Χρήστης:Texniths/πρόχειρο/Πρόχειρο1: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Αναιρέθηκε |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Αναιρέθηκε |
||
Γραμμή 102:
</ref><ref name="alves">{{Cite book|title=Angola: Anatomy of an Oil State|first=Tony|last=Hodges|year=2004|page=50}}</ref><ref name="alvsoviet">{{Cite book|title=To Make a World Safe for Revolution: Cuba's Foreign Policy|first=Jorge I.|last=Domínguez|year=1989|page=158}}</ref><ref name="poderpop">{{Cite book|title=The New Insurgencies: Anticommunist Guerrillas in the Third World|first=Michael S.|last=Radu|year=1990|pages=134–135}}</ref>
=== Αντικατάσταση του Νέτο ===
Οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να αυξήσουν την επιρροή τους, θέλοντας να δημιουργήσουν μόνιμες στρατιωτικές βάσεις στην Ανγκόλα<ref>{{Cite journal|last=Kahn|first=Owen Ellison|date=Fall 1987|title=Cuba's Impact in Southern Africa*|url=https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-interamerican-studies-and-world-affairs/article/cubas-impact-in-southern-africa/A617D41A603A1534EE88A6BBFAE03A10|journal=Journal of Interamerican Studies and World Affairs|language=en|volume=29|issue=3|pages=33–54|doi=10.2307/165843|jstor=165843|issn=0022-1937}}</ref> αλλά παρά την συνεχιζόμενη πίεση, ειδικά από τον σοβιετικό [[Επιτετραμμένος|επιτετραμμένο]], Γκ. Α. Ζβέρεφ, ο Νέτο στάθηκε στο ύψος του και αρνήθηκε να επιτρέψει την κατασκευή μόνιμων στρατιωτικών βάσεων. Με τον Άλβες να μην αποτελεί πλέον πιθανότητα, η Σοβιετική Ένωση υποστήριξε τον πρωθυπουργό [[Λόπο ντε Νασιμέντο|Λόπο ντο Νασίμεντο]] εναντίον του Νέτο για την ηγεσία του MPLA.<ref name="cpsu">{{Cite book|title=The Global Cold War: Third World Interventions and the Making of Our Times|first=Odd Arne|last=Westad|year=2005|pages=[https://archive.org/details/globalcoldwarthi00west/page/n244 239]–241|url=https://archive.org/details/globalcoldwarthi00west}}</ref> Ο Νέτο κινήθηκε γρήγορα, κάνοντας την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος να απομακρύνει τον Νασιμέντο από τις θέσεις του ως Πρωθυπουργού, Γραμματέα του Πολιτικού Γραφείου, Διευθυντή της Εθνικής Τηλεόρασης και Διευθυντή του ''Jornal de Angola''. Αργότερα τον ίδιο μήνα, οι θέσεις του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου καταργήθηκαν.<ref name="denasc">Kalley (1999), σελ. 10.</ref>
Ο Νέτο διαφοροποίησε την εθνοτική σύνθεση του πολιτικού γραφείου του MPLA καθώς αντικατέστησε την σκληροπυρηνική παλαιά φρουρά με νέο αίμα, συμπεριλαμβανομένου του [[Ζοζέ Εντουάρντο ντος Σάντος]].<ref name="newblood">{{Cite book|title=Africa South of the Sahara 2004|last=Taylor & Francis Group|year=2003|pages=41–42}}</ref> Όταν πέθανε στις 10 Σεπτεμβρίου 1979, η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος ψήφισε ομόφωνα την εκλογή του Ντος Σάντος ως Προέδρου.
== Δεκαετία του 1980 ==
[[Αρχείο:SADF-Operations_4.jpg|μικρογραφία|250x250εσ| Νοτιοαφρικανοί αλεξιπτωτιστές περιπολώντας κοντά στην παραμεθόρια περιοχή, μέσα της δεκαετίας του 1980.]]
