Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Λουί ντε Ζωκούρ''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Louis de Jaucourt), 1704 -1780, ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] λόγιος και ο πιο παραγωγικός συνεργάτης της [[Εγκυκλοπαίδεια ή Λεξικό αλφαβητικά ταξινομημένο των τεχνών και των επαγγελμάτων|Εγκυκλοπαίδειας]] των [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]] και [[Ζαν λε Ρον Ντ'Αλαμπέρ|Ντ'Αλαμπέρ]]. Έγραψε περίπου 18.000 άρθρα για θέματα όπως η φυσιολογία, η χημεία, η βοτανική, η παθολογία και η πολιτική ιστορία, ή περίπου το 25% ολόκληρης της εγκυκλοπαίδειας, όλα εθελοντικά. <ref>{{Cite web|url=https://www.persee.fr/doc/rde_0769-0886_1989_num_7_1_1036|title=persee.fr/doc/Notices sur les auteurs des dix-sept volumes de « discours » de l'Encyclopédie./Frank A. Kafker|last=.}}</ref>Ο Ιππότης ντε Ζωκούρ, όπως συνήθως αναφέρεται, ήταν επίσης γιατρός.<ref>{{Cite web|url=https://museeprotestant.org/en/notice/louis-de-jaucourt-1704-1779-2/|title=museeprotestant.org/en/notice/louis-de-jaucourt-1704-1779|last=.}}</ref>
Ο Λουί ντε Ζωκούρ ( Louis de Jaucourt, γεννημένος στο Παρίσι στις 27 Σεπτεμβρίου 1704 και πέθανε στην Κομπιέν στις 3 Φεβρουαρίου 17801, ήταν λόγιος και παραγωγικός συνεργάτης της Εγκυκλοπαίδειας των Diderot και D'Alembert. Ο Chevalier de Jaucourt, όπως συνήθως τον αποκαλούν, ήταν επίσης γιατρός.
(γαλλικά: [də ʒokuʁ], 16 Σεπτεμβρίου 1704 – 3 Φεβρουαρίου 1779) ήταν Γάλλος λόγιος και ο πιο παραγωγικός συνεργάτης της Εγκυκλοπαίδειας. Έγραψε περίπου 18.000 άρθρα για θέματα όπως η φυσιολογία, η χημεία, η βοτανική, η παθολογία και η πολιτική ιστορία, ή περίπου το 25% ολόκληρης της εγκυκλοπαίδειας, όλα εκούσια.[1] Στις γενιές μετά την Εγκυκλοπαίδεια, κυρίως λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής του, η κληρονομιά του επισκιάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον πιο μποέμ Ντενί Ντιντερό, τον Ζαν Ζακ Ρουσό και άλλους, αλλά από τα μέσα του 20ού αιώνα δόθηκε περισσότερη επιστημονική προσοχή σε αυτόν.
Βιογραφία
Ο Ζωκούρ γεννήθηκε στο Παρίσι, ο μικρότερος γιος αριστοκρατικής οικογένειας. Καθώς δεν μπορούσε να βασιστεί εξ ολοκλήρου στην κληρονομιά ή το καθεστώς για να συντηρήσει τον εαυτό του, ο Jaucourt έγινε λόγιος. Σπούδασε θεολογία στη Γενεύη, φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και ιατρική στο Λέιντεν. Μετά την επιστροφή του στη Γαλλία, πέρασε τα επόμενα 20 χρόνια γράφοντας το Lexicon medicum universale, ένα έργο έξι τόμων για την ανατομία. Το έστειλε να εκδοθεί στο Άμστερνταμ για να αποφύγει τη γαλλική λογοκρισία, αλλά το πλοίο που μετέφερε το μοναδικό χειρόγραφο βυθίστηκε και χάθηκαν 20 χρόνια εργασίας. Έγραψε επίσης μια βιογραφία του Leibniz.[2]
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Άσκησε την ιατρική και ήταν μέλος της Βασιλικής Εταιρείας στο Λονδίνο και μέλος των ακαδημιών του Βερολίνου, της Στοκχόλμης (εξελέγη ξένο μέλος της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών το 1756) και του Μπορντό.
Ο Λουί ντε Ζωκούρ γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1704 στο [[Παρίσι]], ο μικρότερος γιος αριστοκρατικής οικογένειας. Καθώς δεν μπορούσε να βασιστεί εξ ολοκλήρου στην κληρονομιά ή το καθεστώς για να συντηρήσει τον εαυτό του, ο Jaucourt έγινε λόγιος. Σπούδασε [[θεολογία]] στη [[Γενεύη]], [[φυσικές επιστήμες]] στο [[Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ]] και [[ιατρική]] στο [[Λέιντεν]]. Μετά την επιστροφή του στη Γαλλία, πέρασε τα επόμενα 20 χρόνια γράφοντας το ''Lexicon medicum universale'', ένα έργο έξι τόμων για την [[ανατομία]]. Το έστειλε να εκδοθεί στο [[Άμστερνταμ]] για να αποφύγει τη γαλλική [[λογοκρισία]], αλλά το πλοίο που μετέφερε το μοναδικό χειρόγραφο βυθίστηκε και χάθηκαν 20 χρόνια εργασίας. ΈγραψεΤο επίσης1734, μιαστο βιογραφίαΆμστερνταμ εξέδωσε την ''Ιστορία της ζωής και του έργου του Leibniz.[2[Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς|Λάιμπνιτς]]''.
 
