Εργατική τάξη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 9262150 από τον 2A02:587:1881:265F:9D97:D5CC:142C:E310 (Συζήτηση) όχι μόνο, ή αποκλειστικά
Ετικέτα: Αναίρεση
→‎Αντιλήψεις σχετικά με την εργατική τάξη: δεν είναι πραγματικές παραπομπές, αλλά λινκ σε καταχωρίσει βιβλιων στη βιβλιονετ
Γραμμή 9:
Σύμφωνα με τον μαρξισμό, η βασική δύναμη που κινεί την ιστορία του ανθρώπου, είναι η [[πάλη των τάξεων]], η πάλη δηλαδή ανάμεσα στην κάθε φορά κοινωνικά κυρίαρχη τάξη και τις κυριαρχούμενες/καταπιεζόμενες τάξεις. Η πάλη των τάξεων αποτελεί μια βασική κοινωνική σχέση η οποία εμφανίζεται ήδη από την αρχαιότητα, μαζί με την εμφάνιση των ταξικών κοινωνιών και του [[Κράτος|κράτους]].
 
Υπό αυτή την λογική, παραμένει ορθή και στην εποχή μας η ανάλυση των σύγχρονων κοινωνιών βάσει της αντίληψης της ύπαρξης των τάξεων και του μεταξύ τους ανταγωνισμού (πάλης). Και αυτό, παρ' όλες τις μεγάλες αλλαγές που έχουν συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και κατ' επέκταση στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Εφ' όσον εξακολουθούν να ισχύουν οι βασικές κοινωνικές αιτίες διαμόρφωσης των τάξεων και των ταξικών διαφορών (ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής και ποιος όχι, ποιος έχει διευθυντική θέση στην παραγωγή και ποιος εκτελεστική, παραγωγή υπεραξίας, ύψος μισθού), τότε εξακολουθεί να ισχύει και ο χωρισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας, σε αντιμαχόμενες κοινωνικά τάξεις.<ref>Ευτ. Μπιτσάκης: [https://www.biblionet.gr/titleinfo/?titleid=188988 Ανθρώπινη φύση και κομμουνισμός]</ref><ref>Ντ. Χάρβεϊ: [https://www.biblionet.gr/titleinfo/?titleid=172950 Το αίνιγμα του κεφαλαίου]</ref> Η μαρξιστική θεωρία αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές τάξεις τόσο ως κοινωνικές ομάδες, όσο και ως κοινωνικές σχέσεις.
 
Στον αντίποδα του μαρξισμού, κατά ορισμένους μελετητές, η περιγραφή της τάξης σαν κεντρικής κοινωνικής σχέσης των σύγχρονων κοινωνιών, έχει περιθωριοποιηθεί στη σύγχρονη ανάλυση. Κριτικοί του μαρξισμού έχουν μιλήσει για τον θάνατο της τάξης και μαρξιστές θεωρητικοί του σύγχρονου καπιταλισμού για τον παροπλισμό της (demobilization). Κατά μία άποψη, αυτό που έχει πεθάνει ή παροπλισθεί είναι η μυθοπλασία (fiction) της εργατικής τάξης. Αυτή η έννοια έχει αποδομηθεί από την κριτική και άλλες ιστορικές εξελίξεις <ref>Graham J. (1991) Fordism/post-Fordism, Marxism/post-Marxism: The second cultural divide? ''Rethinking Marxism'' '''4''' (1): 39-58, και Graham J (1992b) Post-Fordism as politics: The political consequences of narratives on the left. ''Environment and Planning D: Society and Space 10'', αναφέρονται στο [http://talmidim.cz/filosofie/marx-trida3.pdf Katherine Gibson & Julie Graham, Rethinking Class in Industrial Geography: Creating a Space for an Alternative Politics of Class, ''Economic Geography'', Vol. 68, No. 2, ''Industrial Geography'' (Apr., 1992)]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}, σελ. 124, 125.</ref> και καθώς πολλαπλά κοινωνικά “κέντρα” αλληλοσυγκρουόμενων δυνάμεων έχουν καταλάβει το ιστορικό προσκήνιο, η έννοια της εργατικής τάξης έχει περιφερειοποιηθεί και απενεργοποιηθεί. Επίσης, θεωρίες που εκτοπίζουν την οικονομική ουσία της κοινωνίας έχουν επίσης εκτοπίσει τα στοιχεία του μετασχηματισμού της κοινωνίας. Η μιλιταριστική εικόνα της μαζικής ενότητας των εργατών θεωρείται μέρος μιας ξεπερασμένης αντίληψης της κοινωνίας και ξεπερασμένων πολιτικών αλλαγής.