Υπό την ηγεσία του ντος Σάντος, τα στρατεύματα της Ανγκόλας πέρασαν τα σύνορα με τη Ναμίμπια για πρώτη φορά στις 31 Οκτωβρίου, πηγαίνοντας στο [[Καβάνγκο]]. Την επόμενη μέρα, ο ντος Σάντος υπέγραψε σύμφωνο μη επιθετικότητας με τη Ζάμπια και το Ζαΐρ.<ref name="seventies">Kalley (1999), σελ. 12.</ref> Στη δεκαετία του 1980, οι μάχες εξαπλώθηκαν έξω από τη νοτιοανατολική Ανγκόλα, όπου οι περισσότερες μάχες είχαν λάβει χώρα τη δεκαετία του 1970, καθώς ο Εθνικός Στρατός του Κονγκό (ANC) και το [[SWAPO]] αύξησαν τη δραστηριότητά τους. Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής απάντησε στέλνοντας στρατεύματα πίσω στην Ανγκόλα, επεμβαίνοντας στον πόλεμο από το 1981 έως το 1987,<ref name="safricainvasion">{{Cite book|title=The Encyclopedia of World History: Ancient, Medieval, and Modern, Chronologically Arranged|first=Peter N.|last=Stearns|last2=Langer, William Leonard|year=2001|page=[https://archive.org/details/encyclopediaworl00stea/page/n2470 1065]|url=https://archive.org/details/encyclopediaworl00stea}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFStearnsLanger,_William_Leonard2001">Stearns, Peter N.; Langer, William Leonard (2001). </cite></ref> ωθώντας τη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ένωση]] να παραδώσει τεράστιες ποσότητες στρατιωτικής βοήθειας από το 1981 έως το 1986. Η ΕΣΣΔ έδωσε στο MPLA περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε ενισχύσεις το 1984.<ref name="ruaid">{{Cite book|title=Gorbachev: The Man and the System|first=Ilya|last=Zemtsov|last2=Farrar, John|year=1989|page=[https://archive.org/details/gorbachevmant00zemt/page/309 309]|url=https://archive.org/details/gorbachevmant00zemt}}</ref> Το 1981, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για τις αφρικανικές υποθέσεις του νεοεκλεγέντος προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, [[Ρόναλντ Ρήγκαν]], [[Τσέστερ Κρόκερ]] ανέπτυξε μια [[Διασύνδεση (πολιτική)|πολιτική διασύνδεσης]], συνδέοντας την ανεξαρτησία της Ναμίμπια με την κουβανική απόσυρση και ειρήνη στην Ανγκόλα.<ref name="linkage">{{Cite book|title=Angola: Struggle for Peace and Reconstruction|first=Inge|last=Tvedten|year=1997|pages=[https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved/page/38 38–39]|url=https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved}}</ref><ref name="crocker">{{Cite news|url=http://www.cnn.com/SPECIALS/cold.war/guides/debate/chats/crocker/|title=Cold War Chat: Chester Crocker, Former U.S. Assistant Secretary of State for African Affairs|last=Hashimoto|first=John|publisher=CNN|year=1999|archive-url=https://web.archive.org/web/20060923171400/http://www.cnn.com/SPECIALS/cold.war/guides/debate/chats/crocker/|archive-date=2006-09-23|accessdate=2021-10-14}}</ref>
