Μαργαρίτα της Νορβηγίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Μαργαρίτα της Νορβηγίας''' ([[Γαελική γλώσσα|Γαελικά]]: ''Mairead'' ή ''Maighread'', [[9 Απριλίου]] [[1283]] - [[26 Σεπτεμβρίου]] [[1290]]), πριγκίπισσαΠριγκίπισσα της Νορβηγίας και βασίλισσαΒασίλισσα της Σκωτίας ([[1286]] - [[1290]]), γνωστή και ως '''''Κόρη της Νορβηγίας''''', ήταν κόρη του [[Έρικ Β΄ της Νορβηγίας]] και της [[Μαργαρίτα της Σκωτίας|Μαργαρίτας της Σκωτίας]] διαδέχθηκε τον παππού της [[Αλέξανδρος Γ΄ της Σκωτίας|Αλέξανδρο Γ΄ της Σκωτίας]].Η Μαργαρίτα γεννήθηκε στο [[Τένσμπεργκ]] και η μητέρα της πέθανε στην γέννα.<ref>https://www.britroyals.com/scots.asp?id=margaret</ref><ref>https://www.undiscoveredscotland.co.uk/usbiography/monarchs/margaret.html</ref> Ο πρόωρος θάνατος της στις [[Ορκάδες]] ενώ ταξίδευσε για την [[Σκωτία]] έφερε την έκρηξη των ''Πολέμων της Σκωτικής Ανεξαρτησίας''.

Στις 25 Ιουλίου 1281 στο ΡόξμπουρζΡόξμπουργκ έγινε η συμφωνία για τον γάμο των γονέων της, ο μικρότερος γιος του Αλεξάνδρου Γ΄ Δαυίδ είχε πεθάνει πρόωρα και ο βασιλιάς είχε μόνο έναν νόμιμο γιο και διάδοχο, τον πρίγκιπα [[Αλέξανδρος, πρίγκιπας της Σκωτίας|Αλέξανδρο.]] Η συνθήκη του γάμου περιείχε τον όρο να μπορούν τα παιδιά του Έρικ Β΄ και της Μαργαρίτας να κληρονομήσουν τον θρόνο της Σκωτίας :

''ΆνΑν ο βασιλιάς της Σκωτίας πέθαινε χωρίς νόμιμο γιο ή σε περίπτωση που κανένας γιος του δεν είχε νόμιμους απογόνους τα παιδιά της Μαργαρίτας θα μπορούσαν να είναι οι νόμιμοι διάδοχοι του θρόνου ακόμα και σε περίπτωση που δεν είχαν δικά τους παιδιά σύμφωνα με τον Σκωτσέζικο νόμο και έθιμα''.<ref>Duncan, p. 166, citing Acts of the Parliament of Scotland, volume I, 422b.</ref>

Ο Αλέξανδρος Γ΄ υπέγραψε παρόμοια συνθήκη την εποχή που ρύθμισε τον γάμο του γιου του Αλεξάνδρου με την Μαργαρίτα του Νταμπιέρ, κόρη του [[Γκυ, κόμης της Φλάνδρας|Γκυ του Νταμπιέρ]] (1281), την γαμήλια συνθήκη ακολουθούσε ένα πολύπλοκο έγγραφο που καθόριζε τους όρους της διαδοχής των παιδιών τους περιλαμβάνοντας τα κείμενα ''Α'' και ''Μ''. Οι όροι της διαδοχής περιγράφονται αναλυτικά με προτεραιότητα στους μεγαλύτερους γιους, ακολουθούσαν τα δικαιώματα διαδοχής των θυγατέρων και των απογόνων τους σε περίπτωση που δεν υπήρχαν γιοι.<ref>Duncan, pp. 166–169.</ref> Ο Αλέξανδρος πέθανε πρόωρα στις 28 Ιανουαρίου 1284 αφήνοντας μοναδική κληρονόμο του πατέρα του τη μικρή ανιψιά του Μαργαρίτα. Ο Αλέξανδρος Γ΄ συγκάλεσε βασιλικό συμβούλιο στις 5 Φεβρουαρίου 1284 στην Σκον με 13 κόμητες και 24 βαρόνους. Το Συμβούλιο αποφάσισε να αναγνωρίσει την μικρή Μαργαρίτα διάδοχο στον θρόνο της Σκωτίας σε περίπτωση που ο νεαρός Αλέξανδρος δεν αφήσει κανέναν μεταθανάτιο γιο ή αν ο βασιλιάς δεν αποκτήσει άλλους γιους μέχρι τον θάνατο του, η Μαργαρίτα ωστόσο θα έπρεπε να βασιλεύσει μαζί με τον σύζυγο της.<ref>Macdougall, pp. 12–13; Duncan, pp. 169–171.</ref> Μετά την απόφαση του συμβουλίου ο Αλέξανδρος Γ΄ αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί, προχώρησε σε δεύτερο γάμο με την [[Γιολάντα του Ντρε, βασίλισσα της Σκωτίας|Γιολάντα του Ντρε]] αλλά πέθανε αμέσως μετά σε δυστύχημα στις 19 Μαρτίου 1286 χωρίς να αποκτήσει άλλα παιδιά.<ref>Hunt</ref>

