Σουλιώτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διόρθωση σύμφωνα με την πηγή (Παπαρρηγόπουλος, σελ. 146), +Ψιμούλη για υπολογισμό πληθυσμού Σουλιωτών
→‎Επιστροφή στα πάτρια: +για τη μεσολάβηση του Περραιβού και την ένταξη των Σουλιωτών στο ελληνικό σχέδιο
Ετικέτα: Σύνδεσμοι αποσαφήνισης
Γραμμή 206:
Όταν υπήρξαν σαφή σημάδια επικείμενης εξέγερσης εναντίον των Τούρκων, ο Αλή Πασάς θεώρησε κατάλληλη τη στιγμή για να καταστήσει την Ήπειρο ανεξάρτητο κράτος. Το 1820, ζήτησε από τους Σουλιώτες βοήθεια και αυτοί επέστρεψαν στην ηπειρωτική χώρα, για να υποστηρίξουν τον προηγούμενο εχθρό τους εναντίον του Σουλτάνου. Εντούτοις, τα σχέδια του Αλή απέτυχαν και αυτός σκοτώθηκε, ενώ οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Ιωάννινα.
 
Κατ' εντολήν του επικεφαλής της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]] [[Αλέξανδρος Υψηλάντης|Αλέξανδρου Υψηλάντη]], έφτασε στην Ήπειρο στις αρχές του 1821 ο γνώριμος και ιστοριογράφος των Σουλιωτών [[Χριστόφορος Περραιβός]] με σκοπό να τους πείσει να συμμαχήσουν με τον Αλή πασά εναντίον των Οθωμανών, ώστε να ευνοηθεί η επικείμενη [[Ελληνική Επανάσταση]]. Δίχως να έχουν γνώση της Εταιρείας οι Σουλιώτες είχαν ήδη συνάψει συμφωνία με τον Αλή, για να επιστρέψουν στα πατρογονικά τους μέρη. Αμέτοχοι της εθνική ςιδεολογίας και αισθανόμενοι μεγαλύτερη εγγύτητα με τους Αλβανούς Μουσουλμάνους παρά με τους Έλληνες, αποδέχτηκαν τις προτάσεις του Περραιβού, πειθόμενοι λιγότερο από την επιστολή του Υψηλάντη που έφερε μαζί του ο Περραιβός, η οποία τους περιέγραφε ως ηγέτες του ελληνικού στρατού και απογόνους των [[αρχαίοι Έλληνες|αρχαίων Ελλήνων]], και περισσότερο από την εμπιστοσύνη που είχαν στο πρόσωπό του.<ref>Mark Mazower 2021, p. 44: "In fact, nationalism was an entirely alien concept to these Christian Albanians and they certainly did not see themselves as leading ‘Greek armies’: the following year they would even tell the Russian Tsar –in a confidential message begging for assistance – that ‘we don’t have anything in common with the other Greeks’. They felt generally closer to their fellow Albanian Muslims than they did to the Greeks, and Ypsilantis’s rhetoric surely counted for less than the trust the Souliots placed in Perraivos himself."</ref> Οι Σουλιώτες στήριξαν τελικά την Ελληνική Επανάσταση, που άρχισε τον Μάρτιο του 1821. Οι ηγέτες των Σουλιωτών, [[Μάρκος Μπότσαρης]] και [[Κίτσος Τζαβέλλας]], [[Λάμπρος Βέικος]] έγιναν γνωστοί στρατηγοί κατά την Επανάσταση και πολλοί Σουλιώτες έχασαν τις ζωές τους υπερασπιζόμενοι το [[Μεσολόγγι]]. Ο [[Λόρδος Βύρων]], ένας από τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους εθελοντές φιλέλληνες και διοικητής του ελληνικού στρατού στη Δυτική Ελλάδα, προσπάθησε να οργανώσει τους Σουλιώτες σε τακτικό στρατό. Έγγραφο του Κίτσου Τζαβέλα προς την Γ' Εθνοσυνέλευση, με ημερομηνία 24 Μαρτίου 1827, τονίζει τις θυσίες των Σουλιωτών για την «κοινή πατρίδα».<ref>[https://books.google.gr/books?id=U9MxC0WVSlYC&printsec=frontcover&dq=kalliopi+nikolopoulou&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjYkqLLrtPnAhUkyKYKHZnvBYgQ6wEINzAB#v=onepage&q=Tsolis&f=false Nikolopoulou Kalliopi, Tragically Speaking: On the Use and Abuse of Theory for Life. Symploke Studies in Contemporary Theory, Univ. of Nebraska Press, 2013, σ. 301, σημ. 47]</ref>
 
Έως το 1909, οι Τούρκοι διατήρησαν στρατιωτική βάση στο φρούριο της Κιάφας. Τελικά, το 1913, κατά τη διάρκεια των [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικών πολέμων]], ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε ολόκληρη τη νότια Ήπειρο.