Μάχη των Δολιανών και Βερβένων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

Οι Δολιανίτες, αντιλαμβανόμενοι την εχθρική προέλαση, προσέτρεξαν στον Νικηταρά για να τον ενημερώσουν και να του ζητήσουν να γυρίσει στο χωριό για να το υπερασπιστεί μαζί τους. Ο αδερφός του, χολωμένος από τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας, ήταν αντίθετος στο να υπερασπιστούν τους ντόπιους. Όμως ο Νικηταράς ήταν ανένδοτος. Έτρεξε πίσω με τους ενόπλους του και οχυρώθηκε στα σπίτια του χωριού. Το αρχηγείο του Κεχαγιάμπεη στήθηκε στην εκκλησία του Άη Γιώργη.<ref name="Kalimera Arkadia 200 χρόνια">{{cite web | title=Η πρόταση για τα 200 χρονιά από την έναρξη της Επανάστασης στα Δολιανά | website=Kalimera Arkadia | date=2020-11-30 | url=https://www.kalimera-arkadia.gr/arthra/item/121571-i-protasi-gia-ta-200-xronia-apo-tin-enarksi-tis-epanastasis-sta-doliana.html | language=el | access-date=2021-03-30}}</ref> Στο Δραγούνι, οι Τούρκοι ιππείς εξολόθρευσαν με σχετική ευκολία τη μικρή ηρωική ομάδα των Ελλήνων αγωνιστών υπό τον [[Άγιος Ιωάννης Αρκαδίας|Αγιαννίτη]] [[Γεωργάκης Διγενής|Γεωργάκη Διγενή]] και στράφηκαν και αυτοί προς τα Δολιανά.

 

Τότε ξέσπασε μάχη κατά την οποία οι Έλληνες κατάφεραν, αν και κατά πολύ λιγότεροι, να σταματήσουν την προέλαση των Τούρκων, προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες, σε μία μάχη που διήρκεσε όλη την ημέρα. Στο μεταξύ, ξεκίνησαν προς τα Δολιανά ελληνικές ενισχύσεις από το στρατόπεδο Βερβένων, αλλά αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω και να οχυρωθούν στο εκεί στρατόπεδο, όπου προέβαλαν αποτελεσματική αντίσταση στους Τούρκους. Κατόπιν, τους κυνήγησαν έως τα Δολιανά όπου, μαζί με τους άνδρες του Νικηταρά, συνέχισαν την καταδίωξη ολόκληρης της τουρκικής δύναμης.<ref name="IEE120">''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', 1975, σ. 120.</ref> Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή και κλείστηκαν στην Τριπολιτσά, αφήνοντας εβδομήντα νεκρούς, δύο κανόνια και τρεις σημαίες{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=18/04/2021}}. Ήταν σε αυτή τη μάχη που ο Νικηταράς κέρδισε το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος», που θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή.<ref name="IEE120" />