Ξεκινώντας από το 1979, η Ρουμανία εκπαίδευσε αντάρτες της Ανγκόλας. Κάθε 3-4 μήνες, η Ρουμανία έστελνε δύο αεροπλάνα στην Ανγκόλα, με το καθένα να επιστρέφει με 166 νεοσύλλεκτους. Αυτοί επέστρεφαν στην Ανγκόλα αφού ολοκλήρωσαν την εκπαίδευσή τους. Εκτός από την εκπαίδευση των ανταρτών, η Ρουμανία εκπαίδευσε επίσης νεαρούς Αγκολανούς ως πιλότους. Το 1979, υπό τη διοίκηση του Ταγματάρχη [[Αουρέλ Νικουλέσκου]], η Ρουμανία ίδρυσε αεροπορική ακαδημία στην Ανγκόλα. Υπήρχαν περίπου 100 Ρουμάνοι εκπαιδευτές σε αυτήν την ακαδημία, με περίπου 500 Ρουμάνους στρατιώτες να φυλάσσουν τη βάση, η οποία υποστήριζε 50 αεροσκάφη που χρησιμοποιήθηκαν για την εκπαίδευση πιλότων από την Ανγκόλα. Τα μοντέλα αεροσκαφών που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: [[IAR 826]], [[IAR 836]], [[Aero L-29 Delfín|EL-29]], [[MiG-15]] και [[An-24|AN-24]].<ref name="books.google.ro">[https://books.google.ro/books?id=wlL9YrYD3zMC&pg=PA372#v=onepage&q&f=false United States. Congress. Senate. Committee on Finance. Subcommittee on International Trade, U.S. Government Printing Office, 1985, ''Continuing Presidential Authority to Waive Freedom of Emigration Provisions'', p. 372]</ref><ref name="ONMMAQAAMAAJ 1983">[https://books.google.ro/books?hl=en&id=ONMMAQAAMAAJ&dq=niculescu American-African Affairs Association, 1983, ''Spotlight on Africa, Volumes 16-17'']</ref> Η καθοριζόμενη ως «Εθνική Στρατιωτική Αεροπορική Σχολή Διοικητής Μπούλα», ιδρύθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1981 στο [[Νεγκάγκε]]. Η εγκατάσταση εκπαίδευσε πιλότους της αεροπορίας, τεχνικούς και αξιωματικούς του Γενικού Επιτελείου. Το ρουμανικό διδακτικό προσωπικό αντικαταστάθηκε σταδιακά από Ανγκολανούς.<ref name="DZQPAQAAMAAJ 1982">[https://books.google.ro/books?id=DZQPAQAAMAAJ&hl=en&q=romanian+negage Angola Information, 1982, ''Bulletin, Issues 1-30'']</ref>
Ο στρατός της Νότιας Αφρικής επιτέθηκε στους αντάρτες στην [[επαρχία Κουνένε]] στις 12 Μαΐου 1980. Το Υπουργείο Άμυνας της Ανγκόλας κατηγόρησε τη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση ότι τραυμάτισε και σκότωσε πολίτες. Εννέα ημέρες αργότερα, ο στρατός επιτέθηκε ξανά, αυτή τη φορά στο [[Επαρχία Κουάντο Κουμπάνγκο|Κουάντο-Κουμπάνγκο]] και το MPLA απείλησε να απαντήσει στρατιωτικά. Ο στρατός εξαπέλυσε μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ανγκόλα μέσω του Κουνένε και του Κουάντο-Κουμπάνγκο στις 7 Ιουνίου, καταστρέφοντας το επιχειρησιακό αρχηγείο της SWAPO στις 13 Ιουνίου, σε αυτό που ο πρωθυπουργός [[Πίτερ Βίλεμ Μπότα]] χαρακτήρισε «σοκαριστική επίθεση». Η κυβέρνηση του MPLA συνέλαβε 120 Αγκολανούς που σχεδίαζαν να πυροδοτήσουν εκρηκτικά στη Λουάντα, στις 24 Ιουνίου, ματαιώνοντας ένα σχέδιο που φέρεται να ενορχηστρώθηκε από την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής. Τρεις ημέρες αργότερα, το [[Συμβούλιο Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών|Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών]] συνήλθε μετά από εντολή του πρέσβη της Ανγκόλας στον ΟΗΕ, Ε. Ντε Φιγκερίντο, και καταδίκασε τις εισβολές της Νότιας Αφρικής στην Ανγκόλα. Ο πρόεδρος Μομπούτου του Ζαΐρ τάχθηκε επίσης στο πλευρό του MPLA. Η κυβέρνηση του MPLA κατέγραψε 529 περιπτώσεις στις οποίες ισχυρίζονται ότι οι δυνάμεις της Νοτίου Αφρικής παραβίασαν την εδαφική κυριαρχία της Ανγκόλας μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου 1980.