Τάφος της Καικιλίας Μετέλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο τ'''άφοςτάφος''', ορθότερα '''μαυσωλείο, της Καικιλίας Μετέλλας''', λατιν. Sepulchrum Caeciliae Metellae,''' ιταλ.: ''Mausoleo di Cecilia Metella'' είναι ένα μαυσωλείο, που βρίσκεται λίγο έξω από τη Ρώμη, στα τρία μίλια της [[Αππία οδός|Αππίας Οδού (Via Appia)]]. Κτίστηκε τον 1ο αι. π.Χ. προς τιμήν της Καικιλίας Μετέλλας, που ήταν κόρη του Κόιντου Καικιλίου Μετέλλου Κρητικού, υπάτου το 69 π.Χ. και σύζυγος του Mάρκου Λικινίου Κράσσου, που υπηρέτησε υπό τον [[Ιούλιος Καίσαρ|Ιούλιο Καίσαρα]], και ήταν γιος του [[Μάρκος Λικίνιος Κράσσος|Mάρκου Λικινίου Κράσσου]], ενός της Τριανδρίας. <ref>Coarelli, Filippo (2008) ''Rome and Environs: An Archæological Guide''. pg 393. {{ISBN|0520079612}}. Retrieved 7 June 2014.</ref>

Ο τάφος της Καικιλίας είναι ένα από τα πιο γνωστά και καλά διατηρημένα μνημεία κατά μήκος της [[Αππία οδός|Αππίας Οδού]] και μία δημοφιλής τουριστική τοποθεσία. Το 2013 η σειρά των μουσείων [[Θέρμες του Καρακάλλα|Λουτρά του Καρακάλλα]], [[Βίλα των Κουιντιλίων]] και τάφος της Καικιλίας Μετέλλας ήταν το 22ο μέρος με τις περισσότερες επισκέψεις στην Ιταλία, με 245.613 επισκέπτες και συνολικό ακαθάριστο εισόδημα 883.344 €. <ref>[http://www.statistica.beniculturali.it/RILEVAZIONI/MUSEI/Anno%202013/MUSEI_TAVOLA8_2013.pdf Ministry of Heritage and Culture, museum visitors and revenue]</ref>

Βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου κατά μήκος της Via Appia. O τάφος της Καικιλίας Μετέλλας αποτελείται από ένα κυλινδρικό κτήριο, ή [[Ροτόντα (αρχιτεκτονική)|ροτόντα]], επάνω σε ένα τετράγωνο βάθρο, με το Κάστρο των Καετάνι (Castrum Caetani) να εφάπτεται στο πίσω μέρος. Το τετράγωνο βάθρο έχει ύψος 8,3 μέτρα και το κυλινδρικό κτήριο τα 12 μ., Έτσιέτσι το μνημείο συνολικά βρίσκεται σε ύψος 21,7 μ. Η διάμετρος του κυκλικού τυμπάνου είναι 29,5 μ., που ισοδυναμεί με 100 ρωμαϊκά πόδια.

Στο εξωτερικό του μνημείου υπάρχει μία επιγραφή που γράφει "CAECILIAE | Q · CRETICI · F | METELLAE · CRASSI ", που υποδεικνύει σε ποιον ήταν αφιερωμένος αυτός ο τάφος. Πιο υψηλά στο μνημείο μπορείτε να δείτε διακοσμήσεις, που απεικονίζουν γιρλάντες και βουκράνια, κεφάλια ταύρων, τα οποία αποτέλεσαν την έμπνευση για να ονομαστεί η περιοχή Capo Di Bove, που σημαίνει Κεφαλή του Βοός. Στην κορυφή του μνημείου φαίνονται μεσαιωνικές πολεμίστρες, από την εποχή που ο τάφος χρησιμοποιήθηκε ως φρούριο.

Στο πίσω μέρος, το κάστρο Καετάνι είναι προσαρτημένοεφαπτόμενο στον τάφο. Το κάστρο ήταν αρχικά τρία επίπεδα: επίπεδο εδάφους, πρώτο επίπεδο και δεύτερο επίπεδο. Είναι άγνωστο για ποιο λόγο χρησιμοποιήθηκε το δεύτερο επίπεδο, αλλά το πρώτο χρησιμοποιήθηκε για τους εκλεκτούς ευγενείς, όπως αποδεικνύουν τα τζάκια και άλλαάλλες εκλεπτυσμέναεκλεπτυσμένες προϊόντακατασκευές. <ref name="Archaeological Study">[http://archeoroma.beniculturali.it/ParoleDiPietra/archeologia_18castrumcaetani.htm Archaeological Study of Castrum Caetani]</ref> Το κάστρο χρησιμοποιείται τώρα για την έκθεση διαφόρων διακοσμήσεων από το μνημείο.

