Τζοβάνι ντ’ Ατανάση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη συνέχεια, γεύεται την εμπειρία της ανακάλυψης της εισόδου στο ναό του [[Ραμσής|Ραμσή ΙΙ]] στο Αμπού Σιμπέλ, ένα από τα μεγαλοπρεπέστερα μνημεία της αιγυπτιακής θρησκευτικής λατρείας. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι έπρεπε να ανασκάψουν μόνοι τους και να μεταφέρουν την άμμο από το σημείο της ανασκαφής προς τις όχθες του Νείλου. Από την πληροφορία αυτή μαθαίνουμε ότι η στάθμη της άμμου στις αρχές του 19ου αιώνα έκρυβε το λαμπρό αυτό μνημείο σε τέτοιο βαθμό που να μην επιτρέπει την αναγνώριση και αξιολόγηση του ακριβούς ρόλου του. Χάρη στα σχέδια διαφόρων ως επί το πλείστον ευρωπαίων και αμερικανών ταξιδιωτών έχει διασωθεί η εικόνα της περιοχής εκείνη την εποχή.

 

 

Με την απομάκρυνση του Belzoni, ο Αθανασίου αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη των ανασκαφών για λογαριασμό του Salt. Αποδεικνύεται πολύ αποτελεσματικός. Οι ανασκαφές στέφονται από επιτυχία και η προσωπική συλλογή του Salt εμπλουτίζεται με διάφορες αρχαιότητες, ειδικά παπύρους. Φροντίζει ώστε όλες οι, κολοσσιαίων διαστάσεων, αρχαιότητες, τις οποίες ο Belzoni είχε αφήσει επιτόπου, να μεταφερθούν στην [[Αλεξάνδρεια]]. Από εκεί μεταφέρονται στα δύο μεγάλα ευρωπαϊκά μουσεία, το [[Μουσείο Λούβρου|Μουσείο του Λούβρου]]