Χρήστης:Texniths/πρόχειρο/Πρόχειρο1: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Αναιρέθηκε |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Αναιρέθηκε |
||
Γραμμή 132:
Οι δυνάμεις της UNITA επιτέθηκαν στην Καμαμπατέλα στην [[επαρχία Κουάνζα Νόρτε]] στις 8 Φεβρουαρίου 1986. Το πρακτορείο ειδήσεων της Ανγκόλας ισχυρίζεται ότι η UNITA σφαγίασε αμάχους στη Ντάμπα στην [[επαρχία Ουίγκε]] αργότερα εκείνο τον μήνα, στις 26 Φεβρουαρίου. Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής συμφώνησε κατ' αρχήν με τους όρους του Κρόκερ στις 8 Μαρτίου. Ο Σαβίμπι πρότεινε ανακωχή σχετικά με τον [[Σιδηρόδρομος της Μπενγκέλα|σιδηρόδρομο της Μπανγκέλα]] στις 26 Μαρτίου, λέγοντας ότι τα τρένα του MPLA θα μπορούσαν να περάσουν όσο μια διεθνής ομάδα επιτήρησης τα παρακολουθούσε για να αποτρέψει τη χρήση τους για αντεπαναστατική δραστηριότητα. Η κυβέρνηση δεν απάντησε. Τον Απρίλιο του 1987, ο Φιντέλ Κάστρο έστειλε την Πεντηκοστή Ταξιαρχία της Κούβας στη νότια Ανγκόλα, αυξάνοντας τον αριθμό των κουβανικών στρατευμάτων από 12.000 σε 15.000.<ref name="fidthou">{{Cite book|title=Disengagement from Southwest Africa: The Prospects for Peace in Angola and Namibia|first=Owen Ellison|last=Kahn|year=1991|page=213}}</ref> Το MPLA και οι αμερικανικές κυβερνήσεις άρχισαν τις διαπραγματεύσεις τον Ιούνιο του 1987.<ref name="eighties">Kalley (1999), σελ. 36.</ref><ref name="timeline">{{Cite book|title=Brothers at War: Dissidence and Rebellion in Southern Africa|first=Abiodun|last=Alao|year=1994|pages=XIX–XXI|url=https://archive.org/details/brothersatwardis00alao}}</ref>
=== Κουίτο Κουαναβάλε και Συμφωνίες της Νέας Υόρκης ===
Οι δυνάμεις της UNITA και της Νοτίου Αφρικής επιτέθηκαν στη βάση του MPLA στο [[Κουίτο Κουαναβάλε]] στην [[επαρχία Κουάντο Κουμπάνγκο]] από τις 13 Ιανουαρίου έως τις 23 Μαρτίου 1988, στη δεύτερη μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία της Αφρικής,<ref name="sechist">George (2005), σελ. 1.</ref> μετά τη [[Δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν|μάχη του Ελ Αλαμέιν]],<ref name="alamein">{{Cite book|title=Okavango River: The Flow of a Lifeline|first=John|last=Mendelsohn|first2=Selma|last2=El Obeid|year=2004|page=56}}</ref> μεγαλύτερη στην υποσαχάρια Αφρική από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.<ref name="sinceworldwar">Alao (1994), σσ. 33–34.</ref> Η σημασία του Κουίτο Κουαναβάλε δεν προήλθε από το μέγεθος ή τον πλούτο του αλλά από τη θέση του. Οι αμυντικές δυνάμεις της Νότιας Αφρικής διατηρούσαν μονάδα επιτήρησης στην πόλη χρησιμοποιώντας νέα κομμάτια πυροβολικού [[G5 howitzer|G5]]. Και οι δύο πλευρές διεκδίκησαν τη νίκη στη μάχη του Κουίτο Κουαναβάλε που ακολούθησε.<ref name="linkage">{{Cite book|title=Angola: Struggle for Peace and Reconstruction|first=Inge|last=Tvedten|year=1997|pages=[https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved/page/38 38–39]|url=https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFTvedten1997">Tvedten, Inge (1997). </cite></ref><ref>{{Cite book|title=South Africa's border war|first=W.