [[ολοκληρωτισμός|ολοκληρωτισμό]]. Τα δύο άκρα μοιράζονται τον αυταρχισμό και τον κρατισμό, περιφρονούν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και περιορίζουν την ελευθερία του λόγου στην ελευθερία του δικού τους λόγου. Σε πολλές περιπτώσεις μοιράζονται ακόμα και τον [[αντισημιτισμός|αντισημιτισμό]] αν και με διαφορετικά επιχειρήματα. <ref>{{cite news |first=Frédéric |last=Encel |authorlink= |author2=Thual, François |title=United States-Israel: A friendship that needs to be demystified |url=http://www.ufppc.org/content/view/1751/2/ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20070930160218/http://www.ufppc.org/content/view/1751/2/ |archivedate=2007-09-30 |quote=Jean-Pierre Faye's famous horseshoe theory (according to which extremes meet) finds verification here more than in other places, and the two states of delirium often mingle and meet, unfortunately spreading beyond these extremist circles. But contrary to the legend deliberately maintained and/or the commonplace believed in good faith, Israel and the United States have not always been allies; on several occasions their relations have even been strained. |work=[[Le Figaro]] |location=Paris |date=2004-11-13 |accessdate=2009-02-13 }}</ref>
 
Η πρωιμότερη χρήση του όρου φαίνεται να είναι από το βιβλίο Le Siècle des idologiques του Jean-Pierre Faye του 2002. Οι άλλοι έχουν αποδώσει τη θεωρία στο Seymour Martin Lipset, τον Daniel Bell και το «πλουραλιστικό σχολείο». {{Πηγή}}