Η ροτόντα κτίστηκε με τον ίδιο τρόπο: λίθοι τραβερτίνη στην εξωτερική επιφάνεια με σκυρόδεμα που χύθηκε στο μέσον, ώστε να δώσουν στο σκυρόδεμα ένα πλαίσιο, και μετά καλύφθηκαν με προτείχισμα τραβερτίνη, το οποίο έχει αφαιρεθεί. Ενώ οι τοίχοι του πύργου είναι πάχους 24 ποδιών, το εφαπτόμενο κάστρο των Γκαετάνι έγινε με λεπτούς τοίχους τούφας.

Το ρωμαϊκό σκυρόδεμα αποτελείτο από ημι-υγρό κονίαμα και ένα μείγμα, το οποίο αποτελούνταν από σπασμένα κομμάτια πέτρας ή τούβλων. Το αδρανές υλικόμείγμα αποτελείτο από αρκετά μεγάλα κομμάτια πέτρας (περίπου στο μέγεθος μιαςμίας γροθιάς) σε σύγκριση με το σύγχρονο τσιμέντο, το οποίο τρίβεται για να δημιουργήσει μια λεία, επίπεδη επιφάνεια. Το κονίαμα και το σκυρόδεμαμείγμα εναλλάσσονταν στην κατασκευή καθώς το ημι-υγρό κονίαμα θα ένωνε τα πέτρινα κομμάτια μεταξύ τους. Το κονίαμα που χρησιμοποιήθηκε σε αυτόν τον τάφο χρησιμοποίησε τον βράχο λάβας κάτω από το μνημείο ως υποκατάστατο της άμμου στο σκυρόδεμα. Ο βράχος της λάβας λειτούργησε τόσο καλά, όσο και η άμμος και ήταν πιο άφθονος σε σχέση με τοτη δύσκολοδυσκολία να βρεις άμμο.

Το εσωτερικό του τάφου της Καικιλίας Μετέλλας μπορεί να χωριστεί σε 4 τμήματα: το εσωτερικό (cella), τον άνω και τον κάτω διάδρομο και το δυτικό διαμέρισμα. Το πιο σημαντικό είναι το εσωτερικό, που χρησιμοποιήθηκε για ταφικούς σκοπούς και για τητην «στέγαση»απόθεση των νεκρών.

Το εσωτερικό είναι ένας υψηλός, κυκλικός άξονας που ανεβαίνει στο κέντρο τόσο του βάθρου, όσο και της ροτόντας. Το εσωτερικό έχει διάμετρο περίπου 6,6 μ. στο κάτω μέρος, αλλά στενεύει καθώς ανεβαίνει σε διάμετρο 5,6 μ. στην κορυφή. Η κορυφή διαθέτει ένα άνοιγμα (''οφθαλμό''), που επιτρέπει τοστο φως να εισέρχεται. Σε όλοόλη τοτην επιφάνεια του εσωτερικού εσωτερικότοίχου υπάρχουν περισσότερες από 143 εσοχές, χωρισμένες σε 12 σειρές των 10-14 στα τοιχώματα, που χρησιμοποιήθηκαν ως τρύπες για την τοποθέτηση δοκών κατά την κατασκευή των ικριωμάτων του μνημείου.

Το επάνω τμήμα της ροτόντας είναι λίγο διακοσμημένο με μία μαρμάρινη ζωφόρο από βουκράνια, κεφαλές βοδιών και γιρλάντες. Κάτω από τη ζωφόρο βρίσκεται η περίφημη επιγραφή "CAECILIAE | Q · CRETICI · F | METELLAE · CRASSI" που σημαίνει "Στην CaeciliaΚαικιλία MetellaΜετέλλα, κόρη του QuintusΚόιντου Creticus,Κρητικού [και σύζυγο] του CrassusΚράσσου".

Οι διακοσμήσεις ήταν πολύ δημοφιλείς σε ταφικούς βωμούς και αναθήματα και το πιο διάσημο παράδειγμα εντοπίζεται στη ζωφόρο των σκαλισμένων κρανίων βοδιών και φεστιβάλγιρλαντών στο εσωτερικό του φράχτη. <ref>[http://www.edu.lascuola.it/edizioni-digitali/Cappelli/HortusApertus/vol_2/oraz_contes_1.pdf ''Queen of Roads: Appian Way'']

</ref> Τρεις τύποι κεφαλών ταύρων μπορούν να διακριθούν: πλήρες κεφάλικεφαλή βοοειδώνβοός, κρανίο ταύρου αλλά καλυμμένο με δέρμα και πλήρες σκελετικό κρανίο. Η συμπερίληψη του γυμνού κρανίου είναι ενδεικτική του τερματισμού της χρήσης του πλήρους κρανίου ταύρου και του κρανίου με δέρμα· συνέβη περίπου το 30 π.Χ. και η συμπερίληψη της χρήσης συγκεκριμένων κεφαλών ταύρων επιτρέπει την πραγματοποίηση μιαςμίας κατά προσέγγιση ημερομηνίας., σεμετά χρονολογημένααπό μνημείασύγκριση μπορούνμε ναχρονολογημένα συγκριθούνμνημεία.