<ref name="terrsov">Kalley (1999), σσ. 13–14.</ref>
Η Κούβα αύξησε τις δυνάμεις της στην Ανγκόλα από 35.000 το 1982 σε 40.000 το 1985. Οι δυνάμεις της Νότιας Αφρικής προσπάθησαν να καταλάβουν το [[Λουμπάνγκο]], πρωτεύουσα της [[Επαρχία Ουίλα|επαρχίας Ουίλα]], στην [[επιχείρηση Ασκάρι]] τον Δεκέμβριο του 1983.<ref name="linkage">{{Cite book|title=Angola: Struggle for Peace and Reconstruction|first=Inge|last=Tvedten|year=1997|pages=[https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved/page/38 38–39]|url=https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFTvedten1997">Tvedten, Inge (1997). </cite></ref>
Στις 2 Ιουνίου 1985, Αμερικανοί συντηρητικοί ακτιβιστές συγκάλεσαν τη [[Δημοκρατική Διεθνής|Δημοκρατική Διεθνή]], μια συμβολική συνάντηση των αντικομμουνιστών μαχητών, στα κεντρικά γραφεία της UNITA στην [[Τζάμπα (Κουάντο Κουμπάνγκο)|Τζάμπα]].<ref name="demint">{{Cite book|title=Cuba and the United States: A Chronological History|first=Jane|last=Franklin|year=1997|page=[https://archive.org/details/cubaunitedstates0000fran/page/212 212]|url=https://archive.org/details/cubaunitedstates0000fran}}</ref> Αρχικά χρηματοδοτήθηκε από τον ιδρυτή της [[Rite Aid]] [[Λιούις Λέρμαν]] και οργανώθηκε από τους αντικομμουνιστές ακτιβιστές [[Τζακ Αμπράμοφ]] και Τζακ Γουίλερ, οι συμμετέχοντες ήταν οι Σαβίμπι, [[Αντόλφο Καλέρο]], ηγέτης των [[Κόντρας|Contras]] της [[Νικαράγουα|Νικαράγουας]], [[Πα Κάο Χερ]], ηγέτης ανταρτών [[Χμονγκ]] από το [[Λάος]], ο αντισυνταγματάρχης των ΗΠΑ [[Όλιβερ Νορθ]], Νοτιοαφρικανικές δυνάμεις ασφαλείας, ο [[Αμπντουραχίμ Ουαρντάκ]], ηγέτης των [[Αφγανιστάν|Αφγανών]] [[Μουτζαχεντίν]], ο Τζακ Γουίλερ, Αμερικανός συντηρητικός υποστηρικτής της πολιτικής και πολλοί άλλοι.<ref name="crusade">{{Cite book|title=Gang of Five: Leaders at the Center of the Conservative Crusade|first=Nina J.|last=Easton|year=2000|pages=[https://archive.org/details/gangoffiveleader00east/page/165 165–167]|url=https://archive.org/details/gangoffiveleader00east}}</ref> Η διοίκηση του Ρήγκαν, αν και δεν ήταν πρόθυμη να υποστηρίξει δημόσια τη συνάντηση, εξέφρασε ιδιωτική έγκριση. Οι κυβερνήσεις του [[Ισραήλ]] και της Νότιας Αφρικής υποστήριξαν την ιδέα, αλλά και οι δύο αντίστοιχες χώρες κρίθηκαν ανεπιθύμητες για τη φιλοξενία του συνεδρίου.<ref name="crusade" />
