Μαγνητισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Αριστοτέλης]] αποδίδει την πρώτη επιστημονική θεωρία του μαγνητισμού στον [[Θαλής|Θαλή]], ο οποίος έζησε περίπου το 625 π.Χ. με περίπου 545 π.Χ. Στην [[Κίνα]], η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά στον μαγνητισμό βρίσκεται σε ένα βιβλίο του 4ου αιώνα π.Χ. που ονομάζεται ''Βιβλίο του Άρχοντα της Κοιλάδας των Δαιμόνων'' (鬼谷子): "Ο [[μαγνητίτης]] κάνει τον [[Σίδηρος|σίδηρο]] να πλησιάζει ή αυτός έλκει αυτόν". Η παλαιότερη αναφορά στην έλξη μιας βελόνας εμφανίζεται σε ένα έργο που έχει γραφτεί μεταξύ του 20 και 100 μ.Χ. ''(Louen-heng)'': "Ο [[μαγνητίτης]] έλκει τη βελόνα." Ο αρχαίος Κινέζος επιστήμονας Shen Kuo (1031-1095) ήταν ο πρώτος που έγραψε για την [[πυξίδα]] με μαγνητική βελόνα και βελτίωσε την ακρίβεια της [[Ναυσιπλοΐα|ναυσιπλοΐας]] χρησιμοποιώντας την αστρονομική θεωρία του πραγματικού Βορρά (Dream Pool Essays, 1088 μ.Χ.), και ήταν γνωστό μέχρι τον 12ο αιώνα ότι οι Κινέζοι γνώριζαν να χρησιμοποιούν την [[πυξίδα]] [[Μαγνητίτης|μαγνητίτη]] στην [[ναυσιπλοΐα]]. Ο [[Alexander Neckham]], το 1187, τανήταν ο πρώτος στην [[Ευρώπη]] που περιέγραψε την [[πυξίδα]] και την χρήση της στη [[ναυσιπλοΐα]].

Σε αντίθεση με την ανθρώπινη εμπειρία, κάποια μοντέλα της [[Θεωρητική Φυσική|θεωρητικής Φυσικής]] προβλέπουν την ύπαρξη των [[Μαγνητικό μονόπολο|μαγνητικών μονοπόλων]]. Ο [[Πολ Ντιράκ]] παρατήρησε το 1931 ότι επειδή ο [[ηλεκτρισμός]] και ο μαγνητισμός παρουσιάζουν μια ορισμένη [[συμμετρία]], ακριβώς όπως και η [[Κβαντική Ηλεκτροδυναμική|κβαντική θεωρία]] προβλέπει την ύπαρξη θετικών ή αρνητικών ηλεκτρικών φορτίων χωρίς την ύπαρξη του αντιθέτου φορτίου , απομονωμένοι βόρειοι ή νότιοι μαγνητικοί πόλοι θα μπορούσα να παρατηρηθούν. Πρακτικά, όμως, παρόλο που φορτισμένα σωματίδια όπως πρωτόνια ή ηλεκτρόνια μπορούν εύκολα να απομονωθούν, μαγνητικοί βόρειοι ή νότιοι πόλοι δε βρέθηκαν ποτέ απομονωμένοι. Χρησιμοποιώντας τη κβαντική θεωρία ο Ντιράκ έδειξε ότι αν όντως τα μαγνητικά μονόπολα υπάρχουν, τότε θα μπορούσε να εξηγηθεί γιατί τα παρατηρούμενα [[Στοιχειώδες σωματίδιο|στοιχειώδη σωματίδια]] έχουν φορτία που είναι ακέραια πολλαπλάσια του φορτίου του ηλεκτρονίου.

Μαγνήτες alnico κατασκευάζονται με ημίτηξη ή τήκοντας και σταθεροποιώντας ένα μείγμα από [[αλουμίνιο]], [[νικέλιο]] και [[κοβάλτιο]] με σίδηρο και μικρές ποσότητες από άλλα στοιχεία που προσθέτονται για να ενισχύσουν τις ιδιότητες του μαγνήτη. Αυτή η διαδικασία παρέχει υψηλής ποιότητας μηχανικά χαρακτηριστικά, ενώ η [[ημίτηξη]] έχει ως αποτέλεσμα ισχυρότερα μαγνητικά πεδία και επιτρέπει στον σχεδιαστή τη δημιουργία διαφορετικών σχημάτων. Οι μαγνήτες alnico αντιστέκονται στη διάβρωση και έχουν φυσικές ιδιότητες που τους κάνουν πιο ανθεκτικούς απ' τον [[Φερρίτης (μεταλλουργία)|φερρίτη]], αλλά όχι τόσο επιθυμητές όσο ένα μέταλλο.

Οι σπάνιες γαίες ([[λανθανίδες]]) έχουν μερικώς κατειλημμένη την ''f'' [[ηλεκτρονική στιβάδα]] (η οποία μπορεί να έχει έως και 14 ηλεκτρόνια). Το σπιν αυτών των ηλεκτρονίων μπορεί να ευθυγραμμιστεί σε φορά, έχοντας ως αποτέλεσμα πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία και γι' αυτό αυτά τα στοιχεία χρησιμοποιούνται σε μικρούς σε μέγεθος αλλά πολύ ισχυρούς μαγνήτες όπου το υψηλό τους κόστος δεν αποτελεί πρόβλημα για την αγορά τους.