Σίγρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Δήμος Δυτικής Λέσβου (με το HotCat) |
- http://www.petrifiedforest.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%BB/ |
||
Γραμμή 7:
== Ονομασία ==
Η ονομασία ''Σίγρι'' πιθανότατα<ref name="Χιώτης2">Χιώτης Αντώνης, ''Σίγρι, Μύθος, ιστορία και όνειρο'', Σίγρι 2000, σελ. 105</ref> προέρχεται από το Βενετικό ''Siguro''<ref name="Τσίκνας">Τσίκνας Ιωάννης, ''Σίγρι το σίγουρο λιμάνι'', Σίγρι 2008, σελ.23</ref>, το οποίο σημαίνει ''ασφαλές'', δηλαδή ασφαλές λιμάνι. Οι [[Ρωμαίοι]] το θεωρούσαν ασφαλές από τις συνεχόμενες επιδρομές των Πειρατών. Στις μέρες μας επικράτησε το ''Σιγούριον'' και κατόπιν η επίσημη ονομασία , η οποία είναι ''Σίγριον''.
Γραμμή 14 ⟶ 13 :
Μετά τον 14ο αιώνα εντοπίζεται οργανωμένη κοινότητα, η οποία όμως κατά τη διάρκεια της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] λόγω των πολλών επιθέσεων από πειρατές ερημώθηκε αρκετές φορές.Το [[1667]] το Σίγρι λεηλατήθηκε από τον πειρατή Georgio Maria Vitali. Το [[1757]] ο Σουλεϊμάν Πασάς κατασκεύασε<ref name="Χιώτης">Χιώτης Αντώνης, ''Σίγρι, Μύθος, ιστορία και όνειρο'', Σίγρι 2000, σελ. 9 -15</ref> κάστρο, το οποίο διατηρείται μέχρι και σήμερα. Πιθανολογείται ότι στο ίδιο σημείο υπήρχε οχυρωματικό έργο των [[Οίκος των Γατελούζων|Γατελούζων]]. Την ίδια εποχή λειτουργούσε<ref name="Χιώτης" /> υδραγωγείο, [[Τζαμί]], σχολείο, χαμάμ καθώς και αγωγός που μετέφερε το νερό από παρακείμενη πηγή. Το [[1789]] το κάστρο διέθετε<ref name="Σιγρι σήμερα">"Καλοκαιρινό οδηγός 2010", διμηνιαία εφημερίδα "Το Σίγρι σήμερα", σελ.1</ref> φρουρά εκατό ανδρών που είχαν στην διάθεσή τους διακόσια κανόνια. Το [[1823]] οι [[Ψαρά|Ψαριανοί]] επιχείρησαν επιδρομή κατά του χωριού, μετά όμως την αποχώρησή τους οι Οθωμανοί προχώρησαν σε διώξεις<ref name="Χιώτης3">Χιώτης Αντώνης, ''Σίγρι, Μύθος, ιστορία και όνειρο'', Σίγρι 2000, σελ. 17</ref> του χριστιανικού πληθυσμού. Κατά το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας το Σίγρι κατοικείτο<ref name="Χιώτης" /> από Τούρκους ενώ Έλληνες εγκαταστάθηκαν μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα.
Με την απελευθέρωση το 1912 παύει το κάστρο να υφίσταται ως Τουρκικό στρατόπεδο και περνάει στα χέρια των συμμάχων, οπού και το χρησιμοποιούν ως βάση ανεφοδιασμού κατά την διάρκεια του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]]. Αργότερα με την [[ανταλλαγή πληθυσμών]] οι Τούρκοι κάτοικοι εγκαταλείπουν το Σίγρι και εγκαθίσταντο<ref name="Χιώτης4">Χιώτης Αντώνης, ''Σίγρι, Μύθος, ιστορία και όνειρο'', Σίγρι 2000, σελ. 21</ref> σε αυτό έλληνες πρόσφυγες από την [[Μικρά Ασία]]. Κυρίως εγκαταστάθηκαν κάτοικοι από το χωριό Χουχλιά<ref name="Χιώτης4"/> (σήμερα Tuzla) το νησί Πασαλιμάνι στη θάλασσα του Μαρμαρά, την [[Τένεδος|Τένεδο]]<ref name="Χιώτης4"/> και την Φώκαια<ref name="Χιώτης4"/> και λιγότερο<ref name="Χιώτης4"/> από την περιοχή της [[Σμύρνη]]ς, την Πάνορμο και την Αρτάκη και την [[Κωνσταντινούπολη]] ή άλλες περιοχές. Οι πρόσφυγες κάτοικοι έχουν παράδοση στη ναυτιλία και την αλιεία και τα εμπορικά πλοία των Σιγριανών οργώνουν το Αιγαίο μέχρι τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], οπότε καταρρέουν οι μικρές αυτές επιχειρήσεις. Την περίοδο [[1950]] - [[1960]] αρκετοί κάτοικοι μεταναστεύουν στην περιοχή των [[Αθήνα|Αθηνών]], αλλά και σε [[Αυστραλία]], [[ΗΠΑ]] και [[Καναδάς|Καναδά]].