Οι συμμετέχοντες εξέδωσαν ένα ανακοινωθέν στο οποίο αναφέρονταν:<blockquote>Εμείς, οι ελεύθεροι λαοί που αγωνιζόμαστε για την εθνική μας ανεξαρτησία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, συγκεντρωμένοι στην Τζάμπα, δηλώνουμε αλληλεγγύη σε όλα τα κινήματα ελευθερίας στον κόσμο και δηλώνουμε τη δέσμευσή μας να συνεργαστούμε για την απελευθέρωση των εθνών μας από τους Σοβιετικούς ιμπεριαλιστές.</blockquote>Η [[Βουλή των Αντιπροσώπων (ΗΠΑ)|Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών]] ψήφισε με 236 ψήφους υπέρ έναντι 185 κατά για την κατάργηση της τροπολογίας του Κλαρκ στις 11 Ιουλίου 1985.<ref name="clarkrepeal">{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/1985/07/11/world/house-acts-to-allow-angola-rebel-aid.html|title=House acts to allow Angola rebel aid|last=Fuerbringer, Jonathan|work=The New York Times|date=1985-07-11|accessdate=2021-10-14}}</ref> Η κυβέρνηση του MPLA άρχισε να επιτίθεται στην UNITA αργότερα εκείνο το μήνα από τη [[Λουένα (Ανγκόλα)|Λουένα]] προς το [[Καζόμπο]] κατά μήκος του Σιδηροδρόμου της Μπενγκέλα σε μια στρατιωτική επιχείρηση με το όνομα Κονγκρέσο II, καταλαμβάνοντας το Καζόμπο στις 18 Σεπτεμβρίου. Η κυβέρνηση του MPLA προσπάθησε ανεπιτυχώς να πάρει την αποθήκη ανεφοδιασμού της UNITA στη [[Μαβίνγκα (Κουάντο Κουμπάνγκο)|Μαβίνγκα]] από το [[Μενόνγκουε]]. Ενώ η επίθεση απέτυχε, προέκυψαν πολύ διαφορετικές ερμηνείες της επίθεσης. Η UNITA ισχυρίστηκε ότι οι Σοβιετικοί αξιωματικοί που μιλούσαν πορτογαλικά ηγήθηκαν των στρατευμάτων των ενόπλων δυνάμεων της Ανγκόλας ενώ η κυβέρνηση είπε ότι η UNITA βασίστηκε σε αλεξιπτωτιστές της Νότιας Αφρικής για να νικήσει την επίθεση του MPLA. Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής παραδέχτηκε ότι πολεμούσε στην περιοχή, αλλά είπε ότι τα στρατεύματά της πολεμούσαν τους μαχητές της SWAPO.<ref name="eightyfive">{{Cite book|title=Escape from Violence: Conflict and the Refugee Crisis in the Developing World|last=Aristide R. Zolberg University-in-Exile Professor of Political Science New School for Social Research, Astri Suhrke Professor of International Relations The American University, Sergio Aguayo Professor of International Studies El Colegio de Mexico|year=1989|page=312}}</ref>
=== Ο πόλεμος εντείνεται ===
Μέχρι το 1986, η Ανγκόλα άρχισε να αναλαμβάνει έναν πιο κεντρικό ρόλο στον Ψυχρό Πόλεμο, με τη Σοβιετική Ένωση, την Κούβα και άλλα έθνη του ανατολικού μπλοκ να ενισχύουν την υποστήριξη τους στην κυβέρνηση του MPLA και τους Αμερικανούς συντηρητικούς να αρχίζουν να αυξάνουν την υποστήριξή τους στην UNITA του Σαβίμπι. Ο Σαβίμπι ανέπτυξε στενές σχέσεις με σημαντικούς Αμερικανούς συντηρητικούς, οι οποίοι τον θεώρησαν ως βασικό σύμμαχο στην προσπάθεια των ΗΠΑ να αντιταχθούν και να ανατρέψουν τις αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις που υποστηριζόταν από τη Σοβιετική Ένωση σε όλο τον κόσμο. Η σύγκρουση κλιμακώθηκε γρήγορα, με την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα να τη θεωρούν κρίσιμη στρατηγική σύγκρουση στον Ψυχρό Πόλεμο.
