Σμύρνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Εκκλησίες: Αγ. Νικολάου στην Αρμενοσυνοικία σε Αγ. Στεφάνου
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πόλη}}
{{ελληνοκεντρικό}}
Η '''Σμύρνη''' ([[τουρκικά]]: ''İzmir'' «''Ιζμίρ''») είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της [[Τουρκία]]ς, μετά την [[Κωνσταντινούπολη]] και την [[Άγκυρα]] και ο σημαντικότερος εισαγωγικός και εξαγωγικός εμπορικός [[λιμένας]] της Τουρκίαςχώρας. <ref>[https://www.citypopulation.de/Turkey-C20.html Δεκέμβριος 2018, υπολογισμός βάσει της διεύθυνσης του τουρκικού στατιστικού ινστιτούτου, όπως παρουσιάστηκε από το citypopulation.de]</ref> Βρίσκεται στον ανατολικό μυχό του ομώνυμου [[Κόλπος της Σμύρνης|Κόλπου της Σμύρνης]], 90χλμ. ανατολικά τηςτου Κρήνης ([[Τσεσμέ)]], έναντι της νήσου [[Χίος|Χίου]], στα κεντρικά τουρκικά παράλια του [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίου πελάγους]].
 
Το 2019, η πόλη της Σμύρνης είχε πληθυσμό 2.972.000 κατοίκων, ενώ η [[επαρχία Σμύρνης|ομώνυμη επαρχία]] είχε πληθυσμό 4.367.251 κατοίκων.<ref name="tuik-population" /><ref name="izmir-stats" /> Η [[μητροπολιτική περιοχή]] της Σμύρνηςπόλης εκτείνεται στα νερά του [[Κόλπος της Σμύρνης|κόλπου της Σμύρνης]] και κατά μήκος του δέλτα του [[Ποταμός Γκεντίζ|ποταμού Γκεντίζ]] στα βόρεια, ενώ στα ανατολικά εκτείνεται κατά μήκος μιας [[Προσχωσιγενής πεδιάδα|προσχωσιγενούς πεδιάδας]] στα ανατολικά την οποία δημιούργησαν διάφορα μικρά ρέματα και στα νότια κατά μήκος ενός πιο ανώμαλου ανάγλυφου.<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/place/Izmir|title=İzmir {{!}} Turkey|website=Encyclopedia Britannica|language=en|access-date=2019-04-02}}</ref>
 
Στην κλασσική αρχαιότητα ήταν γνωστή ως [[Σμύρνη (αρχαία πόλη)|Σμύρνη]]. Έτσι ήταν γνωστή στα αγγλικά και πολλές άλλες γλώσσες μέχρι το 1930 περίπου, όταν μια εκστρατεία της κυβέρνησης της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα την σταδιακή επικράτηση του τουρκικού ονόματος Ιζμίρ υπέρέναντι του ελληνικού.<ref>Romein, Jan (translated by R. T. Clark). ''The Asian Century: A History of Modern Nationalism in Asia'' (''De eeuw van Azie''). [[University of California Press]], 1962. p. [https://books.google.com/books?id=OXaIQZMevjcC&pg=PA170 170]. "In 1930 geographical names were 'turkicized'. [...] Smyrna, Ismir{{sic}},[...]"</ref> Ωστόσο, το ιστορικό όνομα Σμύρνη χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων στα ελληνικά, στα [[Αρμενική γλώσσα|αρμενικά]] ({{lang|hy|Զմյուռնիա}}, ''Ζμιούρνια''), στα [[Ιταλική γλώσσα|ιταλικά]] ({{lang|it|Smirne}}), στα [[Καταλανική γλώσσα|καταλανικά]], τα [[Πορτογαλική γλώσσα|πορτογαλικά]] και τα [[Ισπανική γλώσσα|ισπανικά]] ({{lang|ca|Esmirna}}). Η Σμύρνη έχει πάνω από 3.000 καταγεγραμμένης ιστορίας και κατοικείται τουλάχιστον 8.500 χρόνια από την νεολιθική εποχή. Βρίσκεται σε μια στρατηγική θέση στο μυχό ενός κόλπου που κινείται προς τα κάτω σε μια βαθιά εσοχή, στο μέσο της μικρασιατικής ακτής. Είναι μια από τις κύριες ναυτικές πόλεις της Μεσογείου για μεγάλο μέρος της ιστορίας της. Η Σμύρνη έχει φιλοξενήσει τους [[Μεσογειακοί Αγώνες 1971|Μεσογειακούς Αγώνες του 1971]] και την [[Πανεπιστημιάδα 2005|Πανεπιστημιάδα του 2005]]. Συμμετείχε στον [[Κλιμαθώνιος|Κλιμαθώνιο]] του 2019.<ref>{{cite web|url=https://climathon.climate-kic.org/en/izmir|title=Climathon, Climate-KIC, Izmir|accessdate=November 16, 2019|archive-date=2019-11-16|archive-url=https://web.archive.org/web/20191116083222/https://climathon.climate-kic.org/en/izmir|url-status=dead}}</ref>
 