|last=Steenkamp|publisher=Gibraltar: Ashanti Pub.|year=1989}}</ref><ref>{{Cite book|title=The Covert War: Koevoet Operations in Namibia|first=P.|last=Stiff|publisher=Galago Publishing Pty Ltd|year=2000}}</ref><ref name="cuitodate">{{Cite book|title=Disengagement from Southwest Africa: The Prospects for Peace in Angola and Namibia|first=Owen Ellison|last=Kahn|publisher=University of Miami Institute for Soviet and East|year=1991|page=79}}</ref>
[[Αρχείο:Angola_Provinces_Cuando_Cubango_250px.png|αριστερά|μικρογραφία| Χάρτης των επαρχιών της Ανγκόλας, με υπογραμμισμένη την επαρχία Κουάντο Κουμπάνγκο]]
Μετά τα ασαφή αποτελέσματα της μάχης του Κουίτο Κουαναβάλε, ο Φιντέλ Κάστρο ισχυρίστηκε ότι το αυξημένο κόστος συνέχισης των αγώνων για τη Νότια Αφρική είχε θέσει την Κούβα στην πιο επιθετική θέση μάχης του πολέμου, υποστηρίζοντας ότι ετοιμαζόταν να φύγει από την Ανγκόλα με τους αντιπάλους του αμυνόμενη. Σύμφωνα με την Κούβα, το πολιτικό, οικονομικό και τεχνικό κόστος για τη Νότια Αφρική από τη διατήρηση της παρουσίας της στην Ανγκόλα αποδείχθηκε υπερβολικό. Αντίθετα, οι Νοτιοαφρικανοί πιστεύουν ότι έδειξαν την αποφασιστικότητά τους στις υπερδυνάμεις προετοιμάζοντας μια πυρηνική δοκιμή που τελικά ανάγκασε τους Κουβανούς να εγκατασταθούν.<ref>{{Cite book|title=Out of (South) Africa: Pretorias Nuclear Weapons Experience|last=Roy E. Horton|publisher=Dianne Publishing|isbn=1-4289-9484-X|year=1999|others=USAF Institute for National Security Studies|pages=15–16}}</ref>
Τα κουβανικά στρατεύματα φέρεται να χρησιμοποίησαν νευρικό αέριο κατά των στρατευμάτων της UNITA κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Ο Βέλγος τοξικολόγος εγκλημάτων Δρ. Ωμπέν Χέιντριξ, μελέτησε υποτιθέμενα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων δειγμάτων «κιβωτίων αναγνώρισης πολεμικού αερίου» που βρέθηκαν μετά τη μάχη στο Κουίτο Κουαναβάλε, υποστήριξε ότι «δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι οι Κουβανοί χρησιμοποιούσαν νευρικά αέρια εναντίον των στρατευμάτων του κ. Τζόνας Σαβίμπι».<ref>{{Cite web|url=http://www.fortfreedom.org/y19.htm|title=CUBAN TROOPS IN ANGOLA SAID TO USE POSION GAS|website=www.fortfreedom.org|accessdate=2021-10-16}}</ref>
Η κουβανική κυβέρνηση συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις στις 28 Ιανουαρίου 1988 και τα τρία μέρη πραγματοποίησαν ένα γύρο διαπραγματεύσεων στις 9 Μαρτίου. Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις στις 3 Μαΐου και τα εμπλακόμενα μέρη συναντήθηκαν τον Ιούνιο και τον Αύγουστο στη [[Νέα Υόρκη]] και τη [[Γενεύη]]. Όλα τα μέρη συμφώνησαν σε κατάπαυση του πυρός στις 8 Αυγούστου. Εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της Ανγκόλας, της Κούβας και της Νότιας Αφρικής υπέγραψαν τις Συμφωνίες της Νέας Υόρκης, δίνοντας ανεξαρτησία στη Ναμίμπια και τερματίζοντας την άμεση εμπλοκή ξένων στρατευμάτων στον εμφύλιο πόλεμο, στη [[Νέα Υόρκη]] στις 22 Δεκεμβρίου 1988.