Άσκησε την ιατρική και ήταν [[Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας|μέλος της Βασιλικής Εταιρείας]] στο [[Λονδίνο]] και μέλος των ακαδημιών του [[Βερολίνο|Βερολίνου]], της [[Στοκχόλμη|Στοκχόλμης]] (εξελέγη ξένο μέλος της [[Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών|Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών]] το 1756) και του Μπορντό[[Μπορντώ]].
Η Εγκυκλοπαίδεια
Ο Jaucourt προσφέρθηκε εθελοντικά να εργαστεί στην Encyclopédie, που προσλήφθηκε από τον εκδότη Michel-Antoine David ξεκινώντας με τον δεύτερο τόμο του έργου. Ξεκίνησε σεμνά, με λίγα μόνο άρθρα σε κάθε έναν από τους επόμενους τόμους, αλλά σταδιακά ασχολήθηκε όλο και περισσότερο. Μεταξύ 1759 και 1765 έγραφε κατά μέσο όρο 8 άρθρα εγκυκλοπαίδειας την ημέρα, για συνολικά 17.266 από τα 71.818 άρθρα (ή περίπου το 25%), καθιστώντας τον μακράν τον πιο παραγωγικό συνεισφέροντα στην Encyclopédie. Οι συνεισφορές του ανέρχονται σε περίπου 4.700.000 λέξεις. Ήταν ιδιαίτερα ενεργός στους μεταγενέστερους τόμους, γράφοντας μεταξύ 30% και 45% των άρθρων στους τόμους 10 έως 17. Αυτό του χάρισε το παρατσούκλι l'esclave de l'Encyclopédie (ο σκλάβος της Εγκυκλοπαίδειας).
 
== Η Εγκυκλοπαίδεια ==
Με την έκδοση του όγδοου τόμου, ο Ντιντερό θεώρησε σκόπιμο να ευχαριστήσει τον συνεργάτη του για την ακούραστη αφοσίωσή του στο έργο, δηλώνοντας:
Ο JaucourtΖωκούρ προσφέρθηκε εθελοντικά να εργαστεί στην Encyclopédie,[[Εγκυκλοπαίδεια πουή προσλήφθηκεΛεξικό απόαλφαβητικά τονταξινομημένο εκδότητων Michel-Antoineτεχνών Davidκαι των επαγγελμάτων|Εγκυκλοπαίδεια ή Λεξικό αλφαβητικά ταξινομημένο των τεχνών και των επαγγελμάτων,]] ξεκινώντας με τον δεύτερο τόμο του έργου. Ξεκίνησε σεμνά,Άρχισε με λίγα μόνο άρθρα σε κάθε έναν από τους επόμενους τόμους, αλλά σταδιακά ασχολήθηκε όλο και περισσότερο. Μεταξύ 1759 και 1765 έγραφε κατά μέσο όρο 8 άρθρα εγκυκλοπαίδειας την ημέρα, για συνολικά 17.266 από τα 71.818 άρθρα (ή περίπου το 25%), καθιστώντας τον μακράν τον πιο παραγωγικό συνεισφέροντα στην Encyclopédie. Οι συνεισφορές του ανέρχονται σε περίπου 4.700.000 λέξειςσυνεργάτη. Ήταν ιδιαίτερα ενεργός στους μεταγενέστερουςτελευταίους τόμους, γράφονταςόπου μεταξύτα 30%μισά καιπερίπου 45%λήμματα τωνήταν άρθρωνδικά στουςτου. τόμους<ref>Εγκυκλοπαίδεια 10Μπριτάννικα, έως 17τομ. Αυτό26, τουσελ. χάρισε το παρατσούκλι l'esclave de l'Encyclopédie (ο σκλάβος της Εγκυκλοπαίδειας).164</ref>
 