Η πόλη της Σμύρνης αποτελείται από αρκετές [[Μητροπολιτική επαρχία|μητροπολιτικές επαρχίες]]. Από αυτές, η [[επαρχία Κονάκ]] αντιστοιχεί στην ιστορική Σμύρνη με την περιοχή της επαρχίας να αποτελεί το κεντρικό δήμο Σμύρνης ({{lang-tr|İzmir Belediyesi|links=no}}) της πόλης μέχρι το 1984. Με τον σχηματισμό του "Μητροπολιτικού δήμου της Σμύρνης" ({{lang-tr|İzmir Büyükşehir Belediyesi|links=no}}), η πόλη της Σμύρνης ένωσε τις έντεκα αστικές επαρχίες της (αρχικά εννιά) - τις [[Μπάλτσοβα]], [[Μπαϊρακλί]], [[Μπουρνόβας|Μπουρνόβα]], [[Μπουτζά]], [[Τσιγλί]], [[Γκαζιεμίρ]], [[Γκιουζελμπαχτσέ]], [[Καραμπαγλάρ]], [[Καρσούγιακα]], [[Κονάκ]] και [[Ναρλουντερέ]], ενώ αργότερα εννιά επαρχίες της επαρχίας Σμύρνης συγχωνεύτηκαν με την πόλη.<ref>{{cite web|url=https://www.izmir.bel.tr/YuklenenDosyalar/Dokumanlar/23.12.2015%2013_51_41_BuyuksehirYasa2015.pdf|title=Büyükşehir Belediyesi Kanunu 5216|publisher=[[İzmir Metropolitan Municipality]]|language=Turkish|accessdate=25 November 2019}}</ref><ref>{{cite web|url=https://skpo.izmir.bel.tr/Upload_Files/FckFiles/file/Profile/skpo2009/projenin_sinirlari_2009.pdf|title=Projenin Sınırları|date=2009|publisher=[[İzmir Metropolitan Municipality]]|language=Turkish|accessdate=25 November 2019}}</ref> Το 2013, [[Αναδιοργάνωση της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Τουρκία (2013)|το πέρασμα του νόμου 6360]] καθιέρωσε τις 30 επαρχίες της επαρχίας Σμύρνης ως τμήμα της μητροπολιτικής περιοχής της πόλης.<ref>{{cite journal|last1=Kut Görgün|first1=Esra|last2=Yörür|first2=Neriman|title=6360 Sayılı Büyükşehir Kanunu Sonrası Kırsal Alanları Yeniden Düşünmek – İzmir Örneği|journal=Aydın İktisat Fakültesi Dergisi|date=2017|volume=2|issue=1|pages=11–27|url=https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/391367|accessdate=25 November 2019|publisher=Adnan Menderes Üniversitesi|language=Turkish}}</ref>
 
== Ιστορία ==
Η Σμύρνη θεωρείται ως μία από τις αρχαιότερες πόλεις και λιμένες της [[Μεσόγειος θάλασσα|Μεσογείου]] και της αρχαίας [[Ιωνία]]ς. Ιδρύθηκε περί το 3000 π.Χ. και επέζησε μέχρι σήμερα. Στη μακραίωνη ιστορία της έχει αλλάξει δύο θέσεις. Η πρώτη των προϊστορικών χρόνων που αναφέρει ο [[Στράβων]] ως «Παλαιά Σμύρνη» και η δεύτερη που έκτισε ο [[Μέγας Αλέξανδρος]] και οι [[Επίγονοι (Μ. Αλεξάνδρου)|επίγονοι]] αυτού κατά την [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστική περίοδο]]. Την Ρωμαϊκή εποχή απέκτησε αίγλη. Οι Ρωμαίοι την τίμησαν τρεις φορές με τον εγκωμιαστικό τίτλο της <nowiki>''νεωκόρου''</nowiki> λόγω της εκπληκτικής της ευημερίας. Η Σμύρνη δε ήταν η πρώτη πόλη που αναγνώρισε τη Ρώμη ώςως θεότητα.
 