[[Αρχείο:South_Africa_Border_War_Map.png|μικρογραφία|270x270εσ| Μέγιστη έκταση των επιχειρήσεων της Νότιας Αφρικής και της UNITA στην Ανγκόλα και τη Ζάμπια]]
Η Σοβιετική Ένωση έδωσε επιπλέον 1 δισεκατομμύρια δολάρια βοήθεια προς την κυβέρνηση του MPLA και η Κούβα έστειλε επιπλέον 2.000 στρατιώτες στην δύναμη της Ανγκόλας για την προστασία των πλατφορμών πετρελαίου της [[Chevron Corporation|Chevron]].<ref name="eightyfive">{{Cite book|title=Escape from Violence: Conflict and the Refugee Crisis in the Developing World|last=Aristide R. Zolberg University-in-Exile Professor of Political Science New School for Social Research, Astri Suhrke Professor of International Relations The American University, Sergio Aguayo Professor of International Studies El Colegio de Mexico|year=1989|page=312}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true">Aristide R. Zolberg University-in-Exile Professor of Political Science New School for Social Research, Astri Suhrke Professor of International Relations The American University, Sergio Aguayo Professor of International Studies El Colegio de Mexico (1989). </cite></ref> Ο Σαβίμπι είχε αποκαλέσει την παρουσία της Chevron στην Ανγκόλα, που ήδη προστατευόταν από κουβανικά στρατεύματα, «στόχο» της UNITA σε συνέντευξή του στο περιοδικό ''[[Foreign Policy]]'' στις 31 Ιανουαρίου.<ref>Franklin (1997), σελ. 219.</ref>
Στην Ουάσινγκτον, ο Σαβίμπι συνέστησε στενές σχέσεις με συντηρητικούς με επιρροή, όπως ο [[Μάικλ Τζονς (πολιτικός αναλυτής)|Μάικλ Τζονς]] (αναλυτής εξωτερικής πολιτικής του [[The Heritage Foundation]] και βασικός υποστηρικτής του Σαβίμπι), ο [[Γκρόβερ Νόρκουιστ]] (Πρόεδρος των [[Αμερικανοί για Φορολογική Μεταρρύθμιση|Αμερικανών για Φορολογική Μεταρρύθμιση]] και οικονομικός σύμβουλος του Σαβίμπι) και άλλοι, οι οποίοι έπαιξαν κρίσιμους ρόλους στην ενίσχυση της κλιμακούμενης μυστικής βοήθειας των ΗΠΑ στην UNITA του Σαβίμπι και επισκέφτηκε τον Σαβίμπι στην έδρα του στην Τζάμπα, στην Ανγκόλα για να δώσει στον ηγέτη των ανταρτών της Ανγκόλας στρατιωτική, πολιτική και άλλη καθοδήγηση στον πόλεμό του κατά της κυβέρνησης του MPLA. Με την ενισχυμένη υποστήριξη των ΗΠΑ, ο πόλεμος κλιμακώθηκε γρήγορα, τόσο ως προς την ένταση της σύγκρουσης όσο και ως προς την αντίληψή του ως βασική σύγκρουση στον Ψυχρό Πόλεμο συνολικά.<ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/1987/02/01/world/cia-said-to-send-weapons-via-zaire-to-angola-rebels.html|title=C.I.A. Said to Send Weapons Via Zaire to Angola Rebels|last=Brooke|first=James|work=The New York Times|date=1987-02-01|accessdate=2021-10-14}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/1986/02/06/us/briefing-a-mending-of-fences.html|title=A Mending of Fences|last=Molotsky|first=Irvin|work=The New York Times|date=1986-02-06|last2=Weaver Jr|first2=Warren|accessdate=2021-10-14}}</ref>
