Τόντορ Αλεξάντρωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα [[1903]] είχε ήδη διακριθεί ως αρχηγός και οργανωτής της επαναστατημένης περιοχής του Κοτσάνι. Το συνέλαβαν οι [[Οθωμανική αυτοκρατορία|οθωμανικές]] αρχές στις [[3 Μαρτίου]], [[1903]] και τον καταδίκασαν σε πέντε χρόνια απομόνωσης και περιορισμού. Απελευθερώθηκε στις [[4 Απριλίου]], του [[1904]], χάρη σε αμνηστία. Αργότερα σε συνεργασία με τον Τοντόρ Λαζάροφ και τον Μίσε Ραζβιγκόροφ οργάνωσαν την επαναστατημένη περιοχή του Στιπ. Οι κινήσεις του έγιναν αντιληπτές και πάλι από τις αρχές και του απαγορεύτηκε να διδάσκει.

Η κακή πορεία της υγείας του τον οδήγησε να αναλάβει θέση δασκάλου στη [[Βουλγαρία]], στηνστη [[Μαύρη Θάλασσα]] στην πόλη του [[Μπουργκάς]] το [[1906]]. Όμως, μαθαίνοντας τοντο θάνατο του Μίσε Ραζβιγκόροφ εγκατέλειψε το έργο του σανως δάσκαλοςδασκάλου και επέστρεψε στην περιοχή της Μακεδονίας. Τον ΝοέμβριουΝοέμβριο του [[1907]], εκλέχτηκε βοϊβόδας στο τρίτο συνέδριο της επαναστατημένης περιοχής των Σκοπίων.

Στα [[1912]], όντας βοϊβόδας του [[Κουκούς]] και του [[Σολούν]] διενήργησε αρκετά σαμποτάζ κατά οθωμανικών στόχων. Αργότερα υποστήριξε την υπόθεση ενός ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους, γεγονός πυοπου ώθησε τις σερβικές αρχές να τον επικηγρύξουνεπικηρύξουν με το ποσό των 250,.000 δηναρίων.

Το 1924 ο IMRO διαπραγματευόταν με την [[Κομιντέρν]] τη συνεργασία μεταξύ [[κομμουνισμός|κομμουνιστών]] και ενός ανεξάρτητου μακεδονικού κινήματος. Ο Αλεξάντροφ υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία του IMRO και αρνήθηκε οποιαδήποτεοποιασδήποτε μορφής συνεργασία. Δολοφονήθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, όταν τον πυροβόλησε ένας από τους ''τσέτες'' του στις [[31 Αυγούστου]], [[1924]] στα όρη [[Πίριν]].