Ο όρος "Καθολική Εκκλησία" χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 110 σε επιστολή του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας προς την Εκκλησία της Σμύρνης. Το 1424 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς. Ωστόσο πριν, αλλά και μετά την κατάληψη της, Βενετοί και Γενουάτες προσπάθησαν αρκετές φορές να την συμπεριλάβουν στις Δημοκρατίες τους. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1472 Βενετοί, υπό τον Πιέτρο Μοκενίγο, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια κυρίευσαν και κατέστρεψαν την πόλη. Κατοικήθηκε από ελληνικούς πληθυσμούς από την [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαιότητα]] μέχρι και την [[Καταστροφή της Σμύρνης]] το 1922 και την [[Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923|ανταλλαγή πληθυσμών]] που ακολούθησε με τη [[Συνθήκη της Λωζάνης]].
 
Ο χριστιανικός πληθυσμός της Σμύρνης είχε υποστεί σφαγές και πριν το 1922. Η πρώτη σημαντική περίπτωση ήταν κατά τα Ορλωφικά το 1770. Τότε είχαν συρρεύσει στη Σμύρνη περί τους 4.000 ενόπλους μουσουλμάνους από διάφορα μέρη με σκοπό να αντιμετωπίσουν τυχόν απόβαση των Ρώσων. Όταν στις [[8 Ιουλίου]] έγινε γνωστή η καταστροφή του Οθωμανικού στόλου στη ναυμαχία του Τσεσμέ, μουσουλμανικός όχλος επιδόθηκε για εκδίκηση σε σφαγή Ελλήνων και άλλων χριστιανών, ακόμα και Ευρωπαίων. Κατά την εκτίμηση του Γάλλου προξένου Πεϊσονέ σφαγιάστηκαν 1000-1500 άτομα. Τότε ο αριθμός των Ελλήνων στην πόλη ανερχόταν σε περίπου 20.000 άτομα.<ref>Παπαδιά-Λάλα Αναστασία, Η Σμύρνη κατά τα Ορλωφικά (1770). Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, τ. 5 (1984-1985), σ. 133 κ.ε. </ref>
Γραμμή 22:
Σύμφωνα με την απογραφή του αγγλικού προξενείου που έγινε το 1891, η ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης (βιλαέτι του Αϊδινίου) τότε είχε συνολικό πληθυσμό 207.000. Από αυτούς, οι Έλληνες ήταν 107.000, Τούρκοι 52.000, Εβραίοι 23.000, Αρμένιοι 12.000, Ιταλοί 6.500, Γάλλοι 2.500, Αυστριακοί 2.200 και Άγγλοι 1.500<ref>Χρήστος Σολωμονίδης, "Το Θέατρο στη Σμύρνη", Αθήνα,1954, σελ.18</ref>. Ενώ ο Γάλλος περιηγητής Ντεκάμ, που βρέθηκε στη Σμύρνη μεταξύ 1888-1889 αναφέρει ότι 80.000 Έλληνες κατοικούσαν μέσα στη πόλη. <ref>Gaston Descamps, Sur le routes d' Asie, 1894.σελ.157</ref>
 