<ref name="linkage">{{Cite book|title=Angola: Struggle for Peace and Reconstruction|first=Inge|last=Tvedten|year=1997|pages=[https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved/page/38 38–39]|url=https://archive.org/details/angolastrugglefo00tved}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFTvedten1997">Tvedten, Inge (1997). </cite></ref><ref name="timeline">{{Cite book|title=Brothers at War: Dissidence and Rebellion in Southern Africa|first=Abiodun|last=Alao|year=1994|pages=XIX–XXI|url=https://archive.org/details/brothersatwardis00alao}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFAlao1994">Alao, Abiodun (1994). </cite></ref> Το [[Συμβούλιο Ασφαλείας Ηνωμένων Εθνών|Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών]] εξέδωσε το ψήφισμα 626 αργότερα εκείνη την ημέρα, δημιουργώντας την [[Αποστολή Εξακρίβωσης των Ηνωμένων Εθνών στην Ανγκόλα|Αποστολή Εξακρίβωσης της Ανγκόλας των Ηνωμένων Εθνών]] (UNAVEM), μια [[Διατήρηση της ειρήνης|ειρηνευτική]] δύναμη. Τα στρατεύματα της UNAVEM άρχισαν να φτάνουν στην Ανγκόλα τον Ιανουάριο του 1989.<ref name="foreignwithdraw">{{Cite book|title=Resolutions and Statements of the United Nations Security Council (1946–1989): A Thematic Guide|first=Karel C.|last=Wellens|year=1990|pages=235–236}}</ref>
=== Κατάπαυση του πυρός ===
Καθώς ο εμφύλιος πόλεμος της Ανγκόλας άρχισε να λαμβάνει διπλωματικά στοιχεία, εκτός από το στρατιωτικό, δύο βασικοί σύμμαχοι του Σαβίμπι, ο [[Χάουαρντ Φίλιπς (ακτιβιστής)|Χάουαρντ Φίλιπς]] της Συντηρητικής Συνέλευσης και ο Μάικλ Τζονς του Heritage Foundation επισκέφθηκαν τον Σαβίμπι στην Ανγκόλα, όπου προσπάθησαν να πείσουν τον Σαβίμπι να έρθει στις Ηνωμένες Πολιτείες την άνοιξη του 1989 για να βοηθήσει τη Συντηρητική Συνέλευση, το Heritage Foundation και άλλους συντηρητικούς στην προετοιμασία της συνέχισης της βοήθειας των ΗΠΑ στην UNITA.<ref name="tcc">{{Cite book|title=The Coors Connection: How Coors Family Philanthropy Undermines Democratic Pluralism|first=Russ|last=Bellant|year=1991|pages=[https://archive.org/details/coorsconnectionh00bell/page/53 53–54]|url=https://archive.org/details/coorsconnectionh00bell}}</ref>
Ο Πρόεδρος Μομπούτου κάλεσε 18 Αφρικανούς ηγέτες, τον Σαβίμπι και τον ντος Σάντος στο ανάκτορό του στο [[Γκμπαντόλιτ]] τον Ιούνιο του 1989 για διαπραγματεύσεις. Ο Σαβίμπι και ο ντος Σάντος συναντήθηκαν για πρώτη φορά και συμφώνησαν με τη Διακήρυξη του Γκμπαντόλιτ, κατάπαυση του πυρός, στις 22 Ιουνίου, ανοίγοντας το δρόμο για μια μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία.<ref name="mobmeeting">{{Cite book|title=A Certain Curve of Horn: The Hundred-Year Quest for the Giant Sable Antelope of Angola|first=John Frederick|last=Walker|year=2004|page=[https://archive.org/details/certaincurveofho0000walk/page/190 190]|url=https://archive.org/details/certaincurveofho0000walk}}</ref><ref name="gbad">{{Cite news|title=Angola Pact's Unanswered Question: Savimbi|last=Claiborne|first=William|work=The Washington Post|date=1989-06-25}}</ref> Ο πρόεδρος της [[Ζάμπια|Ζάμπια,]] [[Κένεθ Καούντα]], ανέφερε λίγες ημέρες μετά τη δήλωση ότι ο Σαβίμπι συμφώνησε να εγκαταλείψει την Ανγκόλα και να φύγει στην εξορία, έναν ισχυρισμό που αμφισβήτησαν οι Μομπούτου, Σαβίμπι και η κυβέρνηση των ΗΠΑ.<ref name="gbad" /> Ο ντος Σάντος συμφώνησε με την ερμηνεία των διαπραγματεύσεων από τον Καούντα, λέγοντας ότι ο Σαβίμπι συμφώνησε να εγκαταλείψει προσωρινά τη χώρα.<ref name="templeave">{{Cite news|title=Savimbi Says Rebels Will Honor Truce|last=Claiborne|first=William|work=The Washington Post|date=1989-08-28}}</ref>
Στις 23 Αυγούστου, ο ντος Σάντος κατήγγειλε ότι οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Νότιας Αφρικής συνέχισαν να χρηματοδοτούν την UNITA, προειδοποιώντας ότι μια τέτοια δραστηριότητα θέσει σε κίνδυνο την ήδη εύθραυστη κατάπαυση του πυρός. Την επόμενη μέρα ο Σαβίμπι ανακοίνωσε ότι η UNITA δεν θα τηρήσει πλέον την κατάπαυση του πυρός, επικαλούμενη την επιμονή του Καούντα να φύγει ο Σαβίμπι από τη χώρα και να διαλυθεί η UNITA. Η κυβέρνηση του MPLA απάντησε στη δήλωση του Σαβίμπι μεταφέροντας στρατεύματα από το Κουίτο Κουαναβάλε, υπό τον έλεγχο του MPLA, στο κατεχόμενο από την UNITA Μαβίνγκα. Η κατάπαυση του πυρός έσπασε με τον ντος Σάντος και την αμερικανική κυβέρνηση να κατηγορούν η μία την άλλη για την επανάληψη των ένοπλων συγκρούσεων.<ref>Kalley (1999), σελ. 46.</ref>
== Δεκαετία του 1990 ==
Οι πολιτικές αλλαγές στο εξωτερικό και οι στρατιωτικές νίκες στο εσωτερικό επέτρεψαν στην κυβέρνηση να μεταβεί από ένα ονομαστικά κομμουνιστικό κράτος σε ένα ονομαστικά δημοκρατικό. Η δήλωση ανεξαρτησίας [[Ναμίμπια]], διεθνώς αναγνωρισμένη την 1η Απριλίου, εξάλειψε την απειλή για το MPLA από τη Νότια Αφρική, καθώς οι Νοτιοαφρικανικές Δυνάμεις Ασφαλείας αποχώρησαν από τη Ναμίμπια.<ref>{{Cite book|title=The Changing Geography of Africa and the Middle East|first=Graham|last=Chapman|last2=Baker, Kathleen M|year=2003|page=21}}</ref> Το MPLA κατάργησε το [[Μονοκομματικό πολιτικό σύστημα|μονοκομματικό σύστημα]] τον Ιούνιο και απέρριψε τον [[Μαρξισμός-Λενινισμός|μαρξισμό-λενινισμό]] στο τρίτο συνέδριο του MPLA τον Δεκέμβριο, αλλάζοντας επίσημα το όνομα του κόμματος από MPLA-PT σε MPLA.<ref name="mobmeeting">{{Cite book|title=A Certain Curve of Horn: The Hundred-Year Quest for the Giant Sable Antelope of Angola|first=John Frederick|last=Walker|year=2004|page=[https://archive.org/details/certaincurveofho0000walk/page/190 190]|url=https://archive.org/details/certaincurveofho0000walk}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFWalker2004">Walker, John Frederick (2004). </cite></ref> Η [[Εθνοσυνέλευση (Ανγκόλα)|Εθνοσυνέλευση]] ψήφισε τον νόμο 12/91 τον Μάιο του 1991, που συμπίπτει με την απόσυρση των τελευταίων κουβανικών στρατευμάτων, ορίζοντας την Ανγκόλα ως «δημοκρατικό κράτος βασισμένο στο [[κράτος δικαίου]]» με [[Πολυκομματισμός|πολυκομματικό σύστημα]].