Γραμμή 26 ⟶ 24 :
Η υπέροχη, αμμώδης παραλία της Παναγίας Φανερωμένης βρίσκεται 4 χιλιόμετρα βόρεια του Σιγρίου.
== Μεγαλονήσι Σιγρίου Λέσβου - Νισιώπη ==
Το [[Μεγαλονήσι Σιγρίου Λέσβου|Μεγαλονήσι]] είναι νησίδα στα δυτικά της Λέσβου, στο Σίγρι. Είναι περισσότερο γνωστό και ως Νησιώπη, αλλά και ως Μεγανήσι (σπανιότερα) και είναι η μεγαλύτερη σε έκταση νησίδα της Λέσβου. Έχει μακρόστενο σχήμα (σαν καράβι), με μήκος 2,57 χλμ. Μέγιστο πλάτος έχει 500 μέτρα και ελάχιστο 100 μέτρα. Το βόρειο άκρο της κλείνει τον κόλπο του Σιγρίου, δημιουργώντας ένα μεγάλο φυσικό λιμάνι στο οποίο αγκυροβολούν πλοία που διέρχονται το Αιγαίο και διαπερνούν τον Βόσπορο: "Ούτος είναι ο μόνος λιμήν ον οι ναυτιλόμενοι απαντώσιν από της Άνδρου μέχρις της Τενέδου" (Στράβων). Το έδαφός της είναι ηφαιστειογενές. Καλύπτεται από χαμηλή βλάστηση από φρύγανα - κυρίως αστοιβή. Λίγα αρμυρίκια φυτεύτηκαν τη δεκαετία του 1970. Παλιότερα, νοικιάζονταν ως βοσκότοπος, ενώ οι φαροφύλακες που έμεναν στο Φάρο καλλιεργούσαν κηπευτικά. Στη Νησιώπη υπήρχαν πάντοτε πολλά αγριοκούνελα. Πριν από λίγα χρόνια, μια επιδημία μείωσε επικίνδυνα τον πληθυσμό τους. Η Νησιώπη είναι δημόσιος και επισκέψιμος χώρος. Στα νοτιοανατολικά της νησίδας υπάρχει μια ωραία παραλία, κατάλληλη για μπάνιο.
==Απολιθωμένο Δάσος==
[[Εικόνα:Σίγρι1.jpg|thumb|300px|Απολιθωμένος κορμός δένδρου|αριστερά]]
{{κύριο|Απολιθωμένο δάσος Λέσβου}}
Το απολιθωμένο Δάσος έχει έκταση 150.000 στρέμματα και απλώνεται σε όλη την Νοτιοδυτική περιοχή της Λέσβου. Δημιουργήθηκε πριν από 15 - 20 εκατομμύρια χρόνια, από την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα που έλαβε χώρα στη Λέσβο κατά το τέλος του [[Ολιγόκαινο|Ολιγοκαίνου]] μέχρι το μέσο [[Μειόκαινο]], περίπου πριν 20 εκατομμύρια χρόνια. Το δάσος αποτελείται από απολιθωμένους κορμούς κωνοφόρων δέντρων και άλλων, όπως μεγάλους όρθιους κορμούς σεκόϊας που φτάνουν σε ύψος 5 μέτρων.
Έχει υποδειχθεί ως προστατευμένο φυσικό μνημείο. Το Απολιθωμένο Δάσος της Λέσβου είναι [[Διατηρητέα μνημεία της φύσης|διατηρητέο μνημείο της φύσης]] από το 1985, σύμφωνα με το [[Εφημερίδα της Κυβερνήσεως|ΦΕΚ]] 160/Α/1985.<ref>[http://www.ekby.gr/ekby/el/EKBY_PP_el.html Προστατευόμενες Περιοχές Εθνικής νομοθεσίας] [[Μουσείο Γουλανδρή]] (2010). Ανακτήθηκε την 17 Ιουλίου 2012</ref>. Το 1994 ιδρύθηκε στο Σίγρι το [[Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου]] με σκοπό την μελέτη, ανάδειξη και προστασία του Απολιθωμένου Δάσους. Το 2004 εντάχθηκε στο Παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων της UNESCO.
== Παραπομπές ==
|