Ζυλ Ρομαίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
| ιστοσελίδα =
}}
Ο '''Ζυλ Ρομαίν''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Jules Romains), φιλολογικό ψευδώνυμο του Λουί Ανρί Ζαν Φαριγκούλ (Louis Henri Jean Farigoule, 1885 -1972), ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και ιδρυτής του λογοτεχνικού ρεύματος του [[Ουνανιμισμός|Ουνανιμισμού]]. Στα έργα του περιλαμβάνονται η κωμωδία ''[[Νοκ
Το 1946 εξελέγη μέλος της [[Γαλλική Ακαδημία|Γαλλικής Ακαδημίας]].
Γραμμή 19:
Ο Ζυλ Ρομαίν γεννήθηκε στο Σαιν-Ζυλιέν-Σαπτέιγ στον [[Ωτ-Λουάρ|Άνω Λίγηρα]]. Οι γονείς του ήταν δάσκαλοι. Φοίτησε στο Παρίσι στο λύκειο Κοντορσέ και στη συνέχεια σπούδασε επιστήμη και φιλοσοφία στη διάσημη Εκόλ Νορμάλ Συπεριέρ. <ref name=":0" />Αργότερα (1909-1919) δίδαξε φιλοσοφία.
Αφού δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην ηλικία των δεκαοκτώ, ''Η ψυχή των ανθρώπων'' (L’Âme des hommes, 1904), εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του στη διδασκαλία στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Το έργο του χαρακτηρίστηκε από μια κυρίαρχη ιδέα, που είχε από τα νεανικά του χρόνια: τον [[Ουνανιμισμός|ουνανιμισμό]], δηλαδή την έκφραση της συλλογικής ψυχής μιας κοινωνικής ομάδας. Αυτή η θεωρία τροφοδοτεί τη συλλογή ποιημάτων, ''Η ομόφωνη ζωή'' (''La Vie unanime,''1908), και τα μυθιστορήματά του: ''[[Θάνατος κάποιου]]'' (1911) και ''Οι φίλοι'' (''Les Copains'', 1913). Θα βρει αργότερα την ολοκληρωμένη έκφρασή της στον μυθιστορηματικό κύκλο ''[[Οι άνθρωποι καλής θέλησης]]'' (
Αλλά ήταν κυρίως στο θέατρο που ο Ζυλ Ρομαίν κέρδισε την φήμη από τη δεκαετία του ΄20, κυρίως με το ''Νοκ'' ''ή ο θρίαμβος της ιατρικής'' (''Knock ou le Triomphe de la médecine'', 1923). Ακολούθησαν ''ο Αμεντέ ή οι Κύριοι από γενιά'' (''Amédée ou les Messieurs en rang'',1923), ''Ο γάμος του κυρίου Τρουαντέκ'' (''Le Mariage de monsieur Le Trouhadec'',1926), ''το Μαροκινό γεύμα'' (''Le Déjeuner marocain,''1926), ''ο Δημήτριος'' (''Démétrios'',1926), ''Ζαν λε Μοφράν'' (''Jean le Maufranc'',1926), ''ο Δικτάτορας'' (''Le Dictateur'', 1926), ''Μποέν ή η κατοχή των αγαθών'' (''Boën ou la Possession des biens'',1930), κλπ
Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Ζυλ Ρομαίν ήταν, με τον [[Λουίτζι Πιραντέλλο]] και τον [[Τζορτζ Μπέρναρντ Σω|Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω]], ένας από τους τρεις θεατρικούς συγγραφείς της εποχής που παίζονταν περισσότερο στον κόσμο.
Στην περίοδο του Μεσοπολέμου ήταν οπαδός του Ριζοσπαστικού-Σοσιαλιστικού Κόμματος και συνδέθηκε με τον ηγέτη του, τον [[Εντουάρ Νταλαντιέ]]. Μεταξύ 1935 και 1939, συμμετείχε στην Επιτροπή Γαλλίας-Γερμανίας, που στόχευε στη συμβολή της γαλλο-γερμανικής προσέγγισης. Συγχρόνως, εντάχθηκε στη Διεθνή Ένωση Αγωνιστών Ειρήνης. Οι προσπάθειές του υπέρ της γαλλο-γερμανικής προσέγγισης οδήγησαν στην
Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄Παγκοσμίου Πολέμου]] μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Γερμανούς, κατέφυγε στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] και στη συνέχεια το 1941 στο Μεξικό ως το τέλος του πολέμου, όπου συμμετείχε με άλλους Γάλλους πρόσφυγες στην ίδρυση του Γαλλικού Ινστιτούτου της Λατινικής Αμερικής
Από το 1945 και αργότερα ασχολήθηκε με τα συνειδησιακά προβλήματα και με την εξέλιξη του σύγχρονου πολιτισμού. Έγραψε κυρίως δοκίμια, όπως ''Το πρόβλημα υπ' αριθμόν ένα'' (''Le problème numéro un'',1947), ''Για τη διαφύλαξη της λογικής'' (''Pour raison garder'', 1960-1963) κ.α. καθώς και αναμνήσεις ''Φιλίες και Συναντήσεις'' (''Amitiés et rencontres'', 1970).
Συγγραφέας πολυγραφότατος, ο Ζυλ Ρομαίν χρημάτισε πρόεδρος της
Πέθανε στο Παρίσι το 1972.
== Ουνανιμισμός ==
Ο Ζυλ Ρομαίν ήταν ήδη γνωστός
== Κύρια έργα ==
Στη μεγάλη πεζογραφική του παραγωγή, που άρχισε το 1904, περιλαμβάνονται ανάμεσα σε άλλα έργα
* ''[[Θάνατος κάποιου]]'' (1911), το πρώτο σημαντικό [[Ουνανιμισμός|ουνανιμιστικό]] μυθιστόρημά του.
* ''Οι φίλοι'' (''Les Copains'', 1913) Αυτό το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1965 σε σκηνοθεσία Υβ Ρομπέρ. Για τη μουσική επένδυση της ταινίας ο Ζωρζ Μπρασένς συνέθεσε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του, ''Les Copains d'abord'' (''Οι φίλοι πάνω απ' όλα'').
* Η κωμωδία ηθών ''[[Νοκ ή ο θρίαμβος της ιατρικής]]'' (
* Η τριλογία ''Ψυχή'' (''Psyché'',1922-29), όπου τα βάσανα του χωρισμού ενός ζευγαριού θα δώσουν μια πνευματική διάσταση στην ένωσή τους. Μέσω της εξύψωσης και της θέλησης, καταφέρνουν να καταργήσουν το χώρο που τους κρατά μακριά. Αυτά τα τρία μυθιστορήματα διακηρύσσουν έτσι τον θρίαμβο της ψυχής πάνω στο σώμα, μέσω ανάλυσης του συναισθηματικού, σαρκικού και μεταφυσικού έρωτα.
* Το [[μυθιστόρημα-ποταμός]] ''[[Οι άνθρωποι καλής θέλησης]]'' (
* Η τριλογία ''Οι αναμνήσεις της κυρίας Σωβερέλ'' (''Mémoires de madame Chauverel'',1957-1960), όπου καταγγέλλει την υποκρισία της νομιμότητας, το πολιτικό παιχνίδι της Εκκλησίας και τους ανθρώπους της εξουσίας.<ref>[https://www.babelio.com/livres/Romains-Memoires-de-madame-Chauverel-/759872 Résumé de Mémoires de Madame Chauverel]</ref>
|