Με την έκδοση του όγδοου τόμου, ο [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]] θεώρησε σκόπιμο να ευχαριστήσειευχαρίστησε τον συνεργάτη του για την ακούραστη αφοσίωσή του στο έργο, δηλώνοντας:
«Αν υψώσαμε μια κραυγή χαράς όπως ο ναύτης όταν κατασκοπεύει τη στεριά μετά από μια ζοφερή νύχτα που τον κράτησε στα μισά του δρόμου μεταξύ ουρανού και πλημμύρας, είμαστε υπόχρεοι στον M. de Jaucourt. Τι δεν έχει κάνει μας, ειδικά σε αυτούς τους τελευταίους καιρούς; Με ποια σταθερότητα δεν αρνήθηκε όλες τις παρακλήσεις, φιλίας ή εξουσίας, που προσπάθησαν να τον απομακρύνουν από κοντά μας; Ποτέ δεν ήταν πιο απόλυτη η θυσία της ανάπαυσης, της υγείας, του συμφέροντος και πιο ολοκληρωμένη».[3]
 
<blockquote>«Αν υψώσαμε μια κραυγή χαράς όπως ο ναύτης όταν κατασκοπεύειαντικρύζει τη στεριά μετά από μια ζοφερή νύχτα που τον κράτησε στα μισά του δρόμου μεταξύ ουρανού και πλημμύραςτρικυμισμένης θάλασσας, είμαστε υπόχρεοι στον Mκ. deντε JaucourtΖωκούρ. ΤιΚαι τι δεν έχει κάνει μας, ειδικά σεσ' αυτούς τους τελευταίους καιρούς; Με ποια σταθερότητα δενέχει αρνήθηκεαρνηθεί όλες τις παρακλήσειςπαροτρύνσεις, φιλίαςφίλων ή της εξουσίας, που προσπάθησαν να τον απομακρύνουν από κοντά μας; Ποτέ δεν ήταν πιο απόλυτη και πιο ολοκληρωμένη η θυσία της ανάπαυσης, της υγείας, του συμφέροντος και πιο ολοκληρωμένη.».[3]</blockquote>
Σε αντίθεση με άλλους εκδότες, ο Jaucourt ήταν ανεξάρτητος πλούσιος και δεν ζητούσε καμία αμοιβή για την εργασία του πλήρους απασχόλησης. Απασχόλησε μια ομάδα γραμματέων, από την τσέπη του, για να βοηθήσει στην προσπάθεια και να πάρει την υπαγόρευση του.[4] Τα περισσότερα από τα έργα του αποτελούνταν από τη σύνοψη πλήρων βιβλίων και άλλων μεγαλύτερων έργων σε άρθρα εγκυκλοπαίδειας, με μεγάλο περιεχόμενο αντιγραμμένο αυτολεξεί από υπάρχουσες πηγές, κερδίζοντας τον χλευασμό ορισμένων συντελεστών που ευνόησαν την πιο πρωτότυπη σκέψη.[5]
 
