Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο Λουί ντε Ζωκούρ ( Louis de Jaucourt, γεννημένος στο Παρίσι στις 27 Σεπτεμβρίου 1704 και πέθανε στην Κομπιέν στις 3 Φεβρουαρίου 17801, ήταν λόγιος και παραγωγικός συνεργάτης της Εγκυκλοπαίδειας των Diderot και D'Alembert. Ο Chevalier de Jaucourt, όπως συνήθως τον αποκαλούν, ήταν επίσης γιατρός.
(γαλλικά: [də ʒokuʁ], 16 Σεπτεμβρίου 1704 – 3 Φεβρουαρίου 1779) ήταν Γάλλος λόγιος και ο πιο παραγωγικός συνεργάτης της Εγκυκλοπαίδειας. Έγραψε περίπου 18.000 άρθρα για θέματα όπως η φυσιολογία, η χημεία, η βοτανική, η παθολογία και η πολιτική ιστορία, ή περίπου το 25% ολόκληρης της εγκυκλοπαίδειας, όλα εκούσια.[1] Στις γενιές μετά την Εγκυκλοπαίδεια, κυρίως λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής του, η κληρονομιά του επισκιάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον πιο μποέμ Ντενί Ντιντερό, τον Ζαν Ζακ Ρουσό και άλλους, αλλά από τα μέσα του 20ού αιώνα δόθηκε περισσότερη επιστημονική προσοχή σε αυτόν.
Βιογραφία
Ο Ζωκούρ γεννήθηκε στο Παρίσι, ο μικρότερος γιος αριστοκρατικής οικογένειας. Καθώς δεν μπορούσε να βασιστεί εξ ολοκλήρου στην κληρονομιά ή το καθεστώς για να συντηρήσει τον εαυτό του, ο Jaucourt έγινε λόγιος. Σπούδασε θεολογία στη Γενεύη, φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και ιατρική στο Λέιντεν. Μετά την επιστροφή του στη Γαλλία, πέρασε τα επόμενα 20 χρόνια γράφοντας το Lexicon medicum universale, ένα έργο έξι τόμων για την ανατομία. Το έστειλε να εκδοθεί στο Άμστερνταμ για να αποφύγει τη γαλλική λογοκρισία, αλλά το πλοίο που μετέφερε το μοναδικό χειρόγραφο βυθίστηκε και χάθηκαν 20 χρόνια εργασίας. Έγραψε επίσης μια βιογραφία του Leibniz.[2]
Άσκησε την ιατρική και ήταν μέλος της Βασιλικής Εταιρείας στο Λονδίνο και μέλος των ακαδημιών του Βερολίνου, της Στοκχόλμης (εξελέγη ξένο μέλος της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών το 1756) και του Μπορντό.
Η Εγκυκλοπαίδεια
Ο Jaucourt προσφέρθηκε εθελοντικά να εργαστεί στην Encyclopédie, που προσλήφθηκε από τον εκδότη Michel-Antoine David ξεκινώντας με τον δεύτερο τόμο του έργου. Ξεκίνησε σεμνά, με λίγα μόνο άρθρα σε κάθε έναν από τους επόμενους τόμους, αλλά σταδιακά ασχολήθηκε όλο και περισσότερο. Μεταξύ 1759 και 1765 έγραφε κατά μέσο όρο 8 άρθρα εγκυκλοπαίδειας την ημέρα, για συνολικά 17.266 από τα 71.818 άρθρα (ή περίπου το 25%), καθιστώντας τον μακράν τον πιο παραγωγικό συνεισφέροντα στην Encyclopédie. Οι συνεισφορές του ανέρχονται σε περίπου 4.700.000 λέξεις. Ήταν ιδιαίτερα ενεργός στους μεταγενέστερους τόμους, γράφοντας μεταξύ 30% και 45% των άρθρων στους τόμους 10 έως 17. Αυτό του χάρισε το παρατσούκλι l'esclave de l'Encyclopédie (ο σκλάβος της Εγκυκλοπαίδειας).
