Ποινική Δικονομία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μπλέξαμε τα πρότυπα |
→Αρχές: . |
||
Γραμμή 11:
* Η '''προφορικότητα της κύριας διαδικασίας'''. Σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας η διαδικασία στο ακροατήριο είναι πάντοτε προφορική. Όλα τα αιτήματα υποβάλλονται προφορικά, οι αποφάσεις αναγιγνώσκονται στο ακροατήριο και, εάν στη δικογραφία (στον φάκελο της υπόθεσης) υπάρχουν έγγραφα σχετικά με την υπόθεση, αυτά οφείλουν να αναγνωσθούν στο ακροατήριο από τους δικαστές, αλλιώς δεν επιτρέπεται να ληφθούν υπ’ όψιν στην απόφαση. Αντίθετα στην [[ποινική προδικασία]] ισχύει η αρχή του εγγράφου: για όλες τις ανακριτικές πράξεις πρέπει να συντάσσεται έκθεση και οι προτάσεις προς το [[Δικαστικό Συμβούλιο]] οφείλουν να είναι έγγραφες.
* Η '''αρχή της δημοσιότητας'''. Οι ποινικές δίκες είναι δημόσιες ενώπιον ακροατηρίου. Αποκλεισμός του κοινού επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις είτε για την προστασία του κατηγορουμένου είτε για την προστασία της δημόσιας τάξης. Η αρχή αυτή ισχύει επίσης μόνο στην κύρια διαδικασία: η προδικασία είναι δημόσια μόνο για τα μέρη (κατηγορούμενο και πολιτικώς ενάγοντα), όχι όμως για τους τρίτους.
* Η '''μη αντιδικία'''. Ο εισαγγελέας εκπροσωπεί την κατηγορούσα αρχή, δεν είναι όμως αντίδικος του κατηγορουμένου, όπως συμβαίνει στο αγγλοαμερικανικό δίκαιο. Σκοπός του δεν είναι η καταδίκη του κατηγορουμένου, αλλά η αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας. Έτσι, αν διαπιστώσει κατά την εξέλιξη της δίκης ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος, οφείλει να ζητήσει την αθώωσή του από το δικαστήριο. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιδικία εισαγγελέα-κατηγορουμένου φαίνεται και από την τοποθέτηση του
==Ιστορία==
| |||