Σε αντίθεση με άλλους εκδότεςσυντάκτες, ο JaucourtΖωκούρ ήταν ανεξάρτητος και πλούσιος και δεν ζητούσε καμία αμοιβή για την εργασία του πλήρους απασχόλησης. Απασχόλησε μια ομάδα γραμματέων, απόμε τηνδικά τσέπητου τουέξοδα, γιαστους ναοποίους βοηθήσει στην προσπάθεια και να πάρει την υπαγόρευση τουυπαγόρευε.[4] Τα περισσότερα από τα έργαάρθρα του αποτελούνταν από τη σύνοψητην πλήρωνπερίληψη βιβλίων και άλλων μεγαλύτερων έργων που μετέτρεπε σε άρθραεγκυκλοπαιδικά εγκυκλοπαίδειαςάρθρα, με μεγάλο περιεχόμενο αντιγραμμένο αυτολεξεί από υπάρχουσες πηγές, κερδίζονταςγεγονός τονγια χλευασμότο ορισμένωνοποίο συντελεστώντου πουασκήθηκε ευνόησανκριτική τηναπό άλλους συντάκτες που πιοπροτιμούσαν πρωτότυπη σκέψη.[5]
Ο Jaucourt δεν δημιούργησε με συνέπεια πρωτότυπα άρθρα που εκφράζουν τις δικές του απόψεις και απόψεις για τα θέματά του, αλλά μάλλον έδειξε έμμεσα τις προσωπικές του πεποιθήσεις μέσω της προσεκτικής καλλιέργειας ορισμένων αποσπασμάτων, της έμφασης και της επανάληψης, ακόμη και της επιλογής λέξεων.[6] Οι συγγραφείς που επέλεξε δείχνουν επίσης πώς επέλεξε ποια μηνύματα θα διαδώσει στο ευρύτερο πλαίσιο κάθε άρθρου. Για παράδειγμα, στο άρθρο του για την «Κυβέρνηση» ο Jaucourt αντλεί σχεδόν αυτολεξεί από τα γραπτά του John Locke.[7] Δεδομένου του πολιτικά εμπρηστικού τόνου των έργων που αντέγραψε και παράφρασε ο Jaucourt, απέκρυψε τα ονόματα και τις πληροφορίες δημοσίευσης μεγάλου μέρους του αρχικού υλικού του. Συχνά, για να αποφύγει τη μομφή, ο συγγραφέας απέδιδε εσφαλμένα αποσπάσματα, όπως όταν δανείστηκε το απόφθεγμα ενός φίλου του φιλοσόφου που καταδίκαζε την τυραννία και το απέδιδε στον Τάκιτο.[8]
 
Ο JaucourtΖωκούρ δεν δημιούργησε με συνέπεια πρωτότυπα άρθρα που να εκφράζουν τις δικές του απόψεις και απόψεις για τα θέματά του, αλλά μάλλονόμως έδειξε έμμεσα τις προσωπικές του πεποιθήσεις μέσω της προσεκτικής καλλιέργειαςεπεξεργασίας ορισμένων αποσπασμάτων, της έμφασης και της επανάληψης, ακόμη και της επιλογής λέξεων.[6] Οι συγγραφείς που επέλεξε δείχνουν επίσης πώς επέλεξε ποια μηνύματα επεδίωξε θα διαδώσει στο ευρύτερο πλαίσιο κάθε άρθρου. Για παράδειγμα, στο άρθρο του για την «Κυβέρνηση» ο Jaucourt, αντλεί σχεδόν αυτολεξεί από τα γραπτά του John Locke.[7[Τζων Λοκ]]. Δεδομένου του πολιτικά εμπρηστικού τόνου των έργων που αντέγραψεαντέγραφε καιή παράφρασεμετέτρεπε, ο Jaucourt,Ζωκούρ απέκρυψε τα ονόματα των συγγραφέων και τις πληροφορίες δημοσίευσης μεγάλου μέρους του αρχικούτων υλικούπηγών του. Συχνά, για να αποφύγει τη μομφήλογοκρισία, ο συγγραφέας απέδιδε εσφαλμέναορισμένα αποσπάσματα εσφαλμένα, όπως όταν δανείστηκε το απόφθεγμα ενός φίλου του φιλοσόφου που καταδίκαζε την τυραννία και το απέδιδεαπέδωσε στον Τάκιτο.[8[Τάκιτος (ιστορικός)|Τάκιτο]].
Έγραψε κυρίως για τις επιστήμες, ιδιαίτερα την ιατρική και τη βιολογία. Ακολούθησε μια σταθερά μηχανιστική προσέγγιση στο θέμα. Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τον άλλο σημαντικό συνεισφέροντα σε αυτόν τον τομέα, τον Ménuret de Chambaud, ο οποίος είχε μια σταθερά βιταλιστική άποψη.
 
