Περεστρόικα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Τυπογραφικό λάθος
Giorgosneris (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
 
== Εξωτερικό πλαίσιο ==
 
Στη διεθνή σκηνή, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η ΕΣΣΔ είχε να αντιμετωπίσει μια νέα [[γεωπολιτική]] κατάσταση:
* Η Ιαπωνία και η Δυτική Γερμανία είχαν πιο ισχυρές οικονομίες
Γραμμή 14 ⟶ 13 :
 
== Κυρίως σχέδιο ==
 
Έχοντας επίγνωση του κινδύνου, η γηραιά ηγεσία του ΚΚΣΕ, φέρνει στο προσκήνιο στις 11 Μαρτίου 1985, έναν εκπρόσωπο της νέας γενιάς, τον [[Μιχαήλ Γκορμπατσόφ]], ο οποίος ήταν τότε μόνο 54 χρονών, αλλά επίσης και "προϊόν" του σοβιετικού συστήματος. Ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΕ θα προσπαθήσει να σώσει το σύστημα με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που είναι αρκετά διαφορετικές σε σύγκριση με τις συμβατικές λενινιστικές αρχές:
# Ανακατανομή (αλλά όχι πώληση), της γης σε αγρότες με δυνατότητα μίσθωσής της για μεγάλο χρονικό διάστημα (50 έτη), για ιδιωτική χρήση
Γραμμή 21 ⟶ 19 :
# Μείωση του ρόλου του Κόμματος από το 1988-89 και καθιέρωση πολιτικού πλουραλισμού (απελευθέρωση του [[Αντρέι Ζαχάρωφ]], νέος νόμος για τον Τύπο: [[γκλάσνοστ]])
# Ανασυγκρότηση του Συντάγματος του 1977 (θέσπιση προεδρικών λειτουργιών, ουσιαστικά ελεύθερες εκλογές με πολλούς υποψηφίους για τους Σοβιετικούς (αν και αυτοί οι πολλαπλοί υποψήφιοι προέρχονται ακόμα από το Κομμουνιστικό Κόμμα) κ.λπ.)
 
 
Ο Γκορμπατσόφ είχε στόχο τη μετατροπή της στάσιμης και αναποτελεσματικής σοβιετικής οικονομίας, στην κατεύθυνση της οικονομία της αγοράς, αλλά υπό την αιγίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ωστόσο, αυτή η πολιτική των κοινωνικο-οικονομικών μεταρρυθμίσεων, σε συνδυασμό με την [[γκλάσνοστ]] (διαφάνεια, ελευθερία του λόγου) στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν έδιναν τη δυνατότητα αμφισβήτησης του κομμουνιστικού δόγματος. Σκοπός ήταν πράγματι η ενίσχυση του κομμουνιστικού καθεστώτος ώστε να αποδεσμευθεί από τη στασιμότητα των μεγάλων σε ηλικία ηγετών του, τις τελευταίες δεκαετίες ([[Λεονίντ Μπρέζνιεφ|Μπρέζνιεφ]], Αντρόποβ, Τσερνένκο) βασιζόμενο στην ανάπτυξη και την αύξηση της παραγωγικότητας. Για τον Γκορμπατσόφ, αυτή η πολιτική θα έδινε μια ώθηση στο σοβιετικό σοσιαλισμό και παράλληλα προσαρμοσμένου στις αλλαγές που ζητούσε η κοινωνία.