Ο '''Μιντάουγκας''' (''Mindaugas'', γερμανικά[[Γερμανική γλώσσα|Γερμανικά]]: ''Myndowen'', λατινικά[[Λατινική γλώσσα|Λατινικά]]: ''Mindowe'', παλιά ανατολικά σλαβικά[[Ρουθενιανά]]: Мендог - Μέντογκ, c[[Λευκορωσική γλώσσα|Λευκορωσικα/Μπελαρουσικα]] - Міндоўг - Μιντόουγ. 1203 – φθινόπωρο 1263) ήταν ο πρώτος γνωστός [[Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας|Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας]] και μόνος βασιλιάς της Λιθουανίας. Λίγα είναι γνωστά για την προέλευσή του, τα πρώτα χρόνια και την άνοδό του στην εξουσία. Αναφέρεται σε μια συνθήκη το 1219 ως δούκας και το 1236 ως ηγέτης όλων των Λιθουανών. Οι σύγχρονες πηγές θεωρούν ότι η άνοδος στην εξουσία έγινε με στρατηγικούς γάμους και με την εξορία ή τη δολοφονία των αντιπάλων του. Επέκτεινε την κυριαρχία του σε περιοχές νοτιοανατολικά της Λιθουανίας κατά τις δεκαετίες του 1230 και του 1240. Το 1250 ή 1251, κατά τη διάρκεια εσωτερικών διαμαχών βαπτίστηκε Ρωμαιοκαθολικός, μια πράξη η οποία τον βοήθησε να συμμαχήσει με το [[Τάγμα της Λιβονίας]], έναν από τους διαχρονικούς εχθρούς των Λιθουανών. Το καλοκαίρι του 1253 στέφθηκε βασιλιάς της Λιθουανίας, εξουσιάζοντας περίπου 300.000 με 400.000 ανθρώπους.
Ενώ η δεκάχρονη βασιλεία του σημαδεύτηκε από διάφορα επιτεύγματα για τη δημιουργία κράτους, συνέχισαν οι διαμάχες του Μιντάουγκας με συγγενείς και άλλους δούκες και η [[Σαμογιτία]] (δυτική Λιθουανία) αντιστάθηκε στην εξουσία του. Τα κεκτημένα εδάφη στα νοτιοανατολικά δέχθηκαν επιθέσεις από τους [[Τάταροι|Τατάρους]]. Διέλυσε τη συμμαχία με το Τάγμα της Λιβονίας το 1261, πιθανότατα αποκηρύσσοντας τον Χριστιανισμό, και δολοφονήθηκε το 1263 από τον ανιψιό του [[Τρενιότα]] και ένα αντίπαλο δούκα, τον δούκα [[Νταούμαντας]]. Οι τρεις επόμενοι διάδοχοί του δολοφονήθηκαν επίσης. Η αναταραχή συνέχισε μέχρι την άνοδο του [[Τραϊντένις]] στο τίτλο του Μεγάλου Δούκα το 1270.