Εκτός από την κλιμάκωση της στρατιωτικής υποστήριξής της για την UNITA, η κυβέρνηση Ρήγκαν και οι συντηρητικοί σύμμαχοί της εργάστηκαν επίσης για να επεκτείνουν την αναγνώριση του Σαβίμπι ως βασικού συμμάχου των ΗΠΑ σε έναν σημαντικό αγώνα του Ψυχρού Πολέμου. Τον Ιανουάριο του 1986, ο Ρήγκαν κάλεσε τον Σαβίμπι σε μια συνάντηση στον Λευκό Οίκο. Μετά τη συνάντηση, ο Ρήγκαν μίλησε για την UNITA που κέρδισε μια νίκη που «ηλεκτρίζει τον κόσμο». Δύο μήνες αργότερα, ο Ρήγκαν ανακοίνωσε την παράδοση [[FIM-92 Stinger|πυραύλων εδάφους-αέρος Stinger]] ως μέρος της βοήθειας 25 εκατομμυρίων δολαρίων προς την UNITA από την αμερικανική κυβέρνηση.<ref name="linkage">{{Cite book|title=Angola: Struggle for Peace and Reconstruction|first=Inge|last=Tvedten|year=1997|pages=[https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved/page/38 38–39]|url=https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFTvedten1997">Tvedten, Inge (1997). </cite></ref><ref>{{Cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/264094.stm|title=Obituary: Jonas Savimbi, Unita's local boy|last=Simpson|first=Chris|work=BBC News|date=2002-02-25|accessdate=2021-10-14}}</ref> Ο [[Τζερεμίας Τσιτούντα]], εκπρόσωπος της UNITA στις ΗΠΑ, έγινε Αντιπρόεδρος της UNITA τον Αύγουστο του 1986 στο έκτο συνέδριο του κόμματος.<ref name="chitpromo">{{Cite book|title=Historical Dictionary of Angola|first=James W.|last=Martin|year=2004|page=33}}</ref> Ο Φιντέλ Κάστρο έκανε πρόταση στον Κρόκερ για την απόσυρση ξένων στρατευμάτων από την Ανγκόλα και τη Ναμίμπια ως προϋπόθεση για την αποχώρηση της Κούβας από την Ανγκόλα στις 10 Σεπτεμβρίου.
Οι δυνάμεις της UNITA επιτέθηκαν στην Καμαμπατέλα στην [[επαρχία Κουάνζα Νόρτε]] στις 8 Φεβρουαρίου 1986. Το πρακτορείο ειδήσεων της Ανγκόλας ισχυρίζεται ότι η UNITA σφαγίασε αμάχους στη Ντάμπα στην [[επαρχία Ουίγκε]] αργότερα εκείνο τον μήνα, στις 26 Φεβρουαρίου. Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής συμφώνησε κατ' αρχήν με τους όρους του Κρόκερ στις 8 Μαρτίου. Ο Σαβίμπι πρότεινε ανακωχή σχετικά με τον [[Σιδηρόδρομος της Μπενγκέλα|σιδηρόδρομο της Μπανγκέλα]] στις 26 Μαρτίου, λέγοντας ότι τα τρένα του MPLA θα μπορούσαν να περάσουν όσο μια διεθνής ομάδα επιτήρησης τα παρακολουθούσε για να αποτρέψει τη χρήση τους για αντεπαναστατική δραστηριότητα. Η κυβέρνηση δεν απάντησε. Τον Απρίλιο του 1987, ο Φιντέλ Κάστρο έστειλε την Πεντηκοστή Ταξιαρχία της Κούβας στη νότια Ανγκόλα, αυξάνοντας τον αριθμό των κουβανικών στρατευμάτων από 12.000 σε 15.000.<ref name="fidthou">{{Cite book|title=Disengagement from Southwest Africa: The Prospects for Peace in Angola and Namibia|first=Owen Ellison|last=Kahn|year=1991|page=213}}</ref> Το MPLA και οι αμερικανικές κυβερνήσεις άρχισαν τις διαπραγματεύσεις τον Ιούνιο του 1987.<ref name="eighties">Kalley (1999), σελ. 36.</ref><ref name="timeline">{{Cite book|title=Brothers at War: Dissidence and Rebellion in Southern Africa|first=Abiodun|last=Alao|year=1994|pages=XIX–XXI|url=https://archive.org/details/brothersatwardis00alao}}</ref>
<nowiki>
[[Κατηγορία:Πόλεμοι της Σοβιετικής Ένωσης]]
| |||