Χριστόφορος Περραιβός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Χριστόφορος Περραιβός |
μ 1. Προσέθεσα ένα τελικό 'ς', που έλειπε. 2. Περιόρισα το μήκος μιας παρένθεσης, όπου πιστεύω ότι περιείχε προσωπική άποψη όχι ικανοποιητικά τεκμηριωμένη, κρατώντας όμως το βασικό νόημα. |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Χριστόφορος Περραιβός''' ήταν Έλληνας στρατιωτικός, πολιτικός, αγωνιστής του εικοσιένα, δάσκαλος, στιχουργός και συγγραφέας πολεμικών απομνημονευμάτων. Στενός συνεργάτης του [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Βελεστινλή (Φεραίου)]], μέλος της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]] από το [[1817]], εθναπόστολος στην κυριολεξία διατρέχει όλη την Ελλάδα. Άλλοτε τον βρίσκουμε στη [[Μάνη]], άλλοτε στο [[Μωριάς|Μωριά]], αλλά και στο [[Σούλι]], στην [[Πάργα]] όπου ο μητροπολίτης Ιερόθεος τον αποκηρύττει από τον άμβωνα αλλά και στην Κέρκυρα το [[1816]] που τον συλλαμβάνουν οι Άγγλοι και τον εξορίζουν.
Άνθρωπος της δράσης, τον βρίσκουμε δίπλα στον [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος|Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο]] στη [[μάχη του Πέτα]]. Πήρε μέρος στην [[Β΄ Εθνοσυνέλευση Άστρους]], το [[1823]]. Οι παλιοί αγώνες του από τον καιρό του Ρήγα, ο ρόλος του στη [[Φιλική Εταιρεία]], η δράση του στο Μωριά και το [[Σούλι]] τον έκαμαν γνωστό με φήμη έξοχη σ΄ όλην την Ελλάδα. Οι πολέμαρχοι της Ανατολικής Ελλάδας τον κάλεσαν μ΄ επιμονή ν΄αναλάβει το πολεμικό Υπουργείο και να διευθύνει τα πολεμικά πράγματα στον τόπο τους. Γνωρίστηκε με τον [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα]] στην Βιέννη και έγινε
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γραμμή 9:
Γιώργης Λαμπρινός, Μορφές του Εικοσιένα<ref> [[Γιώργης Λαμπρινός]], Μορφές του Εικοσιένα σ. 235, εκδόσεις «Μπάυρον, 1973<sup>5η</sup></ref> </div>
</blockquote>
Το [[1793]] σπούδασε στην ακμάζουσα τότε [[Λύκειο του Βουκουρεστίου | ελληνική Σχολή του Βουκουρεστίου]] και το [[1796]] στη [[Βιέννη]], προκειμένου να σπουδάσει [[ιατρική]]. Στη Βιέννη συνάντησε τον [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Βελεστινλή]], έγινε οπαδός του και έκτοτε συνεχής σύντροφός του. Όταν από προδοσία οι [[Αυστρία|Αυστριακοί]] ανακάλυψαν τα επαναστατικά σχέδια του Ρήγα Φεραίου (17 Δεκεμβρίου 1797), συνέλαβαν και τον Περραιβό, ο οποίος όμως αφέθηκε ελεύθερος, αφού ο Ρήγας τον κάλυψε (
Οι Γάλλοι εκτιμώντας τα οργανωτικά αλλά και τα συνωμοτικά του προσόντα του εμπιστεύτηκαν πολλές δύσκολες αποστολές σε διεργασίες. Στην [[Κέρκυρα]] όπου έμεινε αρκετά χρόνια, μέχρι το 1817, συνέγραψε την "Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας", την οποία εξέδωσε στο [[Παρίσι]] το [[1803]] (μόνο τον α΄ τόμο) και στη συνέχεια το [[1815]] εκδίδει πλήρως το έργο του στη [[Βενετία]]. Αργότερα το [[1857]] ακολούθησε η τρίτη έκδοσή, διορθωμένη.
| |||