Αστραπή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Αστραπή''' ονομάζεται ο τεράστιος [[Ηλεκτρισμός|ηλεκτρικός]] σπινθήρας που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο διαφορετικά [[νέφος|νέφη]] ή μεταξύ δύο διαφορετικών τμημάτων του ίδιου νέφους ή ανάμεσα σε ένα νέφος και στο [[έδαφος]], οπότε και ειδικότερα ονομάζεται '''κεραυνός'''. Η αστραπή αποτελεί [[Μετεωρολογικά φαινόμενα|μετεωρολογικό φαινόμενο]].

* Σημειώνεται ότι κατά σύγχρονες απόψεις μετεωρολόγων και φυσικών, και οι αστραπές θεωρούνται κεραυνοί, ανεξάρτητα αν η ηλεκτρική εκκένωσή τους φθάνει στο έδαφος ή όχι. Έτσι ορίζεται ότι: "«''Οποιαδήποτε ηλεκτρική εκκένωση που συμβαίνει στην [[ατμόσφαιρα]] και οφείλεται σε φυσικά αίτια ονομάζεται '''[[κεραυνός]]'''''"». Παρά ταύτα, και οι δύο έννοιες συνεχίζουν να υπάρχουν ως ξεχωριστές, λόγω άλλων παραγόντων.

Η Αστραπή απελευθερώνει μεγάλη ποσότητα [[ενέργεια]]ς της τάξεως των 10¹⁰ [[Τζάουλ (μονάδα μέτρησης)|τζάουλ]] σε χρόνο λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Τα 3/4 της ενέργειας αυτής ξοδεύονται για τη θέρμανση του αέρα, που μεταβιβάζει το ρεύμα ως [[θερμοκρασία]] 15.000 βαθμών Κελσίου. Ο πυρακτωμένος αυτός [[αέρας]] (και όχι ο [[ηλεκτρισμός]] που τον θερμαίνει) είναι αυτό που λέγεται αστραπή. Η ξαφνική αυτή και έντονη θέρμανση κάνοντας τον αέρα να διαστέλλεται απότομα, δημιουργεί ένα κύμα [[κρούση]]ς που ο ήχος του είναι η [[βροντή]]. Μια ηλεκτρική εκκένωση που συμβαίνει δίπλα ή πάνω από το σημείο ενός παρατηρητή, ακούγεται ως ένας και μοναδικός εκκωφαντικός κρότος. Όταν όμως η εκκένωση αυτή γίνει μακριά, ο ίδιος θόρυβος ακούγεται λίγο συνεχόμενος ως ''«μπουμπουνητό»'' που διαρκεί ίσως και κάποια δευτερόλεπτα, και αυτό συμβαίνει διότι η βροντή ακούγεται από διάφορες αποστάσεις, καθώς ανακλάται ο ήχος από τα νέφη, το έδαφος, τις εξάρσεις του και από τα κτίρια μέσα σε μία [[πόλη]].

Οι αστραπές είναι ο κύριος τρόπος που παράγεται το [[όζον]] στην [[Ατμόσφαιρα της Γης|ατμόσφαιρα]] το οποίο, είναι συσσωρευόμενο κυρίως σε [[στρώμαΣτρώμα του όζοντος|στρώμα]] στο κατώτερο τμήμα της [[στρατόσφαιρα]]ς, το οποίο [[φίλτρο|φιλτράρει]] την [[υπεριώδηςΥπεριώδης ακτινοβολία|υπεριώδη ακτινοβολία]].

* Χ. Περογιαννάκη, [[Ταξίαρχος|ταξίαρχου]] Π.Α. τ. Γενικού ΔιευθυντπουΔιευθυντού ΕΜΥ: "«''Ναυτική Μετεωρολογία''"» - Ίδρυμα Ευγενίδου 1974, Αθήνα. σ.62.