Μέχρι πριν τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 η Σμύρνη (μόνο η πόλη) αριθμούσε 370.000 κατοίκους, εκ των οποίων 165.000 ήταν Έλληνες, 80.000 Οθωμανοί Τούρκοι, 55.000 Εβραίοι, 40.000 Αρμένιοι, 6.000 Λεβαντίνοι και 30.000 διάφοροι άλλοι ξένοι. Σύμφωνα με τον Τζορτζ Χόρτον, Αμερικανό πρόξενο της πόλης, η Σμύρνη την εποχή εκείνη ξεπερνούσε τους 500.000 κατοίκους. Επικρατούσα γλώσσα ήταν η ελληνική εκ της οποίας η πόλη είχε ένα καθαρό ελληνικό χρώμα με σχετικά ανεπτυγμένο εμπόριο και πολιτιστικές εκδηλώσεις, έτσι ώστε ν΄ αποκαλείται από τους μεν Τούρκους ως "Γκιαούρ Ιζμίρ" (''Gâvur İzmir'' = Άπιστη Σμύρνη), από τους δε Ευρωπαίους ως [[Παρίσι]] του Λεβάντε. Η συνεχής, μάλιστα, αύξηση των ξένων εμπόρων ήδη από τον 16ο αιώνα την κατέστησε μια από τις πιο κοσμοπολίτικες πόλεις της εποχής και οπωσδήποτε το μεγαλύτερο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου. Η παρουσία αυτή σημαδεύτηκε από τα διάφορα έργα που τους ανατέθηκαν, κυρίως από πλούσιους Έλληνες εμπόρους που είχαν επαφές με την Ευρώπη. Έτσι, το τελωνείο της Σμύρνης κατασκευάστηκε από τον [[Γουστάβ Άιφελ]], αρχιτέκτονα του ομώνυμου Παρισινού Πύργου, το [[Και]] από Γαλλική εταιρεία με πλάκες από τη [[Νάπολη]], ενώ το Ρολόι στην πλατεία Διοικητηρίου (Κονάκ) ήταν δώρο του Γουλιέλμου Β'. Η Ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική σε συνδυασμό με την τοπική έδωσε τον όρο "Σμυρναίικο σπίτι" ως κάτι ξεχωριστό στο είδος του. Ο πολυταξιδεμένος [[Αδαμάντιος Κοραής]] ανέφερε για την πατρίδα του, τη Σμύρνη, ότι η καλαισθησία των κατοικιών της συγκρίνεται με την αντίστοιχη του Παρισιού. Στην πόλη λειτουργούσαν ξένες και Ελληνικέςελληνικές λέσχες που διοργάνωναν χορούς και άλλες δεξιώσεις για φιλανθρωπικούς, συνήθως, σκοπούς.
 
Η Σμύρνη εκτείνεται από τους ΝΔ. πρόποδες του [[Σίπυλος|Σιπύλου]] και των ΒΑ. του Πάγου (Καντιφέ καλέ) μέχρι την ακτή, όπου και η θαυμαστή προκυμαία "[[Και (συνοικία)|Και]]" που εκτείνεται κατά Β.-Ν. από έναντι του σιδηροδρομικού σταθμού του [[Αϊδίνιο|Αϊδινίου]], της λεγόμενης Πούντας (Αλ Σατζάκ), βόρειο άκρο της προκυμαίας, μέχρι το παλαιό διοικητήριο (Κονάκι), νότιο άκρο. [[Κατάλογος ελληνικών συνοικιών Σμύρνης|Μέχρι το 1922 η πόλη]] διακρίνονταν στον "Πάνω Μαχαλά", ([[Μελαντία]], [[Μπασμανέ]]) ο οποίος βρισκόταν προς τον Πάγο και ήταν το αρχαιότερο τμήμα της πόλης, όπου διέμεναν κυρίως εύποροι Τούρκοι, Εβραίοι και λίγοι Έλληνες και στον "Κάτω Μαχαλά" ή "Κάτω Πόλη", νεώτερο τμήμα, όπου διέμενε ο κυρίως χριστιανικός πληθυσμός, οι Αρμένιοι (νότια), και οι Έλληνες (βορειότερα των Αρμενίων), μέχρι και την έναντι ΒΔ. ακτή το λεγόμενο [[Κορδελιό Σμύρνης|Κορδελιό]].
 
