Ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα παράγονται από επιταχυνόμενα ηλεκτρικά φορτία. Δημιουργούνται επίσης όταν ένα [[ηλεκτρόνιο]] κάποιου [[άτομο|ατόμου]] χάνει μέρος της ενέργειάς του και μεταπίπτει σε χαμηλότερη τροχιά ή [[ενεργειακή στάθμη]] κοντά στον πυρήνα. Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργηθεί μια [[ταλάντωση]] που διαδίδεται πλέον στο χώρο με τη μορφή ενός ταυτόχρονα ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου. Τα δύο αυτά πεδία είναι, αφενός μεν, κάθετα μεταξύ τους, αφετέρου και κάθετα με τη διεύθυνση διάδοσης του παραγόμενου κύματος, του λεγόμενου ηλεκτρομαγνητικού κύματος. Όταν το ηλεκτρομαγνητικό κύμα προσκρούσει σε κάποιο άτομο τα δύο συνδυαζόμενα αυτού πεδία μπορούν να προσφέρουν μεταφερόμενη ενέργεια σε ένα ηλεκτρόνιο με αποτέλεσμα να το εξαναγκάσουν να μεταπηδήσει αυτό σε ανώτερη [[ενεργειακή στάθμη]], ή ακόμα και να το απελευθερώσει από το άτομο σε περίπτωση που βρίσκεται στην εξωτερική στοιβάδα ([[φωτοηλεκτρικό φαινόμενο]]).

Από το [[Νόμος του Γκάους|νόμο του Γκάους]] για το ηλεκτρικό και μαγνητικό πεδίο, τον νόμο της επαγωγής του [[Μάικλ Φαραντέι|Φάραντεϊ]] και το [[Νόμος του Αμπέρ|νόμο του Αμπέρ]] συμπληρωμένο με έναν ακόμη όρο από τον Μάξγουελ που αφορά τη μεταβολή της ροής της ηλεκτρικής μετατόπισης μέσα από την επιφάνεια που περικλείει μια κλειστή γραμμή προκύπτουν οι τέσσερις εξισώσεις του Μάξγουελ.