Με την έκδοση του όγδοου τόμου, ο Ντιντερό θεώρησε σκόπιμο να ευχαριστήσει τον συνεργάτη του για την ακούραστη αφοσίωσή του στο έργο, δηλώνοντας:
«Αν υψώσαμε μια κραυγή χαράς όπως ο ναύτης όταν κατασκοπεύει τη στεριά μετά από μια ζοφερή νύχτα που τον κράτησε στα μισά του δρόμου μεταξύ ουρανού και πλημμύρας, είμαστε υπόχρεοι στον M. de Jaucourt. Τι δεν έχει κάνει μας, ειδικά σε αυτούς τους τελευταίους καιρούς; Με ποια σταθερότητα δεν αρνήθηκε όλες τις παρακλήσεις, φιλίας ή εξουσίας, που προσπάθησαν να τον απομακρύνουν από κοντά μας; Ποτέ δεν ήταν πιο απόλυτη η θυσία της ανάπαυσης, της υγείας, του συμφέροντος και πιο ολοκληρωμένη».[3]
Σε αντίθεση με άλλους εκδότες, ο Jaucourt ήταν ανεξάρτητος πλούσιος και δεν ζητούσε καμία αμοιβή για την εργασία του πλήρους απασχόλησης. Απασχόλησε μια ομάδα γραμματέων, από την τσέπη του, για να βοηθήσει στην προσπάθεια και να πάρει την υπαγόρευση του.[4] Τα περισσότερα από τα έργα του αποτελούνταν από τη σύνοψη πλήρων βιβλίων και άλλων μεγαλύτερων έργων σε άρθρα εγκυκλοπαίδειας, με μεγάλο περιεχόμενο αντιγραμμένο αυτολεξεί από υπάρχουσες πηγές, κερδίζοντας τον χλευασμό ορισμένων συντελεστών που ευνόησαν την πιο πρωτότυπη σκέψη.[5]
Ο Jaucourt δεν δημιούργησε με συνέπεια πρωτότυπα άρθρα που εκφράζουν τις δικές του απόψεις και απόψεις για τα θέματά του, αλλά μάλλον έδειξε έμμεσα τις προσωπικές του πεποιθήσεις μέσω της προσεκτικής καλλιέργειας ορισμένων αποσπασμάτων, της έμφασης και της επανάληψης, ακόμη και της επιλογής λέξεων.[6] Οι συγγραφείς που επέλεξε δείχνουν επίσης πώς επέλεξε ποια μηνύματα θα διαδώσει στο ευρύτερο πλαίσιο κάθε άρθρου. Για παράδειγμα, στο άρθρο του για την «Κυβέρνηση» ο Jaucourt αντλεί σχεδόν αυτολεξεί από τα γραπτά του John Locke.[7] Δεδομένου του πολιτικά εμπρηστικού τόνου των έργων που αντέγραψε και παράφρασε ο Jaucourt, απέκρυψε τα ονόματα και τις πληροφορίες δημοσίευσης μεγάλου μέρους του αρχικού υλικού του. Συχνά, για να αποφύγει τη μομφή, ο συγγραφέας απέδιδε εσφαλμένα αποσπάσματα, όπως όταν δανείστηκε το απόφθεγμα ενός φίλου του φιλοσόφου που καταδίκαζε την τυραννία και το απέδιδε στον Τάκιτο.[8]
Έγραψε κυρίως για τις επιστήμες, ιδιαίτερα την ιατρική και τη βιολογία. Ακολούθησε μια σταθερά μηχανιστική προσέγγιση στο θέμα. Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τον άλλο σημαντικό συνεισφέροντα σε αυτόν τον τομέα, τον Ménuret de Chambaud, ο οποίος είχε μια σταθερά βιταλιστική άποψη.
