Μικροϋπολογιστής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 25:
Ο περισσότερος εξοπλισμός που χρησιμοποιείται σε έναν μικροϋπολογιστή είναι ενσωματωμένος σε ένα μόνο κουτί, αν και μερικά μέρη μπορούν να βρίσκονται σε μικρές αποστάσεις και να συνδέονται με το κουτί, όπως π.χ. το [[πληκτρολόγιο]], το [[Ποντίκι (υπολογιστές)|ποντίκι]] , η [[οθόνη]] κτλ. Γενικά ένας μικροϋπολογιστής δεν μπορεί να γίνει μεγαλύτερος, σε σημείο που να μην μπορεί να τοποθετηθεί πάνω σε ένα γραφείο. Αντίθετα ένας [[μίνι υπολογιστής]], [[mainframe]] ή [[υπερυπολογιστής]] μπορεί να επεκτείνεται στον χώρο με την προσθήκη υπομονάδων φτάνοντας να καταλαμβάνει ολόκληρα δωμάτια.
Οι πιο πολλοί μικροϋπολογιστές εξυπηρετούν μόνο έναν χρήστη κάθε φορά, αν και ανάλογα με το λειτουργικό τους σύστημα μπορούν να εκτελούν ταυτόχρονα προγράμματα διαφορετικών χρηστών. Εκτός από την ΚΜΕ, ο μικροϋπολογιστής είναι εξοπλισμένος με τουλάχιστον έναν τύπο μονάδας αποθήκευσης δεδομένων, μια πολύ γρήγορη πτητική μνήμη γνωστή ως [[μνήμη τυχαίας προσπέλασης|μνήμη τυχαίας προσπέλασης (RAM)]]. Αν και μερικοί μικροϋπολογιστές (κυρίως οι [[οκτάμπιτοι]]) μπορούν να εκτελέσουν απλές εργασίες αρκούμενοι μόνο στη [[RAM]], συνήθως μια [[Δευτερεύουσα αποθήκευση|μονάδα δευτερεύουσας αποθήκευσης]] είναι επιθυμητή. Στα πρώτα χρόνια της διάδοσης των μικροϋπολογιστών τον ρόλο της μονάδας δευτερεύουσας αποθήκευσης τον είχε μια απλή [[κασέτα]] που τοποθετούνταν σε ένα [[κασετόφωνο]], το οποίο μπορούσε να είναι και αυτόνομη συσκευή. Αργότερα το ομολογουμένως αργό κασετόφωνο αντικαταστάθηκε από τον [[οδηγός εύκαμπτου δίσκου|οδηγό εύκαμπτου δίσκου]], στον οποίον ο χρήστης εισήγαγε τη [[δισκέτα|εύκαμπτους δίσκους(δισκέτα)]], καθώς και [[σκληρός δίσκος|σκληρούς δίσκους]] που ήταν ενσωματωμένοι στο κουτί του υπολογιστή.
Άλλα υποσυστήματα που αποτελούν μέρος ενός ολοκληρωμένου συστήματος μικροϋπολογιστή είναι το [[τροφοδοτικό (ηλεκτρονικός υπολογιστής)|τροφοδοτικό]] και συσκευές εισόδου/εξόδου, όπως οι [[εκτυπωτής|εκτυπωτές]], η [[οθόνη υπολογιστή|οθόνη]] και άλλες [[συσκευές διεπαφής ανθρώπου|συσκευές διασύνδεσης με τον χρήστη]].
Γραμμή 31:
== Ιστορία ==
Ο πρώτος στον κόσμο εμπορικός μικροεπεξεργαστής ήταν ο [[Intel 4004|4004]] της [[Intel]], που κυκλοφόρησε στις [[15 Νοεμβρίου]] του [[1971]]. Ο 4004 επεξεργαζόταν 4 δυαδικά ψηφία ([[μπιτς]]) δεδομένων παράλληλα, δηλαδή ήταν τετράμπιτος (4 bit). Τριάντα χρόνια μετά, οι μικροϋπολογιστές σε ενσωματωμένα συστήματα (ευρισκόμενα σε οικιακές συσκευές, οχήματα και κάθε είδους εξοπλισμό) είναι συνήθως [[8-bit]], [[16-bit]], [[32-bit]], ή [[64-bit]]. Επιτραπέζιοι μικροϋπολογιστές όπως ο [[Apple Macintosh]] και τα [[IBM PC συμβατός|PC]] είναι κυρίως [[16-bit]] ή [[32-bit]] αλλά σταδιακά γίνονται [[64-bit]], ενώ οι [[σταθμός εργασίας|σταθμοί εργασίας]] που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες και οι μηχανικοί και οι [[Υπερυπολογιστής|υπερυπολογιστές]] είναι [[64-bit]] (με μία ή περισσότερες KME). Η πρώτη γενιά των μικροϋπολογιστών, που προορίζονταν για ειδικούς ηλεκτρολόγους μηχανικούς και για προσωπική χρήση από χομπίστες, ξεκίνησε στα μέσα της [[δεκαετία 1970|δεκαετίας 1970]], με τον [[Altair 8800|MITS Altair]] να αποτελεί το πιο γνωστό παράδειγμα. Το [[1977]] ξεκίνησε να κυκλοφορεί η δεύτερη γενιά, γνωστή και ως [[οικιακός υπολογιστής|οικιακοί υπολογιστές]]. Αυτοί ήταν πιο εύκολοι στη χρήση από τους προκατόχους τους, οι οποίοι απαιτούσαν εξοικείωση με πρακτική ηλεκτροτεχνία. Το κρίσιμο γεγονός που μετέτρεψε το μικροϋπολογιστή από ένα χόμπι μιας μικρής ομάδας ανθρώπων σε εργαλείο για την επιχείρηση ήταν η διάθεση στην αγορά των προγραμμάτων [[VisiCalc]] ([[λογιστικό φύλλο]]) (αρχικά για τον [[Apple II]]). Μετά την έλευση από την [[IBM]] του [[IBM PC]] το 1981 ο όρος [[προσωπικός υπολογιστής]] σήμαινε κυρίως μικροϋπολογιστές συμβατούς με την αρχιτεκτονική του [[IBM PC]] ([[PC συμβατός]]).
==Δείτε επίσης==
| |||