Σενάτωρ Μεδιολάνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
it-Senatore di Milano |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 14:53, 17 Ιανουαρίου 2022
Ο Σενατόρε (ιταλικά : Senatore) (γνωστός και ως Senatore da Settala) (... - Μιλάνο, 475) ήταν επίσκοπος του Μεδιολάνου, από το 472 έως τον θάνατό του. Τιμάται ως άγιος από την Καθολική Εκκλησία η οποία εορτάζει την μνήμη του στις 29 Μαΐου[1].
| Σενάτωρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ος αιώνας Σεττάλα |
| Θάνατος | 29 Μαΐου 475 Μιλάνο |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 29 Μαΐου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας καθολικός επίσκοπος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αρχιεπίσκοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
Το καλοκαίρι του 450, ο Σενατόρε ήταν μέρος μιας αντιπροσωπείας, αποτελούμενης από τους επισκόπους Αμπούντιο του Κόμο και Εταίριο της Κάπουα και τον Ναπολιτάνο ιερέα Βασίλειο, που εστάλη στην Κωνσταντινούπολη από τον Πάπα Λέοντα Α', με επιστολή για τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β', να επαληθεύσει την ορθοδοξία του νέου πατριάρχη Ανατολίου, που εκλέχθηκε στην θέση του Φλαβιανού. Ο Σενατόρε ήταν φορέας άλλων δύο επιστολών, και οι δύο με ημερομηνία 16 Ιουλίου, για την αυτοκράτειρα Πουλχερία και για τους αρχιμανδρίτες και τους ιερείς που παρέμειναν πιστοί στον Φλαβιανό[2].
Στις 21 Οκτωβρίου ο Σενατόρε και οι άλλοι Ρωμαίοι εκπρόσωποι συμμετείχαν στη σύνοδο που κάλεσε ο Πατριάρχης Ανατόλιος στο βαπτιστήριο της Αγίας Σόφιας, όπου ήταν παρόντες όλοι οι επίσκοποι που είχαν αρνηθεί να υπογράψουν τις πράξεις του latrocinium Ephesinum του 449. Η ρωμαϊκή αντιπροσωπεία έλαβε από τον νέο πατριάρχη και από όλα τα μέλη της συνόδου την προσήλωσή τους στην ορθοδοξία και η καταδίκη του Ευτύχιου και του Νεστορίου[3].
Η δυτική αντιπροσωπεία έγινε δεκτή, πριν από τις 22 Νοεμβρίου, από τον αυτοκράτορα Μαρκιανό, ο οποίος κάλεσε μια γενική συνέλευση όλων των επισκόπων για τη συμφιλίωση μεταξύ εκείνων που είχαν υπογράψει τις πράξεις της Εφέσου του 449 και εκείνων που αντίθετα είχαν αρνηθεί να το πράξουν. Όπως αποδεικνύεται από μια επιστολή του πάπα προς τον αυτοκράτορα, που γράφτηκε στις 13 Απριλίου 451, η αντιπροσωπεία ανέφερε την αποστολή της στην Ανατολή στη Ρώμη. Οι αντιπρόσωποι επέστρεψαν στην Ιταλία πριν από τις 9 Ιουνίου 451, γιατί αυτή την ημερομηνία ο Λέων Α' έγραψε στον Μαρκιανό ανακοινώνοντας την άφιξη των αντιπροσώπων και ευχαριστώντας τον αυτοκράτορα για τις παρεμβάσεις του και για τη θετική έκβαση της όλης υπόθεσης[4].
Ο Σενατόρε και ο επίσκοπος Αμπόυντιο έλαβαν εντολή να παραδώσουν στον επίσκοπο Ευσέβιο των Μεδιολάνων μια επιστολή από τον πάπα, που ενημέρωνε τον Μιλανέζο ιερέα για την επιτυχία της αποστολής στην Ανατολή και τον καλούσε να κοινοποιήσει τη λεπτομερή έκθεση της αποστολής στους επισκόπους του την εκκλησιαστική του επαρχία. Ο Ευσέβιος, το καλοκαίρι του 451, συγκάλεσε ένα συμβούλιο, πιθανώς στο Μιλάνο, κατά το οποίο τους ενημερώσε για την αποστολή στην Κωνσταντινούπολη του Σενατόρε και του Αμπούντιο[5].
