Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1204]], την παραμονή της πτώσης της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους κατά τη [[Δ΄ Σταυροφορία]] και ενώ ο [[Αλέξιος Ε΄ Μούρτζουφλος]] είχε εγκαταλείψει την Πόλη, ο λαός εξέλεξε ως αυτοκράτορα τον αδελφό του [[Κωνσταντίνος Λάσκαρης αυτοκράτωρ|Κωνσταντίνο ΙΑ' Λάσκαρη]]. Οι συνθήκες όμως οδήγησαν στη φυγή των Λασκαριδών από την Πόλη και τη διαφυγή τους στη [[Μικρά Ασία]]<ref name=":0" />.

 

 

Το 1211 ο Θεόδωρος Λάσκαρης συγκρούεται με τους Σελτζούκους Τούρκους και τον Σουλτάνο Καϊκοσρού (Καϊχοσχρόης) στην κοιλάδα του Μαιάνδρου (μάχη της Αντιόχειας) και πετυχαίνει αναπάντεχη νίκη. Ο στρατός του, μόλις 2000 άνδρες με πιο αξιόμαχο τμήμα ένα σώμα 800 μισθοφόρων ιππέων από την Ιταλία, μειονεκτούσε φανερά από τους Τούρκους και μετά τις πρώτες συμπλοκές αρχικά φαινόταν ότι θα έχανε τη μάχη. Όταν όμως ο Θεόδωρος συναντάται προσωπικά με Σουλτάνο, ρίχνει το άλογο και φονεύει τον αναβάτη του ανατρέποντας έτσι την έκβαση της μάχης. Σύμφωνα με βυζαντινές πηγές αναφέρεται πως ο Θεόδωρος κάρφωσε το Σουλτάνο στην καρδιά, ενώ ο σελτζούκος ιστορικός Ιμπν Μπιμπί πως τον αποτέλειωσε "Φράγκος". Ο ιστορικός [[Γεώργιος Ακροπολίτης]] αναφέρει πως το κεφάλι του Καϊκοσρού κόπηκε χωρίς να σφαγεί από το βασιλέα ή από άλλον της συνοδείας του<ref>[http://www.istorikathemata.com/2012/03/blog-post_26.html ''Βασιλεύς εναντίον Σουλτάνου'' από τα Ιστορικά Θέματα]</ref>.