Ενώ η κύρια εστίασή του ήταν στηνοι επιστήμηεπιστήμες, ιδιαίτερα η ιατρική και τηη βιολογία, η φυσιολογία, η χημεία, η βοτανική, η παθολογία και η βιολογία, κάλυψε επίσης ένα ευρύ φάσμα άλλων θεμάτων. Είναι σταΣτα έργα του για την ιστορία και την κοινωνία που οι πολιτικές και φιλοσοφικές του απόψεις γίνονται ξεκάθαρα εμφανείς. Έγραψε άρθρα κεντρικής σημασίας για τον πόλεμο, τη μοναρχία, τουςτην ανθρώπουςπολιτική καιιστορία, τοντην Μωάμεθοικονομία. Η γραφή του δεν είναι ποτέ τόσο ανοιχτά πολιτική όσο άλλοιάλλων συνεισφέροντεςσυντακτών όπως ο [[Ντενί Ντιντερό|Ντιντερό]] και ο [[Βολταίρος]], αλλά είναι σαφές ότι κατείχεδιέπονταν βαθιέςαπό απόψειςτις αρχές του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]]. Ορισμένα από τα έργαάρθρα του, όπως αυτά για ιστορικά θέματα, περιέχουν ξεκάθαρα ριζοσπαστικά και αντικληρικά μηνύματα μέσω υπονοούμενων συγκρίσεων μεταξύ του αρχαίου παρελθόντος και της σύγχρονης Γαλλίας, όπως στο άρθρο του «Παρίσι». ΗΜε παρουσίασηαυτή κριτικώντην μέσω αυτών των παραλλήλων επέτρεψε στοντακτική, Jaucourtκατάφερε τόσο να παρακάμψει τους λογοκριτές που ταλαιπώρησαν τους περισσότερους συντάκτες της Εγκυκλοπαίδειας όσο και να επιτρέψειπροβάλει τα σχόλιά του στην κοινωνία με έναν λιγότερο φανερό αλλά ακόμα εντυπωσιακόαποτελεσματικό τρόπο.[6] Ο JaucourtΖωνκούρ επέκρινε επίσης τη μαντεία και τη δεισιδαιμονία, ακολουθώντας τον Francis[[Σερ BaconΦράνσις Μπέικον|Φράνσις Μπέικον]] στην ερμηνεία της δεισιδαιμονίας κυρίως ως διανοητικό λάθος.[9] Έγραψε επίσης σημαντικά κομμάτιαάρθρα για τη [[δουλεία]], το [[δουλεμπόριο]] και τους μαύρους, όλα καταδικάζοντας έντονα τη δουλεία ως αντίθετη τόσο στα φυσικά δικαιώματα όσο και στις ελευθερίες, προβάλλοντας την άποψη ότι η εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης ζωής είναι απεχθής και ότι κάθε άτομο έχει το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας.[10][11]
 
Πέθανε, στις στις 3 Φεβρουαρίου 1780 σε ηλικία 74 ετών, στην [[Κομπιένη|Κομπιέν]].
Ο Alastair Davidson έχει δηλώσει ότι αν και δεν θεωρείται σήμερα ως ένας από τους σημαντικότερους συνεισφέροντες στη θεωρία του Διαφωτισμού ή στην πολιτική σκέψη, τα γραπτά του Jaucourt δείχνουν μεγάλη αφοσίωση σε πολλές αρχές του Διαφωτισμού. Όπως περιγράφει στο άρθρο του «Traite des nègres», πίστευε ότι η εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης ζωής είναι απεχθής και ότι κάθε άτομο έχει το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας. Απέρριψε επίσης τη δεισιδαιμονία και υποστήριξε ότι, ενώ η δεισιδαιμονία έπρεπε να παραμεριστεί, ακόμη και οι δεισιδαιμονίες ήταν προτιμότερες από τις πεποιθήσεις που ενσταλάχθηκαν με εξαναγκασμό ή βία.[12]
 
Στις γενιές μετά την Εγκυκλοπαίδεια, κυρίως λόγω της αριστοκρατικής καταγωγής του, η συνεισφορά του στην Εγκυκλοπαίδεια επισκιάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τους πιο επαναστατικούς [[Ντενί Ντιντερό]], [[Ζαν-Ζακ Ρουσσώ|Ζαν Ζακ Ρουσό]], [[Μοντεσκιέ]] και άλλους Εγκυκλοπαιδιστές, αλλά από τα μέσα του 20ού αιώνα το έργο του εξετάζεται με περισσότερη επιστημονική προσοχή.
Πέθανε, σε ηλικία 74 ετών, στην Κομπιέν.
 
== Παραπομπές ==