Χειμερινά τοπία στην Ευρωπαϊκή τέχνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.8.5 |
|||
Γραμμή 14:
Κατά την πρώιμη [[Αναγέννηση στη Βόρεια Ευρώπη]], το ενδιαφέρον για την τοπιογραφία αυξήθηκε. Ο χειμώνας του 1564-1565 λέγεται ότι ήταν ο μακρύτερος και βαρύτερος των τελευταίων εκατό ετών - η αρχή μιας ψυχρής περιόδου στη βόρεια Ευρώπη που τώρα ονομάζεται [[Μικρή Εποχή των Παγετώνων]]. Για τα επόμενα 150 χρόνια, οι χειμώνες της Βόρειας Ευρώπης ήταν πολύ χιονισμένοι και σκληροί. Οι καταστροφές των καλλιεργειών, οι παρατεταμένες χιονοπτώσεις και η αύξηση των παγετώνων που κατέστρεφαν αλπικούς βοσκότοπους και χωριά έκαναν την εποχή ζοφερή για τους Ευρωπαίους αγρότες.<ref>Philip McCouat, "The Emergence of the Winter Landscape", Journal of Art in Society</ref>
Τον παγωμένο χειμώνα του 1565 ο [[Πίτερ Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος]] δημιούργησε τους ''Κυνηγούς στο Χιόνι'', που θεωρείται ως η πρώτη πραγματική ζωγραφική χειμερινού τοπίου. Φιλοτέχνησε επίσης την ''Προσκύνηση των Μάγων'', που είναι ο πρώτος γνωστός πίνακας που απεικόνιζε το χιόνι που έπεφτε. Ο [[Πίτερ Μπρίγκελ ο νεότερος]] συνέχισε με παρόμοια θέματα, όπως και ο [[Χέντρικ Άφερκαμπ]], ο [[Ερτ φαν ντερ Νέιρ]], ο [[Ρόμπερτ φαν ντεν Χούκε]], ο [[Γιαν φαν Χόγιεν]], ο [[Γιαν Άμπραχαμς Μπέερστρατεν]] και άλλοι ζωγράφοι κατά τη διάρκεια της [[Ζωγραφική της ολλανδικής Χρυσής Εποχής|Ολλανδικής Χρυσής Εποχής]]. Η δημοτικότητα των τοπίων στην Ολλανδία ήταν εν μέρει μια αντανάκλαση της εξαφάνισης της θρησκευτικής ζωγραφικής σε μια [[Προτεσταντισμός|προτεσταντική]] ([[Καλβινισμός|καλβινιστική]]) κοινωνία, η οποία προτιμούσε μη θρησκευτικά θέματα όπως η [[νεκρή φύση]], η [[ρωπογραφία]] και η [[τοπιογραφία]]. Η παράδοση της ζωγραφικής τοπίων συνεχίστηκε μέχρι τον 19ο αιώνα και εξελίχθηκε στο ρομαντικό τοπίο.
Μεταξύ 1780 και 1820, μετά την αρχική μόδα του 16ου αιώνα για τα ολλανδικά χειμερινά τοπία, τα χειμερινά θέματα γίνονται και πάλι δημοφιλή. Ωστόσο, αυτή τη φορά τα χειμερινά τοπία έγιναν δημοφιλή από μόνα τους, καθώς ο [[ρομαντισμός]], σε συνδυασμό με την παρακμή της θρησκευτικής ζωγραφικής τον 18ο και 19ο αιώνα σε όλη την Ευρώπη, δημιούργησε ένα νέο ενδιαφέρον για το τοπίο ως αυτοτελές θέμα.<ref>{{Cite web|url=https://mydailyartdisplay.wordpress.com/2017/12/23/winter-landscapes/|title=mydailyartdisplay.wordpress.com/winter-landscapes/|last=.}}</ref><gallery widths="200" heights="200" perrow="4">
Γραμμή 22 ⟶ 21 :
Αρχείο:Pieter Bruegel the Elder - The Census at Bethlehem - WGA03379.jpg|''Η Απογραφή της Βηθλεέμ'', 1566, [[Πίτερ Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος]]
Αρχείο:Hendrick Avercamp 004.jpg|''Στον πάγο'', [[Χέντρικ Άφερκαμπ]]''',''' 1610
Αρχείο:Francesco Foschi - Paesaggio invernale con escursionisti.jpg|''Χειμερινό τοπίο με πεζοπόρους'', περ. 1780, [[Φραντσέσκο Φόσκι]]
Αρχείο:Shipwrec-vernet.jpg|''Το ναυάγιο'', 1772, [[Θαλασσογραφία (ζωγραφική)|θαλασσογραφία]] σε χειμερινό τοπίο του [[Κλωντ Ζοζέφ Βερνέ]]
Αρχείο:Riviergezicht bij winter Rijksmuseum SK-C-191.jpeg|''Χειμερινό τοπίο με παγοδρόμους,'' περ. 1655, [[Ερτ φαν ντερ Νέιρ]]
Αρχείο:A winter landscape with a horse-drawn sledge, skaters and golfers on a frozen waterway by a windmill, Amsterdam and the IJ beyond.jpg|''Χειμερινό τοπίο με έλκηθρο με άλογα, παγοδρόμους και παίκτες γκολφ σε παγωμένο κανάλι δίπλα σε ανεμόμυλο, στο Άμστερνταμ,'' [[Γιαν Άμπραχαμς Μπέερστρατεν]],( περ. 1660)
</gallery>
| |||