<ref name="ninety">{{Cite book|title=Angola|first=Tony|last=Hodges|year=2001|page=11}}</ref> Οι παρατηρητές αντιμετώπισαν τέτοιες αλλαγές με σκεπτικισμό. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Καρλ Μάιερ έγραψε: «Στη Νέα Ανγκόλα η ιδεολογία αντικαθίσταται από την ουσία, καθώς η ασφάλεια και η πώληση τεχνογνωσίας στον οπλισμό έχουν γίνει μια πολύ κερδοφόρα επιχείρηση. Με τον πλούτο της σε λάδι και διαμάντια, η Ανγκόλα είναι σαν ένα μεγάλο πρησμένο σφάγιο και τα όρνια στροβιλίζονται από πάνω. Οι πρώην σύμμαχοι του Σαβίμπι αλλάζουν πλευρά, παρασυρμένοι από το άρωμα του σκληρού νομίσματος.»<ref name="skullskin">{{Cite book|title=The Skull Beneath the Skin: Africa After the Cold War|first=Mark|last=Huband|year=2001|page=[https://archive.org/details/skullbeneathski00huba/page/46 46]|url=https://archive.org/details/skullbeneathski00huba}}</ref> Ο Σαβίμπι, επίσης, φέρεται να καθάρισε μερικούς από αυτούς που ήταν εντός της UNITA τους οποίους μπορεί να θεωρούσε ως απειλές για την ηγεσία του ή ως αμφισβήτηση της στρατηγικής του πορείας. Μεταξύ αυτών που σκοτώθηκαν στην εκκαθάριση ήταν ο [[Τίτο Τσινγκούντζι]] και η οικογένειά του το 1991. Ο Σαβίμπι αρνήθηκε τη συμμετοχή του στη δολοφονία του Τσινγκούντζι και κατηγόρησε τους αντιφρονούντες της UNITA.<ref>{{Cite web|url=https://allafrica.com/stories/200206250743.html|title=Angola: Don't Simplify History, Says Savimbi's Biographer (Page 1 of 4)|ημερομηνία=2002-06-25|publisher=allAfrica.com|accessdate=2021-10-16}}</ref>
=== Μπλακ, Μάναφορτ και Στόουν ===
[[Αρχείο:Building_with_Bullet-holes_in_Huambo,_Angola.jpg|μικρογραφία| Κτίριο στο Χουάμπο που δείχνει τις επιπτώσεις του πολέμου]]
Τα κυβερνητικά στρατεύματα τραυμάτισαν τον Σαβίμπι σε μάχες τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1990, αλλά όχι αρκετά για να περιορίσουν την κινητικότητά του.<ref name="savwound">Alao (1994), σελ. XX </ref> Πήγε στην [[Ουάσινγκτον]] τον Δεκέμβριο και συναντήθηκε ξανά με τον Πρόεδρο [[Τζορτζ Μπους (πρεσβύτερος)|Τζορτζ Μπους]]<ref name="mobmeeting">{{Cite book|title=A Certain Curve of Horn: The Hundred-Year Quest for the Giant Sable Antelope of Angola|first=John Frederick|last=Walker|year=2004|page=[https://archive.org/details/certaincurveofho0000walk/page/190 190]|url=https://archive.org/details/certaincurveofho0000walk}}<cite class="citation book cs1" data-ve-ignore="true" id="CITEREFWalker2004">Walker, John Frederick (2004). </cite></ref> στο τέταρτο από τα πέντε ταξίδια που έκανε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Σαβίμπι πλήρωσε τους Μπλακ, Μάναφορτ, Στόουν και Κέλι, μια εταιρεία λόμπι με έδρα την Ουάσινγκτον, με 5 εκατομμύρια δολάρια για να πιέσουν την [[Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ|Ομοσπονδιακή κυβέρνηση]] για βοήθεια, να παρουσιάσουν την UNITA ευνοϊκά στα δυτικά μέσα ενημέρωσης και να αποκτήσουν υποστήριξη μεταξύ πολιτικών στην Ουάσινγκτον. Ο Σαβίμπι ήταν πολύ επιτυχημένος σε αυτήν την προσπάθεια. Τα όπλα που θα κέρδιζε από τον Μπους βοήθησαν την UNITA να επιβιώσει ακόμη και μετά τη διακοπή της υποστήριξης των ΗΠΑ.