Η΄ Σταυροφορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Σταυροφορίες (με το HotCat) |
μ ορθή απόδοση (By FindAndReplace) |
||
Γραμμή 16:
== Εκστρατεία και πολιορκία ==
Ένας μεγάλος και καλά οργανωμένος στόλος υπό τον Λουδοβίκο Θ΄ απέπλευσε από το [[Εγκ-Μορ]] περίπου ένα μήνα αργότερα, την 1η Ιουλίου 1270. Την επόμενη μέρα ένας δεύτερος στόλος υπό τον βασιλιά της Ναβάρας έπλευσε από την [[Μασσαλία]]. Οι δύο στόλοι ενώθηκαν στο [[Κάλιαρι]] στη νότια ακτή της Σαρδηνίας.{{Sfn|Narbaitz|2007}} Ο Λουδοβίκος Θ΄ ενθουσιάστηκε από την ιδέα να κατακτήσει μια ολόκληρη χώρα και τον βασιλιά της, στο όνομα της πίστης. Προσγειώθηκαν στις ακτές της Τυνησίας στις 18 Ιουλίου χωρίς να αντιμετωπίσουν μεγάλη αντίσταση. Ο μουσουλμανικός στρατός οχυρώθηκε στην Τύνιδα. Οι Σταυροφόροι έχτισαν ένα στρατόπεδο κοντά σε ένα φρούριο χτισμένο πάνω στην [[Καρχηδόνα]] και περίμενε την άφιξη του σικελικού στρατιωτικού σώματος υπό τον Κάρολο του Ανζού. Ο Λουδοβίκος Θ΄, βλέποντας την εχθρότητα του Μουστανσίρ, αποφάσισε να περιμένει τις ενισχύσεις του Καρόλου. Εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης και της κακής υγιεινής μεγάλο μέρος του στρατού προσβλήθηκε από αρρώστιες όπως η δυσεντερία. Ο γεννημένος στη [[Δαμιέτη|Δαμιέττα]] γιος του Λουδοβίκου [[Ιωάννης
Λόγω των νέων επιδημιών που ξέσπασαν η πολιορκία της Τύνιδας εγκαταλείφθη στις 30 Οκτωβρίου και συνήφθη η [[Συνθήκη της Τύνιδας]] με τον σουλτάνο. Σε αυτή τη συμφωνία οι Χριστιανοί απέκτησαν το δικαίωμα του ελεύθερου εμπορίου με την Τύνιδα και η διαμονή για μοναχούς και ιερείς στην πόλη ήταν εγγυημένη. Αφού ενημερώθηκε για τον θάνατο του Λουδοβίκου και την αποχώρηση των σταυροφόρων από την Τύνιδα, ο Σουλτάνος [[Μπαϊμπάρς]] της Αιγύπτου ακύρωσε το σχέδιό του να στείλει αιγυπτιακά στρατεύματα για να πολεμήσουν τον Λουδοβίκο στην Τύνιδα.<ref>Al-Maqrizi, p. 69/vol.2</ref> Ο Μουστανσίρ αναγκάστηκε να πληρώσει τα έξοδα του πολέμου, να πληρώνει φόρο υποταγής στον Κάρολο. Η συνθήκη ήταν αρκετά επωφελής για τον Κάρολο του Ανζού, ο οποίος έλαβε το ένα τρίτο μιας πολεμικής αποζημίωσης από τους Τυνήσιους και έλαβε εγγυήσεις ότι οι πρόσφυγες από τη δυναστεία των Χοενστάουφεν που ζούσαν στο Σουλτανάτο θα εκδιωχθούν.{{Sfn|Riley-Smith|2005|p=211}}
|