Η κάτω πόλη περιελάμβανε την Αρμενοσυνοικία, (που συνόρευε με την εβραϊκή συνοικία του Πάνω Μαχαλά) με το ναό του Αγίου Στεφάνου και την ελληνική συνοικία με το ναό του Αγίου Γεωργίου, την αγορά "Μεγάλες Ταβέρνες", τη συνοικία "Γυαλάδικα", όπου και ο περίφημος ναός της Αγίας Φωτεινής, βορειότερα ο Φραγκομαχαλάς (συνοικία καθολικών), η συνοικία των Νοσοκομείων και μακρύτερα η συνοικία Φασουλάς, όπου αμέσως μετά άρχιζε δια της κεντρικής οδού Τράσα (τα), (εσωτερική παράλληλη προς τη προκυμαία), η αριστοκρατική συνοικία με την πλατεία της Καλλιθέας (Μπέλα Βίστα) και τον παράλληλο δρόμο, το γνωστό εκ παραφθοράς "Παραλλέλι" με τις επαύλεις των εύπορων Σμυρναίων. Συνέχεια της οδού των Τράσων ήταν τα Σχοινάδικα, το Κερασοχώρι, και το βουλεβάρτο Αλιότι προς το σιδηροδρομικό σταθμό Αϊδινίου. Ακολουθούσε η συνοικία της Πούντας με Ιταλούς και Μαλτέζους κατοίκους και ενδότερα οι λαϊκές συνοικίες του "Αγίου Τρύφωνα" ή Τσικουδιά, τα "Ταμπάκικα" (βυρσοδεψεία), τα "Μορτάκια" ή Λυγαριά, καθώς και η πέρα του σταθμού Κασαμπά η συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου με συνέχεια αυτής τα "Χιώτικα", όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένοι οι οίκοι ανοχής.
Γραμμή 49:
 
=== Εκκλησίες ===
Η Σμύρνη, (ο Κάτω Μαχαλάς), προ της καταστροφής της το 1922, είχε 16 ορθόδοξους ναούς με σημαντικότερο το μεγάλο μητροπολιτικό ναό της Αγίας Φωτεινής με το μεγαλοπρεπές και εξαίρετης τέχνης μαρμάρινο κωδωνοστάσιο, που κτίσθηκε τον 17ο αιώνα, καταστράφηκε από σεισμό το 1688, ανοικοδομήθηκε το 1690 και επανοικοδομήθηκε το 1692 μετά από πυρκαγιά που σημειώθηκε. Αποτελούσε τον κατ΄ εξοχή σμυρναίικο ναό, όπου τελούνταν στη μικρή περίοδο της απελευθέρωσης όλες οι επίσημες λειτουργίες και εθνικές τελετές. Τόσο ο ναός όσο και το κωδωνοστάσιο ανατινάχθηκαν με δυναμίτιδα από τους Τούρκους μετά την καταστροφή. Οι άλλοι ναοί ήταν του Αγ. Γεωργίου, κοντά στη μητρόπολη, της Κοίμησης της Θεοτόκου, στη συνοικία Φασουλά, ο ναός του ορφανοτροφείου Σμύρνης, που εκκλησιαζόταν η αριστοκρατία, ο μεγαλοπρεπής ναός του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, στα Σχοινάδικα, οι ναοί Αγ. Αικατερίνης, Αγ. Τρύφωνα, Αγ. Δημητρίου, Αγ. Χαραλάμπους και Ευαγγελιστρίας, (στην ελληνική συνοικία), ο ναός του Αγ. Στεφάνου στην Αρμενοσυνοικία, του Αγ. Βουκόλου, στο σταθμό Κασαμπά, του Αγ. Κωνσταντίνου, του Αγ. Ιωάννη θεολόγου και της Μεταμόρφωσης στη συνοικία Μορτάκια, του Τιμίου Προδρόμου στη Λυγαριά, και των Ταξιαρχών στο περίβολο του νεκροταφείου. Απ΄Από όλους τους παραπάνω ναούς οι μόνοι που υφίστανται σήμερα είναι ο [[Ιερός Ναός Αγίου Βουκόλου Σμύρνης|Άγιος Βουκόλος]] (Άη Βούκλας) αποκατεστημένος με τον γυάλινο τρούλο του<ref>{{Cite web |url=https://mikrasiatwn.wordpress.com/2011/04/18/%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%B7-%CE%BF/ |title=Ο Ναός του Αγίου Βουκόλου στη Σμύρνη «Ο άη-Βούκλας» - Ένωση Μικρασιατών Φοιτητών |accessdate=2016-01-15 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150411014134/https://mikrasiatwn.wordpress.com/2011/04/18/%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%BC%CF%8D%CF%81%CE%BD%CE%B7-%CE%BF/ |archivedate=2015-04-11 |url-status=dead }}</ref>, ο Τίμιος Πρόδρομος της Λυγαριάς, χωρίς στέγη, και στα πέριξ της Σμύρνης προάστια οι ναοί Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Μενεμένη και του Τιμίου Σταυρού, στον Μπουρνόβα. Άλλοι κάηκαν, άλλοι γκρεμίστηκαν και στη θέση τους ανοίχθηκαν λεωφόροι και δημιουργήθηκαν πάρκα. Κάποιοι άλλοι που διασώθηκαν μετατράπηκαν σε τεμένη, σχολεία και αρχικά αποθήκες.
 
