Χουσιλή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την αποχώρηση των Ρωσσικών στρατευμάτων τον Ιανουάριου του 1918, εξαπλώθηκε σε όλη την επαρχία το ρεύμα της μετανάστευσης. Καθώς τα στρατεύματα αποχωρούσαν, τα Οθωμανικά στρατεύματα εισέδευσαν στην επαρχία. Με τον θάνατο ενός κατοίκου του χωριού ονόματι Ευθύμιο Νικ. Προκοπίδη, και κατόπιν συνέλευσης της ολομέλειας του χωριού, αποφασίστηκε η νεολαία να διαφύγει προς Τραπεζούντα, αλλά και προς [[Ρωσία|Ρωσσία]]. <ref name=":8">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=84-85}}</ref> Μερικές οικογένειες κατευθύνθηκαν και προς Θεωδοσιούπολη και [[Καρς]]. Ωστόσο, λόγω συγκρούσεων με τους Οθωμανούς Τούρκους, αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο χωριό. <ref name=":9">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=86}}</ref> Αργότερα, πληροφορήθηκαν ότι ο Οθωμανικός στρατός πλησιάζει το χωριό.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ζητηθεί από τα γυναικόπαιδα να κλειστουν στα σπίτια τους, ενώ οι άντρες θα πολεμούσαν εναντίον του στρατού.<ref name=":10">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=89-90}}</ref> Μετά από περεταίρω συγκρούσεις και μια αποτυχημένη απόπειρα προμήθευσης του χωριού με όπλα,<ref name=":11">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=100-101}}</ref> το 1918 κάποιες οικογένειες κατάφεραν, των οποίων τα μέλη εργάζονταν ως σιδηρουργοί, να μεταναστέψουν στα γύρω χωριά, ενώ άλλες μετέβησαν στην Ρωσσία. Στο χωριό παρέμειναν συνολικά 13 οικογένειες. <ref name=":12">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=107}}</ref> Ωστόσο, οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν και έτσι το 1924 πολλοί μεταφέρονται δια θαλάσσης στην Θεσσαλονίκη και από κει, αφού συναντήθηκαν με όσους μετανάστευσαν στην Ρωσσία, κινήθηκαν στους οικισμούς Τσάκων Τσιφλίκ (Χρύσα) Αλμωπίας, Μιναρέ Τσιφλίκ (Σιταγροί) Δράμας και αλλού.<ref name=":13">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=107}}</ref>

Τα ήθη και τα έθιμα του χωριού ήταν παρόμοια με αυτά της περιφέρειας· υπήρχε σεβασμός στους ανώτερους και στους [[Γάμος|γάμους]] η νύμφη δεν μιλούσε στον πεθερό, την πεθερά και τους ενήλικους ανδραδέλφους της και τους συγγενής τους συζύγου της επί σειρά ετών (εκτός μέσω τρίτων ή νευμάτων), πιθανόν λόγω σεβασμού ή για να αποφεύγονται τα διαπληκτίσματα. Επίσεις, δεν επιτρεπόταν να [[Θηλασμός|θηλάζει]] και να κρατάει το [[Βρέφος|μωρό]] μπροστά σε άντρες και ενήλικες γυναίκες. Το έθιμο αυτό ονομαζόταν Στύμνομα ή Μας. Τα έγγαμα αδέλφια χωρίζονταν από τις οικογένειές τους μετά τον θάνατο των γονιών τους.<ref name=":914">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=21}}</ref> Οι άντρες φορούσαν τις παραδοσιακές βράκες (ζάπητες) και οι γυναίκες τις ζουπούνες (είδος αντερί) με σαλβάρι, κοντογούνι, λαχόρι και τάπλα. Από το 1890 η νεολαία ξεκίνησε να φοράει την ευρωπαϊκή ενδυμασία. <ref name=":1015">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=22}}</ref>

Το μοναδικό όργανο που χρησιμοποιούνταν στους χορούς και τις διασκεδάσεις του χωριού ήταν η [[Ποντιακή λύρα]]. Τα τραγούδια ήταν κυρίως ερωτικά δίστιχα σαν αυτά των Κρητών και μόνο σε μεγάλες εορτές και γάμους οι πρεσβύτεροι του χωριού τραγουδούσαν τραγούδια της [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωσης της Κωνσταντινούπολης]], της [[Τραπεζούντα|Τραπεζούντας]], του [[Διγενής Ακρίτας|Ακρίτα]], του [[Γιάννες ο Μονόγιαννες|Γιάννε του Μονόγιαννε]], [[της Τρίχας το γεφύρι]] κα.<ref name=":1116">{{Cite book|title=Ένα κομμάτι από την ιστορίαν του χωριού Χουσιλή του 1918 - Β' έκδοση|first=Γρηγοριάδης|last=Μιλτιάδης Γ.|publisher=Ρώμη|year=2014|location=|page=29}}</ref>