Μετά την ταφή του Αλεξάνδρου Γ΄ στις 29 Μαρτίου 1286 στο ''αβαείοΑββαείο του Ντανφέρμλιν'' οι ευγενείς και οι κληρικοί συγκάλεσαν το Κοινοβούλιο στη Σκον για να καθορίσουν τους κηδεμόνες της μικρής διαδόχου, την ίδια εποχή κυκλοφόρησαν φήμες ότι η Γιολάντα ήταν έγκυος κάτι που ίσως αμφισβητούσε την διαδοχή της Μαργαρίτας. Δεν είναι γνωστή η τύχη του παιδιού της Γιολάντας μερικές πηγές λένε ότι απέβαλε, άλλες πηγές λένε ότι γεννήθηκε στο Κλακμάνασιρ στις 25 Νοεμβρίου 1286 την ημέρα εορτής της Αγίας ΑικατρίνηςΑικατερίνης και πέθανε αμέσως μετά.<ref>Duncan, p. 178.</ref> Άλλες πηγές ανέφεραν ότι η εγκυμοσύνη της Γιολάντας ήταν ψεύτικη φήμη που διαδόθηκε από τους Άγγλους.<ref>Peter Traquair Freedom's Sword</ref>

Παρά τους όρκους που έκαναν οι ευγενείς της Σκωτίας ότι θα αποδεχτούν τα κληρονομικά δικαιώματα της τρίχρονης Μαργαρίτας στον θρόνο ο [[Ρόμπερτ ντε Μπρους, 5ος λόρδος του Άναντεϊλ]] επαναστάτησε με την βοήθεια του γιου του [[Ρόμπερτ ντε Μπρους, 6ος λόρδος του Άναντεϊλ|Ρόμπερτ, κόμηΚόμη του Κάρικ]]. Ο Οίκος των Μπρους σύντομα ισχυροποιήθηκε στα νοτιοδυτικά στην περιοχή που οι αντίπαλοι τους ο [[Οίκος του Μπάλλιολ]] είχαν έντονη επιρροή και έγιναν σημαντικός κίνδυνος για το στέμμα.

Οι Σκωτσέζοι βαρόνοι δεν έδειχναν προθέσεις να μεταφέρουν την μικρή βασίλισσα στην Σκωτία, ο πατέρας της Έρικ ωστόσο έθεσε το θέμα στον [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας]] τον Μάιο του 1289 όταν ο Άγγλος βασιλιάς βρισκόταν στην [[Γασκώνη]], αναφερόταν στην Μαργαρίτα ως ''βασίλισσα''. Ο Εδουάρδος Α΄ επέστρεψε στην Αγγλία, στις διαπραγματεύσεις με τον πατέρα της αποκλείστηκαν οι Σκωτσέζοι μέχρι την εποχή που ο Εδουάρδος συναντήθηκε με τον Ρόμπερτ Μπρους και μερικούς από τους κηδεμόνες της τον Οκτώβριο του 1289 στο [[Σόλσμπερι|Σόλσμπερυ]]. Οι κηδεμόνες υπέγραψαν την ''Συνθήκη του ΣόλσμπεριΣόλσμπερυ'' σύμφωνα με την οποία η μικρή Μαργαρίτα θα επέστρεφε στην Σκωτία πριν από τις 1 Νοεμβρίου 1290 και οι διαπραγματεύσεις για τον γάμο της θα ξεκινούσαν μετά την μετάβαση της στην Σκωτία.<ref>Oram, Canmore Kings, p. 109; Duncan, pp. 179–183.</ref>

Ο Εδουάρδος Α΄ ενδιαφέρθηκε έντονα να παντρέψει την μικρή Μαργαρίτα με τον γιο και διάδοχο του [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο]], ο [[Πάπας Νικόλαος Δ΄]] υπέγραψε την σχετική απαλλαγή δέκα μέρες μετά την υπογραφή της συνθήκης υπό τον όρο να γίνει ο γάμος δεκτός από τους Σκωτσέζους ευγενείς. Ο Εδουάρδος Α΄ έγραψε γράμμα στους κηδεμόνες ζητώντας την μικρή Μαργαρίτα νύφη για τον γιο του.<ref>Duncan, pp. 182–183.</ref> Οι διαπραγματεύσεις του Εδουάρδου με τους κηδεμόνες συνεχίστηκαν με σχέδια για τον γάμο και την στέψη του γιου του Εδουάρδου βασιλιά της Σκωτίας στο πλευρό της συζύγου του αλλά δεν τελείωσαν ποτέ επειδή η μικρή Μαργαρίτα πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου 1290 στις [[Ορκάδες]] από μια θαλάσσια νόσο.<ref>https://www.undiscoveredscotland.co.uk/usbiography/monarchs/margaret.html</ref> Η σορός της μεταφέρθηκε στο [[Μπέργκεν]] και τάφηκε δίπλα από την μητέρα της στον ναό του Ιησού Χριστού στο Μπέργκεν στην βόρεια πλευρά του ναού.