Οδύσσεια (Καζαντζάκης): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Σύνδεσμοι αποσαφήνισης |
||
Γραμμή 12:
Ο καζαντζακικός Οδυσσέας είναι ένας «Αντάρτης, Ξεριζωμένος, Desperado. Κλίμα της ψυχής του; Η μοναξιά και η ανταρσία! Κοσμικές τρομάρες, συναίσθημα ανεστιότητας, έξαψη του εγώ. Απανθρωπία. Desperación. Μηδενισμός.» «Η κοσμοθεωρία του Οδυσσέα περιέχεται ολόκληρη στην [[Ασκητική]].<ref>Πρεβελάκης, ''ό.π.'', σελ. 128</ref>
== Περίληψη του Έργου ==
Ο [[Οδυσσέας]], έχοντας εξοντώσει τους μνηστήρες, καθαρίζεται από τα αίματα στο λουτρό του παλατιού και εμφανίζεται στην [[Πηνελόπη]]. Έρχεται στη συνέχεια αντιμέτωπος με την εξέγερση του λαού της [[Ιθάκη|Ιθάκης]] και τους επιβάλλεται. Διηγείται έπειτα στους δικούς του τις περιπλανήσεις του μέχρι το γυρισμό του. Ωστόσο δεν του μέλλεται να μείνει για πολύ στην πατρίδα του. Αφού θάβει τον πατέρα του [[Λαέρτης|Λαέρτη]] και παντρεύει τον [[Τηλέμαχος|Τηλέμαχο]] με τη [[Ναυσικά]], αναχωρεί με ένα πλοιάριο και με μόλις πέντε συντρόφους που διάλεξε ο ίδιος: τον θαλασσόλυκο ''Στρειδά'', τον φαγά ''Κένταυρο'', τον χαλκουργό ''Καρτερό'', τον τραγουδιστή ''Σουραύλη'' και τον φυγόδικο ''Χάλικα''. Αναχωρούν προς το άγνωστο και ο Οδυσσέας οραματίζεται την ωραία [[Ελένη (μυθολογία)|Ελένη]] να ασφυκτιά στη Σπάρτη και να τον προσκαλεί να έρθει να την πάρει. Όταν φτάνουν στη Σπάρτη, βλέπουν πως υποβόσκει εξέγερση του πεινασμένου λαού κατά του βασιλιά [[Μενέλαος|Μενελάου]] και των αρχόντων. Με τον λαό έχουν ενωθεί ξανθοί βάρβαροι από τον βορρά που έχουν όπλα από σίδηρο αντί από χαλκό. Ο Οδυσσέας αμφιταλαντεύεται με ποιανού μέρος να πάει. Αποφασίζει τελικά να βοηθήσει τον Μενέλαο να καταστείλει την εξέγερση, αν και του τονίζει ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Στα υποστατικά του Μενελάου ο Οδυσσέας συναντά έναν γιδοβοσκό, τον ''Πέτρακα'', που θα είναι ο έκτος του σύντροφος. Μετά τον δείπνο ο Μενέλαος δωρίζει στον Οδυσσέα ένα ξόανο του [[Δίας|Δία]]. Την επομένη ο Οδυσσέας αρπάζει την Ελένη και αφού σκοτώσουν τη φρουρά φεύγουν από τη Σπάρτη αναχωρώντας με το πλοιάριό τους.
Μια τρικυμία φέρνει το πλοίο του Οδυσσέα στην [[Κρήτη]], όπου βασιλεύει ο [[Ιδομενέας]]. Το βασίλειο είναι σε παρακμή και ο ίδιος ο Ιδομενέας υποφέρει από ανικανότητα. Ο βασιλιάς ανεβαίνει στο ιερό βουνό για να επικοινωνήσει με τον θεό-Ταύρο και να ανακτήσει τις χαμένες του δυνάμεις. Στο παλάτι κατά την επιστροφή του πρόκειται να τελεστεί ένα ιερό όργιο, όπου ο βασιλιάς-ταύρος θα συνουσιαστεί με μια βασίλισσα-δαμάλα. Αυτή θα είναι η Ελένη, που ο Οδυσσέας τοποθετεί στο θρόνο. Ο λαός συμμετέχει στο όργιο. Κατά τα [[Ταυροκαθάψια|ταυροκαθάψια]] σκοτώνεται από τον ταύρο η μία κόρη του βασιλιά, η ''Κρινώ''. Ο Οδυσσέας σμίγει ερωτικά με μιαν άλλη κόρη του Ιδομενέα, τη ''Δίχτεννα'', ενώ μια τρίτη κόρη, η ''Φίδα'' συνομωτεί με έναν ξανθό βάρβαρο κατά του ίδιου του πατέρα της. Κατά τη διάρκεια του οργίου ένας άλλος βάρβαρος συνουσιάζεται με την Ελένη. Ο Οδυσσέας συνεννοείται με τους συνωμότες για να συντρίψουν τον παλιό στείρο πολιτισμό που δεν μπορεί πλέον να αναγεννηθεί. Περνά λίγος καιρός. Στην αυλή του παλατιού εορτάζεται ο ερχομός της άνοιξης. Το ίδιο βράδυ οι συνομώτες βάζουν φωτιά στο παλάτι, ενώ οι δούλοι του παλατιού στασιάζουν και επιτίθενται οι βάρβαροι επιδρομείς από τη θάλασσα. Η Φίδα σκοτώνει τον πατέρα της, τον Ιδομενέα, και μετά πέφτει νεκρή, κονταροχτυπημένη από έναν σωματοφύλακα του βασιλιά. Νεκρός έχει πέσει κατά τη διάρκεια της μάχης στο λιμάνι και ο Στρειδάς. Ο Οδυσσέας θάβει την Φίδα και τον Στρειδά, βάζει για βασιλιά της Κρήτης τον Καρτερό (που κι αυτός είναι ένας ξανθός βάρβαρος), αποχαιρετά την Ελένη (που είναι έγκυος από τον άλλο βάρβαρο), παίρνει τη Δίχτεννα μαζί του και αναχωρεί για την [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] με τους συντρόφους που του απομένουν. Μόλις φτάνουν ο Οδυσσέας εγκαταλείπει τη Δίχτεννα. Σκοπός του είναι τώρα να βρει τις πηγές του [[Νείλος|Νείλου]].
== Παραπομπές ==
| |||