Γεώργιος Βενδότης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: O → Ο
Tzouki (συζήτηση | συνεισφορές)
γλωσσική επιμέλεια, προσθήκη πληροφοριών
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες καλλιτέχνη}}Ο '''Γεώργιος Βενδότης''' ή Βεντότης ([[1757|Ζάκυνθος 1757]] - [[28 Νοεμβρίου|Βιέννη 28 Νοεμβρίου]] [[1795]]) ήταν [[Έλληνας]] μεταφραστής, συγγραφέας, επιμελητής εκδόσεων και τυπογράφος, από τους πρωτοπόρους της [[Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας|νεοελληνικής τυπογραφίας.]] με καταγωγή από τη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]].
[[Αρχείο:Ventotis.jpg|right|thumb|Το «Λεξικό», ελληνογαλλικό, που εξέδωσε ο Βεντότης το 1804 στη Βιέννη]]
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Ο Γεώργιος Βεντότης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στατο 1757,. καιΜετά μετις τοεγκύκλιες τέλοςσπουδές τηςτου βασικήςμετέβη εκπαίδευσηςστη πήγεΒενετία στηνμε Βενετία,στόχο γιαίσως να συνεχίσει τις σπουδές του σε ανώτερο επίπεδο στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβακοντινής Πάδοβας.<ref>Αλεξάνδρα Σφοίνη, «ο Ινδός φιλόσοφος» ή οικονομία του ανθρώπινου βίου σελ. 122,http://www.eranistes.org/index.php/eranistis/article/viewFile/157/135.pdf {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160305131729/http://www.eranistes.org/index.php/eranistis/article/viewFile/157/135.pdf |date=2016-03-05 }}</ref>
 
ΕκείΣτη Βενετία έμαθε ιταλικά, γαλλικά, αγγλικά και λατινικά. Το 1777, και σε ηλικία 20 ετών, τοάρχισε 1777να έπιασε δουλειάεργάζεται στο τυπογραφείο του [[Νικόλαος Γλυκύς|Νικόλαου Γλυκύ]] σανως διορθωτής , και μεταφραστής ξενόγλωσσων βιβλίων για τον εκδοτικό οίκο.
ΣεΓια αυτότον τοεκδοτικό διάστημαοίκο μετέφρασετου δυοΓλυκύ βιβλίαμετέφρασε ιατρικήςδύο μελέτες του Γάλλου γιατρού Αντρέ Τισσό, (AndreAndré Tissot) το '''«Νουθεσία εις τον λαόν εις διαφύλαξιν της σωματικής υγείας»''' (Βενετία 1780, σε δύο τόμους) και '''«Αυνανισμού επιτομή. Ήτις περιγράφει τα διάφορα πάθη όπου γεννώνται από τας ασελγείς ηδονάς και μάλιστα από την επάρατον πράξιν της μαλακίας.'' Εκ(Βενετία της1777) γαλλικήςκαι το δίτομο το «Νουθεσία εις τηντον ημετέρανλαόν απλήνεις διάλεκτον.διαφύλαξιν Ενετίησιτης 1777σωματικής παράυγείας» Νικολάω(Βενετία Γλυκεί»1780).'''.<ref> http://karaberopoulos.gr/el/arthra-anakoinwseis/gnwstiko-epipedo-iatrikwn-gnwsewn-neoellhniki-anagennhsh/ </ref>'''
 
Το 1780 φεύγειαναχώρησε για τη Βουδαπέστη, όπου εργάστηκε για ναένα διδάξεισχετικά σύντομο διάστημα ως δάσκαλοςοικοδιδάσκαλος σεγια σπίτιατους γόνους εύπορων Ελλήνων της εκεί παροικίας. αλλά εγκατέλειψε όμως το επάγγελμα του δασκάλου (σύμφωναΣύμφωνα μεωστόσομε τον [[Γεώργιος Ζαβίρας|Γεώργιο Ζαβίρα]] «παραίτησε διά τινάς λογοτριβάς το διδασκαλικόν επάγγελμα»).
 