<ref>{{Cite web|url=https://www.theatlantic.com/assets/media/interactives/2018/02/20/masthead-the-corruption-issue-1/stories/how-an-american-lobbyist-stoked-war-halfway-around-the-world/|title=How an American Lobbyist Stoked War Halfway Across the World|last=Peterson|first=Matt|website=The Corruption Institute|publisher=The Masthead from the Atlantic|accessdate=2021-10-16}}</ref>
Οι γερουσιαστές [[Λάρι Σμιθ (Καναδός πολιτικός)|Λάρι Σμιθ]] και [[Ντάντε Φάσελ]], ανώτερο μέλος της εταιρείας, συνεργάστηκαν με το [[Κουβανοαμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα]], τον αντιπρόσωπο [[Κλοντ Πέπερ]] της [[Φλόριντα]], το [[Free the Eagle]] του Νηλ Μπλερ και τη Συντηρητική Συνέλευση του [[Χάουαρντ Φίλιπς (ακτιβιστής)|Χάουαρντ Φίλιπς]] για να καταργήσουν την [[τροπολογία Κλαρκ]] το 1985.<ref name="bacardi">{{Cite book|title=Bacardi: The Hidden War|first=Hernando|last=Calvo Ospina|year=2002|page=46}}</ref> Από την κατάργηση της τροπολογίας το 1985 έως το 1992, η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε στον Σαβίμπι 60 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, συνολικά 420 εκατομμύρια δολάρια. Ένα μεγάλο ποσό της βοήθειας πήγε στα προσωπικά έξοδα του Σαβίμπι. Οι Μπλακ, και Μάναφορτ κατέθεσαν αρχεία εξωτερικών λόμπι στο [[Υπουργείο Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών|Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ]] τα οποία δείχνουν τα έξοδα του Σαβίμπι κατά τις επισκέψεις του στις ΗΠΑ. Κατά την επίσκεψή του τον Δεκέμβριο του 1990 ξόδεψε 136.424 δολάρια στο ξενοδοχείο Park Hyatt και 2.705 δολάρια σε φιλοδωρήματα. Ξόδεψε σχεδόν 473.000 δολάρια τον Οκτώβριο του 1991 κατά τη διάρκεια μιας εβδομαδιαίας επίσκεψής του στην Ουάσινγκτον και το [[Μανχάταν]]. Ξόδεψε 98.022 δολάρια σε λογαριασμούς ξενοδοχείων, στο Park Hyatt, 26.709 δολάρια σε βόλτες με λιμουζίνα στην Ουάσινγκτον και άλλα 5.293 δολάρια στο Μανχάταν. Ο Πολ Μάναφορτ, συνεργάτης της εταιρείας, χρέωσε στον Σαβίμπι 19.300 δολάρια για συμβουλευτικές υπηρεσίες και επιπλέον 1.712 δολάρια σε έξοδα. Αγόρασε επίσης «κουτιά επιβίωσης» αξίας 1.143 δολαρίων από τη [[Motorola]]. Όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξή του το 1990 σχετικά με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπό τον Σαβίμπι, ο Μπλακ είπε: «Τώρα όταν βρίσκεστε σε πόλεμο, προσπαθείτε να διαχειριστείτε έναν πόλεμο, όταν ο εχθρός... δεν απέχει περισσότερο από μερικές ώρες από εσάς ανά πάσα στιγμή, μπορεί να μην διαχειριστείτε την επικράτειά σας σύμφωνα με τους κανόνες συνάντησης της πόλης [[Νιου Χάμσαϊρ]]».
<nowiki>
[[Κατηγορία:Πόλεμοι της Σοβιετικής Ένωσης]]
| |||