Ενώ η κύρια εστίασή του ήταν στην επιστήμη και τη βιολογία, κάλυψε επίσης ένα ευρύ φάσμα άλλων θεμάτων. Είναι στα έργα του για την ιστορία και την κοινωνία που οι πολιτικές και φιλοσοφικές του απόψεις γίνονται ξεκάθαρα εμφανείς. Έγραψε άρθρα κεντρικής σημασίας για τον πόλεμο, τη μοναρχία, τους ανθρώπους και τον Μωάμεθ. Η γραφή του δεν είναι ποτέ τόσο ανοιχτά πολιτική όσο άλλοι συνεισφέροντες όπως ο Ντιντερό και ο Βολταίρος, αλλά είναι σαφές ότι κατείχε βαθιές απόψεις. Ορισμένα από τα έργα του, όπως αυτά για ιστορικά θέματα, περιέχουν ξεκάθαρα ριζοσπαστικά και αντικληρικά μηνύματα μέσω υπονοούμενων συγκρίσεων μεταξύ του αρχαίου παρελθόντος και της σύγχρονης Γαλλίας, όπως στο άρθρο του «Παρίσι». Η παρουσίαση κριτικών μέσω αυτών των παραλλήλων επέτρεψε στον Jaucourt τόσο να παρακάμψει τους λογοκριτές που ταλαιπώρησαν τους περισσότερους συντάκτες της Εγκυκλοπαίδειας όσο και να επιτρέψει τα σχόλιά του στην κοινωνία με έναν λιγότερο φανερό αλλά ακόμα εντυπωσιακό τρόπο.[6] Ο Jaucourt επέκρινε επίσης τη μαντεία και τη δεισιδαιμονία, ακολουθώντας τον Francis Bacon στην ερμηνεία της δεισιδαιμονίας κυρίως ως διανοητικό λάθος.[9] Έγραψε επίσης σημαντικά κομμάτια για τη δουλεία, το δουλεμπόριο και τους μαύρους, όλα καταδικάζοντας έντονα τη δουλεία ως αντίθετη τόσο στα φυσικά δικαιώματα όσο και στις ελευθερίες.[10][11]
Ο Alastair Davidson έχει δηλώσει ότι αν και δεν θεωρείται σήμερα ως ένας από τους σημαντικότερους συνεισφέροντες στη θεωρία του Διαφωτισμού ή στην πολιτική σκέψη, τα γραπτά του Jaucourt δείχνουν μεγάλη αφοσίωση σε πολλές αρχές του Διαφωτισμού. Όπως περιγράφει στο άρθρο του «Traite des nègres», πίστευε ότι η εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης ζωής είναι απεχθής και ότι κάθε άτομο έχει το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας. Απέρριψε επίσης τη δεισιδαιμονία και υποστήριξε ότι, ενώ η δεισιδαιμονία έπρεπε να παραμεριστεί, ακόμη και οι δεισιδαιμονίες ήταν προτιμότερες από τις πεποιθήσεις που ενσταλάχθηκαν με εξαναγκασμό ή βία.[12]
Πέθανε, σε ηλικία 74 ετών, στην Κομπιέν.
== Παραπομπές ==
Γραμμή 57 ⟶ 54 :
* Σιμόν Μαρμιόν Simon Marmion μεγάλα χρονικά της γαλλίας, νησάκι Ερ Λανίκ στο Γκαβρινίς, Μπων πόλη,
*[[ζωγραφική ιστορικής θεματολογίας]] Tanneguy du Châtel, και Peinture d'histoire [https://hmn.wiki/el/History_painting Ιστορική ζωγραφική] στον [[Ωγκύστ Κουντέ]]
*[[Σεβαλιέ Λουί ντε Ζωκούρ|Λουί ντε Ζωκούρ]] (Louis de Jaucourt στην [[Εγκυκλοπαίδεια ή Λεξικό αλφαβητικά ταξινομημένο των τεχνών και των επαγγελμάτων]]
Άλφρεντ Κοβάλσκι χειμερινά τοπία, Γιόχαν Γιόνγκιντ θαλασσ,
== 16ος αιώνας - Οι θρησκευτικοί πόλεμοι ==
[[Αρχείο:Paris 75001 Cour Carrée Louvre Aile Lescot 01a frontal.jpg|μικρογραφία|250x250εσ|Η πτέρυγα Lescot στο Cour Carrée, η παλαιότερη υπάρχουσα πρόσοψη του παλατιού του Λούβρου ξεκινά το 1546]]
| |||