=== Εκπαιδευτήρια ===
Από τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα σημαντικότερη ήταν η "[[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης]]" (αρρένων), που ιδρύθηκε το [[1717]] με πλήρες γυμνάσιο με διάφορα παραρτήματα, όπως οι δημοτικές σχολές του Τιμίου Προδρόμου και το Κιουπετσόγλειο. Η σχολή αυτή περιελάμβανε επίσης βιβλιοθήκη με 35.000 τόμους και 180 ιστορικά χειρόγραφα, μικρό μουσείο με αρχαία εκθέματα και μεγάλη νομισματική συλλογή. Αντίστοιχη σχολή θηλέων ήταν το "Κεντρικόν Παρθεναγωγείον", που είχε εγκατασταθεί αρχικά (1837) στον περίβολο της Μητρόπολης και από το 1883 σε μεγαλοπρεπές οικοδόμημα που είχε δωρήσει ο Δ. Κιουπετζόγλου. Και τα δύο αυτά μαρμάρινα οικοδομήματα σώζονται μέχρι σήμερα και στεγάζουν τουρκικά γυμνάσια. Ακόμη, σημαντικό παρθεναγωγείο ήταν το "Ομήρειον" (1881) το οποίο ήταν ισάξιο του Αρσακείου και οι μαθήτριες πλην των άλλων μαθημάτων, διδάσκονταν έξι ξένες γλώσσες. Επιπλέον, λειτουργούσαν πολλαπλές συνοικιακές σχολές ανάλογα με την εκκλησία στην οποία υπάγονταν. Όλες αυτές οι σχολές είχαν ως βάση το άσβεστο αρχαίο ελληνικό πνεύμα και ήταν ιδιαίτερα αυστηρές ως προς τους κανόνες και γενικώς τους τρόπους συμπεριφοράς, ευγένειας και καθαριότητας των μαθητών και των μαθητριών. Τέλος, υπήρχαν και ξένα σχολεία, τα οποία είχαν ιδρύσει κυρίως Ιταλοί, Γάλλοι, Αμερικάνοι κ.ά.
 
=== Νοσοκομεία ===
Γραμμή 61:
 
=== Εφημερίδες - περιοδικά ===
Ιδιαίτερη επίσης ανάπτυξη είχε σημειώσει και η ελληνική δημοσιογραφία με την αρχαιότερη ελληνική εφημερίδα την "Αμάλθεια", που εκδιδόταν από το 1838 μέχρι το 1922 με τελευταίους διευθυντές έκδοσης τους [[Σωκράτης Σολομωνίδης|Σ. Σολομωνίδη]] και Θ. Υπερίδη. Άλλες ελληνικές εφημερίδες της Σμύρνης ήταν η "Αρμονία" του Μ. Σεϊζάνη, η "Ιωνία", η "Νέα Ιωνία", η "Πρόοδος", καθώς και διάφορα περιοδικά, όπως το φιλολογικό ο "Κόσμος" και το σατυρικό ο "Κόπανος" του Γ. Αναστασιάδη. Ο Δημογέρων και εθνομάρτυρας Σμύρνης Νικόλαος Τσουρουκτσόγλου εξέδιδε την γαλλόφωνη εφημερίδα "La Reforme" (από το 1900) και την "Ημερησία" Σμύρνης από το 1901.
 
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1840, όπως μαρτυρείται από τον Χρήστο Σολομωνίδη, στη Σμύρνη λειτουργούσαν 10 τυπογραφεία, όπου στα 5 εξ αυτών τυπώνονταν οι εβδομαδιαίες ελληνικές εφημερίδες "Αμάλθεια", "Ιωνικός Παρατηρητής", "Άργος" και η "Ιωνική Μέλισσα" καθώς και το περιοδικό "Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων".<br />
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Σμύρνη"