και τοΤο 1781 εγκαταστάθηκε οριστικά στη Βιέννη., Σύντομαόπου γνωρίστηκεγρήγορα μεγνώρισε όληπολλά τηνμέλη ελληνικήτης παροικίαεκεί καιελληνικής δημιούργησεεμπορικής στενήπαροικίας φιλίακαι συνδέθηκε φιλικά με τον λόγιο [[Πολυζώης Λαμπανιτζιώτης|Πολυζώη Λαμπανιτζιώτη]]. δουλεύονταςΗ μαζίκαίρια σεσυμβολή μεταφράσειςτου καιστην επιμέλειεςανάπτυξη βιβλίων.της Αμέσωςελληνικής βρίσκειβιβλιοπαραγωγής δουλειάτης σανΒιέννης διορθωτής,αρχίζει επιμελητήςμε καιτη μεταφραστήςσυνεργασία κειμένωντου στομε τυπογραφείοτον τουτυπογράφο-εκδότη Γιόζεφ Μπάουμάιστερ,(Josef Baumeister), οσημαντικό οποίοςεκδότη ήτανελληνικών απόβιβλίων. τουςΟ πιοΒεντότης σημαντικούςσυνεργάστηκε εκδότεςμαζί ελληνόφωνωντου βιβλίωνως στηδιορθωτής, πόληεπιμελητής και μεταφραστής κειμένων.
 
Ιδιαίτερα σημαντική και χαρακτηριστική για τη γόνιμη συνεργασία τους υπήρξε η προσπάθειά τους το 1784 να εκδώσουν μια ελληνική εφημερίδα. Το ειδησεογραφικό αυτό έντυπο ονομάστηκε «[[Ταχυδρόμος της Βιέννης]]». Ωστόσο δεν κυκλοφόρησαν παρά δύο μόνο φύλλα: το πρώτο στις 28 Ιουνίου / 9 Ιουλίου και το δεύτερο στις 5/16 Ιουλίου του 1784. Οι αυστριακές αρχές, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της Υψηλής Πύλης, η οποία είχε πληροφορηθεί την έκδοση πριν να κυκλοφορήσει το πρώτο φύλλο, διέταξαν τη διακοπή της έκδοσης του «[[Ταχυδρόμος της Βιέννης|Ταχυδρόμου»]].<ref>Ίλια Χατζηπαναγιώτη-Sangmeister, «Η πρώτη ελληνική εφημερίδα, ο Ταχυδρό­μος της Βιέννης (1784) των Βεντότη και Baumeister, και η δημιουργία μιας αστικής δημοσιότητας στους Νέους Χρόνους», Κονδυλοφόρος 8 (2009), σ. 131-148.</ref>
 
Έτσι μετέφρασε από τα γαλλικά '''"Πάπας τι εστί"''' του Άιμπελ (1782),
Γραμμή 21 ⟶ 23 :
'''«Εκκλησιαστική Ιστορία Μελετίου Μητροπολίτου Αθηνών. Μετενεχθείσα εκ της Ελληνικής εις την ημετέραν απλοελληνικήν φράσιν, εις τόμους τρεις διαιρεθείσα και πλουτισθείσα με πολλάς χρησίμους, και αναγκαίας υποσημειώσεις, και ακριβείς πίνακας·παρά Γεωργίου Βενδότη εκ Ζακύνθου, και παρ' αυτού διορθωθείσα. Παρά Ιωσήπω Βαουμαϊστέρω, Νομοδιδασκάλω, και Τυπογράφω. Εν Βιέννη της Αουστρίας»''' (1783) σε συνεργασία με τον Πολυζώη Λαμπανιτζιώτη.
 
Το 1784 σε ηλικία 27 ετών, ο Βενδότης κινητοποιείται προκειμένου να επιτύχει την έκδοση της πρώτης ελληνικής εφημερίδας στη Βιέννη, και καταφέρνει να εκδώσει 2 φύλλα από αυτήν τον Ιούνιο ή Ιούλιο του 1784, τον «[[Ταχυδρόμος της Βιέννης|Ταχυδρόμο της Βιέννης]]» πριν η αυστριακή κυβέρνηση υποκύπτοντας σε πιέσεις της Τουρκικής κυβέρνησης, διατάξει το οριστικό κλείσιμο της. <ref>Ίλια Χατζηπαναγιώτη-Sangmeister, «Η πρώτη ελληνική εφημερίδα, ο Ταχυδρό­μος της Βιέννης (1784) των Βεντότη και Baumeister, και η δημιουργία μιας αστικής δημοσιότητας στους Νέους Χρόνους», Κονδυλοφόρος 8 (2009), σ. 131-148.</ref>
 
Παρόλη την αποτυχία του εγχειρήματος ο Βενδότης συνεχίζει την μεταφραστική και συγγραφική του δραστηριότητα και το 1787 επιμελείται τη '''«Γραμματική της γαλλικής γλώσσας'''» που θα εκδώσει ο Μπάουμαιστερ καθώς και την