Γιασάντα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
Το καθολικό της μονής ήταν αφιερωμένο στους Αγ. Τεσσαράκοντα μάρτυρες, ενώ υπήρχε και ναός της Θεοτόκου. Στη μονή αναφέρονται πολλοί [[Βυζαντινή ιστοριογραφία|βυζαντινοί συγγραφείς]], όπως: [[Θεοφάνης]], [[Γεώργιος Μοναχός]], [[Γεώργιος Κεδρηνός]], [[Ιωάννης Ζωναράς]], [[Γεώργιος Φραντζής]], [[Γεώργιος Παχυμέρης]] κ.ά.
Το 860 η μονή δέχτηκε την επιδρομή των [[Ρως]]. Αλλά συνέχισε να λειτουργεί. Βρισκόταν σε ακμή την εποχή των [[Δυναστεία Κομνηνών|Κομνηνών]] και λειτουργούσε στα χρόνια των [[
Μετά τον 15ο αιώνα το νησί απόμεινε ακατοίκητο και οι περιηγητές δεν είχαν λόγο να το επισκεφτούν. Το 17ο αιώνα εκτοπίστηκαν εδώ Χιώτες, οι οποίοι καλλιέργησαν αγριόχορτα και κρεμμύδες για να τραφούν, πριν τελικά μεταφερθούν στην [[Αντιγόνη (νήσος)|Αντιγόνη]]. Τα υπολείμματα των καλλιεργειών αυτών βρήκε ο [[Άγγλοι|Άγγλος]] ιερέας Robert Walsh το 1821 που περπάτησε στο νησί.
Το 1854 ο ιδιόρρυθμος Άγγλος αριστοκράτης Sir Henry Lytton Bulwer έκτισε στην έρημη Πλάτη δυο κάστρα, αγγλοσαξωνικού στύλ, απομιμήσεις των μεσαιωνικών κάστρων των προγόνων του στην [[Αγγλία]], δαπανώντας 75.000 λίρες. Το ένα κτίστηκε στην ακτή και το δεύτερο στο εσωτερικό του νησιού στα ερείπια της παλιάς μονής, τα οποία σχεδόν εξαφάνισε. Ο Άγγλος ευγενής επισκεπτόταν τα κλαστρα του με πλήθος προσκεκλημένων, ως το 1865 που παρέμεινε πρέσβης της χώρας του στην Πόλη. Στη συνέχεια, τα κτίρια πέρασαν στην ιδιοκτησία του χεδίβη της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]], που τα άφησε να ερειπωθούν. Το 1894 έπαθαν σοβαρές ζημιές από ένα μεγάλο σεισμό.
Τα επόμενα χρόνια στα χαλάσματα έμενε ο Έλληνας ψαράς Βασίλης με τα σκυλιά του, που αναλάμβανε να προσέχει τα αμνοερίφια όσων τα έφερναν στο νησί για βοσκή. Ώσπου τον σκότωσαν κάποιοι ληστές [[Λαζοί]].
==Νεότερη περίοδος==
Από το 1947 η νησίδα περιήλθε στην ιδοκτησία του τουρκικού ναυτικού που τη μετέτρεψε σε βάση. Χρησιμοποίησε μέρος των υπαρχόντων κτισμάτων αλλά έκτισε και νέα κτίρια.
Το Μάιο του 1960, στο στρατιωτικό πραξικόπημα, φυλακίστηκαν εδώ ο πρωθυπουργός [[Μεντερές]], ο πρόεδρος της δημοκρατίας [[Τζελάλ Μπαγιάρ]] και όλο το υπουργικό συμβούλιο. Τους είχαν απομονώσει στα βαθιά βυζαντινά μπουντρούμια, που χρησιμοποιήθηκαν για άλλη μια φορά ως φυλακές.
Σήμερα τα κτίρια της ναυτικής βάσης έχουν εγκαταλειφθεί και έχουν παραχωρηθεί στο Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης για τη μελέτη του ενιάλιου πλούτου. Ακόμα δεν έχουν αξιοποιηθεί.
==Πηγή==
| |||