Χαλοουίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Παρακαλώ με τη σχετική τεκμηρίωση Ετικέτα: Αναίρεση |
Άλλαξα το θέμα του κειμένου. Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|16|06|2012}}
{{επιμέλεια|Μη εγκυκλοπαιδικό ύφος. Χρειάζεται συντακτική μορφοποίηση.}}{{Infobox holiday|holiday_name=Halloween|image=[[File:Kobe Mosaic15s3072.jpg|200px|]]|date=31 Οκτωβρίου}}
Ο '''Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41''' (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως ''Πόλεμος του '40'' ή ''Έπος του '40'') ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ [[Ελλάδα|Ελλάδας]] και συνασπισμού [[Φασιστική Ιταλία|Ιταλίας]] και [[Αλβανία|Αλβανίας]], η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας από τις [[Ναζιστική Γερμανία|γερμανικές]] δυνάμεις, οι οποίες [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|επιτέθηκαν στην Ελλάδα]] στις 6 Απριλίου 1941. Η ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια αόριστα στρατηγικά σημεία της Ελλάδος. Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής, ο ελληνικός στρατός είχε προελάσει στα αλβανικά εδάφη, ως αποτέλεσμα της μέχρι τότε αποτελεσματικής αντιμετώπισης των ιταλο-αλβανικών δυνάμεων. Η άρνηση της Ελλάδας εορτάζεται στην [[Επέτειος του Όχι|Επέτειο του Όχι]].
Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του [[Φασισμός|φασιστικού καθεστώτος]] του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] που είχε εγκαθιδρύσει στην [[Ιταλία]] και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του [[Β' Π.Π.]] και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του [[Χαλύβδινο Σύμφωνο|Χαλύβδινου Συμφώνου]]. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]], θέλησε να αποδείξει στους [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανούς]] συμμάχους του [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]] ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την [[Αλβανία]] από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές [[Ηνωμένο Βασίλειο|βρετανικές]] βάσεις στην [[Αφρική]], όπως τη [[Σομαλιλάνδη]], το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της [[Εθνικοσοσιαλισμός|ναζιστικής]] Γερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα [[Βαλκάνια]], που ένιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η [[Ρουμανία]] είχε δεχθεί τη γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, [[Εμανουέλε Γκράτσι]], επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα δικτάτορα [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]], στην οικία του δεύτερου, στην [[Κηφισιά]], [[τελεσίγραφο]]. Το τελεσίγραφο αυτό απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην [[Αφρική]]. Μετά την άρνηση του Μεταξά (το γνωστό «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα μέσω των ελληνοαλβανικών συνόρων.
Ο [[Ελληνικός Στρατός]] αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, οι ελληνικές δυνάμεις είχαν προωθηθεί στο ένα τέταρτο σχεδόν του εδάφους της Αλβανίας, καταλαμβάνοντας κατά σειρά τις πόλεις: [[Κορυτσά]], [[Πόγραδετς]], [[Άγιοι Σαράντα]], [[Αργυρόκαστρο]] και [[Χειμάρρα]]. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή βόρεια της Χειμάρρας. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα επίθεση. Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.
Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής ήταν η πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της [[ΕΣΣΔ|Σοβιετικής Ένωσης]], προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της [[Μάχη της Μόσχας|Μάχης της Μόσχας]].{{stub}}
[[Κατηγορία:Χαλοουίν| ]]
[[Κατηγορία:Θρησκευτικές εορτές και τελετές]]
| |||