Ιωνικός ρυθμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Αναιρέθηκε μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία |
Αναίρεση έκδοσης 9303204 από τον 109.242.187.104 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
||
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:Athen Erechtheum BW 2017-10-09 13-47-38.jpg|thumb|400px|Το [[Ακρόπολη Αθηνών#Ερέχθειο|Ερέχθειο]] στην Ακρόπολη των Αθηνών (νοτιοδυτική άποψη).]]
[[Αρχείο:Ionic columns (PSF).png|thumb|Κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού.]]
Ο '''Ιωνικός ρυθμός''' είναι ένας από τους τρεις αρχαίους κλασικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς. Κατατάσσεται μεταξύ του [[Δωρικός ρυθμός|Δωρικού]] και του [[Κορινθιακός ρυθμός|Κορινθιακού ρυθμού]]. Κύρια στοιχεία διάκρισης των ρυθμών αυτών είναι η [[ζωφόρος]], τα [[κιονόκρανο|κιονόκρανα]] και οι [[κιονοστοιχία|κιονοστοιχίες]] των αρχαίων κτισμάτων.
Διακρίνουμε μεταξύ του ''Μικρασιατικού Ιωνικού ρυθμού'' και του ''Αττικού Ιωνικού ρυθμού'', οι οποίοι έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά ως προς τη βάση του στύλου και της [[Ζωφόρος|ζωφόρου]].
Χαρακτηριστικές παραλλαγές είναι επίσης και η ''Ρωμαϊκή Ιωνική'', καθώς και η ''Γερμανική Ιωνική''.
== Ιστορική εξέλιξη ==
Ο Ιωνικός ρυθμός αρχίζει να εμφανίζεται από τις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα, και μάλιστα στα παράλια της [[Μικρά Ασία|μικρασιατικής]] [[Ιωνία|Ιωνίας]], στα νησιά του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]] και στην Αττική.
Το όνομα προέρχεται από τους [[Ίωνες]]. Μετά τη διείσδυση των [[Δωριείς|Δωριέων]] κατά την [[Κάθοδος των Δωριέων|κάθοδο των Δωριέων]] μετατοπίστηκε η εμφάνισή τους κυρίως προς τα ανατολικά, στα νησιά του Αιγαίου και στα δυτικά παράλια της μικράς Ασίας. Στην περιοχή της Αθήνας όμως επικράτησαν.
Σε σύγκριση με τον Δωρικό ρυθμό, ο Ιωνικός ρυθμός έχει διάφορες μικρές παραλλαγές. Τον 4ο π.Χ. αιώνα άρχισε να τυποποιείται και να ξεχωρίζει καθαρά από τον δωρικό ρυθμό.
Μια από τις ρίζες του Ιωνικού ρυθμού βρίσκεται στις λίθινες κατασκευές των [[Κυκλάδες|Κυκλάδων]], όπως παρατηρούμε στον Ιωνικό ρυθμό που παρουσιάζεται στην Αθήνα. Γενικό χαρακτηριστικό όμως είναι η εξαιρετική ιδιομορφία, δηλαδή η ελευθερία που είχαν οι διάφοροι αρχιτέκτονες να αναπτύξουν το δικό τους τοπικό στιλ. Παραδείγματα είναι το τοπικό στιλ της Σάμου ή της Εφέσου με διαφορετικές βάσεις στις κολώνες τους. Αργότερα ο Ιωνικός ρυθμός τυποποιήθηκε και διαδόθηκε.
== Δομή του Ιωνικού Ρυθμού ==
Γραμμή 24 ⟶ 34 :
--><br /> 23: σπύρα <!--
--><br /> 24: δακτύλιοι]]
Η δομή του Ιωνικού ρυθμού, αν και ομοιάζει με αυτή του Δωρικού ρυθμού, έχει ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
=== Η βάση ===
Το [[θεμέλιο]] και η βάση του κτηρίου στον Ιωνικό ρυθμό αποτελείται από τον [[στερεοβάτης|στερεοβάτη]] που είναι το θεμέλιο και το [[κρηπίδωμα]] που είναι τα σκαλάκια. Το θεμέλιο είναι χτισμένο πάνω και μέσα στο έδαφος και προεξέχει μόνο η πάνω επιφάνειά του, η [[ευθυντηρία]]. Πάνω στο θεμέλιο είναι χτισμένο το ''κρηπίδωμα'', που σχηματίζει τρεις αναβαθμούς (σκαλάκια). Ο τελευταίος αναβαθμός ονομάζεται ''στυλοβάτης'' επειδή επάνω στην επιφάνεια αυτή τοποθετείται η βάση των κατακόρυφων στύλων. Στους αρχαιότερους ναούς Ιωνικού ρυθμού τα σκαλάκια μερικές φορές λείπουν, ενώ ο στυλοβάτης είναι κατευθείαν πάνω στην ευθυντηρία. Από τον 5ο π.Χ. αιώνα και μετά αρχίζει να διαδίδεται η κατασκευή με τα σκαλάκια, τα οποία στον 4ο και τον 3ο. π.Χ. αιώνα παίρνουν μερικές φορές τεράστιες διαστάσεις, ή έχουν περισσότερα από τρία σκαλάκια. Στο [[Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο|Αρτεμίσιο]] (βλ. τα [[επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου]]) για παράδειγμα βρίσκουμε δέκα σκαλοπατάκια.
=== Ο κίονας ===
Σε αντίθεση με τον [[Δωρικός ρυθμός|δωρικό ρυθμό]] ο [[κίονας]] δεν στηρίζεται πάνω στον [[στυλοβάτης|στυλοβάτη]], παρά έχει την δική του βάση. Στους ιωνικούς ναούς της Μικράς Ασίας η βάση συνήθως αποτελείται από μία τετράγωνη πλάκα, τον λεγόμενο [[πλίνθος|πλίνθο]]. Πάνω στον πλίνθο ακολουθούν διάφορα επιστρώματα που έχουν σχήμα στρογγυλό, και τερματίζουν με εξόγκωση ή προεσοχή. Τα επιστρώματα αυτά συνήθως είναι διακοσμημένα με οριζόντιες αυλακιές. Στον αττικό ιωνικό ρυθμό συχνά συναντάμε βάσεις χωρίς πλίνθο, αλλά με ιδιαίτερα διογκωμένη στρογγυλή βάση.
Οι κίονες σε σύγκριση με τους κίονες του δωρικού ρυθμού είναι λεπτότεροι, στενεύουν ελαφρώς προς τα πάνω, και έχουν κατακόρυφες αυλακιές. Τα αυλάκια αντί να συνδέονται μεταξύ τους με οξείες κόψεις, χωρίζονται με μικρές επίπεδες επιφάνειες που είναι ανάμεσά τους. Συνήθως συναντάμε μεταξύ 20 και 24 αυλακιών σε κάθε κίονα, ενώ 24 είναι η κατά προτίμηση κλασική διαρρύθμιση.
Το [[κιονόκρανο]] είναι λεπτεπίλεπτο, στηρίζεται πάνω στον ''αστράγαλο'', μια λεπτή πλάκα μεταξύ του κίονα και του κιονόκρανου. Έχει πολλά και φαρδιά διακοσμητικά ανάγλυφα και καταλήγει στους κοχλίες δεξιά και αριστερά, πάνω στους οποίους στηρίζεται ένας λεπτός [[Άβακας (κιονόκρανο)|άβακας]] διακοσμημένος με κυματισμούς.
== Δείτε επίσης ==
| |||