Ένα από τα Carmina του Φήλιξ Εννοδίου[6], που γράφτηκε πριν από το 521, είναι αφιερωμένο στον Σενατόρε, στο οποίο ο Μιλανέζος επίσκοπος τιμάται για την αποστολή που εκτέλεσε στην Ανατολή, για τις αρετές του και για τις ικανότητές του. Ο επίσκοπος της Παβίας του αποδίδει τον τίτλο του ρήτορα για τον σχολιασμό ενός βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης[7].
Σύμφωνα με το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium[8], η επισκοπή του Σενατόρε τοποθετείται μεταξύ αυτών του Μπενίνο και του Θεόδωρου Α΄, που τεκμηριώνονται ως Μιλανέζοι επίσκοποι μετά το 451 και πριν από το 489[9]. Ο ίδιος κατάλογος του αναθέτει 3 χρόνια θητείας και λέει ότι τάφηκε στις 29 Μαΐου[10] στη βασιλική της Αγίας Ευφημίας. Παραδοσιακά η επισκοπή του προσδιορίζεται στα έτη 472-475[11], ή στα έτη 477-480[12].
Στον Σενατόρε πιστώνεται η οικοδόμηση της βασιλικής της Αγίας Ευφημίας, ενός αγίου του οποίου θα είχε επισκεφτεί τον τάφο κατά την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη.
Παραπομπές
- ↑ Dal sito "Santi e Beati".
- ↑ Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, II, pp. 2021-2022.
- ↑ Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, II, p. 2022.
- ↑ Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, II, pp. 2022-2023.
- ↑ Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, I, p. 704.
- ↑ Magno Felice Ennodio, Carmina, nº 205 Αρχειοθετήθηκε 2017-04-25 στο Wayback Machine., in Monumenta Germaniae Historica, Auctores antiquissimi, vol. VII, Berlino 1885, p. 166.
- ↑ Lanzoni, Le diocesi d'Italia dalle origini al principio del secolo VII, p. 1021.
- ↑ Catalogus Archiepiscoporum Mediolanensium Αρχειοθετήθηκε 2017-04-10 στο Wayback Machine., Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, vol. VIII, Hannover 1848, p. 103.
- ↑ Nel 451 è storicamente documentato il vescovo Eusebio di Milano, mentre la prima menzione di Lorenzo I di Milano risale al 489.
- ↑ Depositus 4 kalendas iunii.
- ↑ Pius Bonifacius Gams, Series episcoporum Ecclesiae Catholicae, Leipzig 1931, pp. 795.
- ↑ Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series, I, p. 133.
Βιβλιογραφία
- (Λατινικά) De Sancto Senatore episcopo Mediolanensi in Insubria, Acta Sanctorum, tomo VI, Parigi-Roma 1866, pp. 759-762
- (Λατινικά) Ferdinando Ughelli, Italia sacra, vol. IV, seconda edizione, Venezia 1719, coll. 52-53
- (Λατινικά) Giuseppe Antonio Sassi, Baldassarre Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series historico-chronologica, vol. I, Milano 1755, pp. 132-134
- Francesco Lanzoni, Le diocesi d'Italia dalle origini al principio del secolo VII (an. 604), vol. II, Faenza 1927, p. 1021
- (Γαλλικά) Charles Pietri, Luce Pietri (ed.), Prosopographie chrétienne du Bas-Empire. 2. Prosopographie de l'Italie chrétienne (313-604), École française de Rome, vol. II, Roma 2000, pp. 2021-2023
- Antonio Rimoldi, Senatore, vescovo di Milano, santo, in Bibliotheca Sanctorum, vol. XI, coll. 839-840