Τα κεφάλια των ταύρων και οι γιρλάντες υποδεικνύουν και επαληθεύουν τον χρόνο δημιουργίας του μνημείου. Κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου, η ρωμαϊκή διακόσμηση των κεφαλιών ταύρων άλλαζε και έτσι η αναπαράσταση συγκεκριμένων κεφαλών ταύρων προσεγγίζειπροσδιορίζει την ημερομηνία.

Σήμερα, υπάρχει μιαμία μαρμάρινη σαρκοφάγος, που βρίσκεται στο Palazzo[[Παλάτσο FarneseΦαρνέζε]] και φέρεται να προέρχεται από τον τάφο της CaeciliaΚαικιλίας MetellaΜετέλλας. Σύμφωνα με λογοτεχνικές πηγές, βρέθηκε στο cellaεσωερικό και βρισκόταν εκεί πριν από την κατασκευή του Κάστρου Caetaniτων Καετάνι. Ωστόσο, δεν υπάρχουν οριστικά στοιχεία, που να επιβεβαιώνουν τη σαρκοφάγο ως σαρκοφάγο της CaeciliaΚαικιλίας MetellaΜετέλλας και πολλοί ιστορικοί πιστεύουν, ότι η σαρκοφάγος δεν ανήκει στο μνημείο και είχε βρεθεί στη γύρω περιοχή του μαυσωλείου, παρά στο εσωτερικό του.

Πρόσφατα, η σαρκοφάγος αποτέλεσε αντικείμενο λεπτομερούς μελέτης και ο συγγραφέας αυτής της μελέτης χρονολογεί τη σαρκοφάγο μεταξύ 180 και 190 μ.Χ. Περαιτέρω στοιχεία που υποδηλώνουν, ότι αυτόαυτή δεν είναι η σαρκοφάγος της CaeciliaΚαικιλίας MetellaΜετέλλας είναι ότι κατά τητην στιγμήεποχή του θανάτου της Caecilia Metellaτέλους, η αποτέφρωση ήταν το τυπικό έθιμο ταφής και αναμένεται μιαένα νεκρικήνεκρικό δοχείο, παρά μιαμία σαρκοφάγος. <ref name="Gerding">Gerding, Henrik (2002) ''The Tomb of Caecilia Metella:Tumulus, Tropaeum, and Thymele''. {{ISBN|9162853422}}[[ISBN (identifier)|ISBN]]&nbsp;[[Special:BookSources/9162853422|9162853422]]</ref> Επιπλέον, τα αρχεία από το 1697 της Συλλογής FarneseΦαρνέζε αναφέρουν, ότι η σαρκοφάγος καταχωρήθηκε χωρίς συγκεκριμένη προέλευση, που να δείχνει ότι ακόμη και εκείνη την εποχή, οι ιστορικοί δεν ήταν σίγουροι για τη σχέση μεταξύ της σαρκοφάγου και του τάφου.

Μεταξύ των ετών 1302 και 1303 η [[Οικογένεια Καετάνι|οικογένεια Caetani]] ή GaetaniΓκαετάνι, με την βοήθεια του [[Πάπας Βονιφάτιος Η΄|πάπα Boνιφατίου Η¨Η΄]] αγόρασε το κτήμα Capo di Bove, το οποίο ήταν όλη η γη που περιβάλλει και περιείχεπεριέχει τον τάφο της Καικιλίας Μετέλλας, και έκτισε ένα οχυρωμένο στρατόπεδο, ή κάστρο, δίπλα στον τάφο, αντικαθιστώντας ένα προηγούμενο κτήριο του 11ου αι. <ref>[http://archeoroma.beniculturali.it/en/node/457 History of Castrum Caetani]</ref>

Κατά τη διάρκεια των αιώνων τα δύο μνημεία υπέστησαν πολυάριθμες προσπάθειες καταστροφής, για να επαναχρησιμοποιήσουνεπαναχρησιμοποιηθούν τα υλικά τους. Ωστόσο τα δύο μνημεία προστάτευαν το ένα το άλλο από την καταστροφή.: Κατάκατά την Αναγέννηση τα μνημεία σώθηκαν, καθώς αποτιμήθηκαν ως ενιαίο κάστρο, ενώ κατά τη διάρκεια του Ρομαντισμού ο τάφος με τη γοητεία του επέτρεψε την επιβίωση του κάστρου. <ref name="Archaeological Study">[http://archeoroma.beniculturali.it/ParoleDiPietra/archeologia_18castrumcaetani.htm Archaeological Study of Castrum Caetani]</ref>

* [[Μάρκος Λικίνιος Κράσσος|Marcus Licinius Crassus]]

== βιβλιογραφικέςΒιβλιογραφικές αναφορές ==