Ιουστινιανός Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Σύνδεσμοι αποσαφήνισης |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 40:
Με πλεονέκτημα την σταθερότητα στην Ανατολή ο Ιουστινιανός Β΄ προσπάθησε να ανακτήσει τα [[Βαλκάνια]] που τα είχαν καταλάβει οι Σλαβικές φυλές, μετέφερε ιππικό από την Ανατολή στην [[Θράκη]] (687).<ref>Bury, σ. 321</ref> Με μεγάλη στρατιωτική εκστρατεία (688-689) έδιωξε τους [[Βούλγαροι|Βούλγαρους]] από την [[Μακεδονία]] και ανέκτησε την [[Θεσσαλονίκη]] την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της [[Ευρώπη]]ς.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Οι υποταχθέντες Σλάβοι μεταφέρθηκαν στην [[Βιθυνία]] και του πρόσφεραν στρατιωτική προστασία 30.000 ανδρών.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Με αυξημένες δυνάμεις στην Ανατολή ο Ιουστινιανός Β΄ ήταν ασφαλής να ξεκινήσει νέους πολέμους με τους Άραβες.<ref>Bury, σ. 322</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ κέρδισε την πρώτη μάχη στην Αρμενία (693) αλλά οι Σλάβοι κατόπιν ηττήθηκαν και επαναστάτησαν με αποτέλεσμα οι Βυζαντινοί να συντριβούν στην [[Μάχη της Σεβαστουπόλεως]], ο ίδιος δραπέτευσε στην [[Θάλασσα του Μαρμαρά]].<ref>Bury, σ. 322</ref><ref>Norwich, σ. 330</ref> Ο [[Θεοφάνης Ομολογητής]] γράφει ότι ο αυτοκράτορας από την οργή του έσφαξε όλους τους Σλάβους στο [[Θέμα Οψίκιον]].<ref>Theophanes: 6183</ref><ref>Norwich, σσ. 330–331</ref> Στο μεταξύ ένας [[Πατρίκιος (τίτλος)|Πατρίκιος]] οδήγησε τους Αρμένιους σε εξέγερση με αποτέλεσμα η επαρχία να κατακτηθεί ολοκληρωτικά από τους Άραβες (694-695).<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref>
Ο [[Μανιχαϊσμός]] διώχτηκε σκληρά από τον αυτοκράτορα, η σκληρή υποταγή των λαικών παραδόσεων που δεν είχαν καταγωγή από την Χαλκηδόνα προκάλεσαν την αντίδραση της εκκλησίας.<ref>Kazhdan, σσ. 1084–1085</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη την [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο]] με στόχο να επικυρώσει τις αποφάσεις της Ε΄ και της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου και να επικυρώσει την θρησκευτική του πολιτική.<ref>Bury, σ. 327</ref> Οι αποφάσεις είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση των διαφορών της Ορθόδοξης με την [[Καθολική Εκκλησία]].<ref>Norwich, σ. 332</ref> Ο αυτοκράτορας διέταξε να συλληφθεί ο [[Πάπας Σέργιος Α΄]] αλλά η [[Ρώμη]] και η [[Ραβέννα]] υποστήριξαν τον πάπα.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Αναδιοργάνωσε τα [[Θέμα (Βυζάντιο)|Βυζαντινά Θέματα]] και δημιούργησε στα νότια το νέο [[Θέμα Ελλάδος]] που βρισκόταν σε κατώτερη θέση, το [[Θέμα Οψίκιον]], το [[Θέμα Ανατολικών]], το [[Θέμα Θρακησίων]] το [[Θέμα Αρμενιακών]] και οι ναυτικοί [[Καραβισιάνοι]] είχαν την πρώτη θέση στην αυτοκρατορία.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Προσπάθησε να προστατεύσει τους χωρικούς από τους ισχυρούς γαιοκτήμονες, αυτό τον έφερε σε σκληρή σύγκρουση μαζί τους.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές διανομής γης ενόχλησαν την αριστοκρατία η ψηλή φορολογία έφερε εξέγερση και στους χωρικούς.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Οι υπουργοί του Στέφανος και Θεόδωρος συγκέντρωναν τα ποσά από τους φόρους με στόχο να οικοδομήσει ο αυτοκράτορας πολυτελή κτίρια.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref><ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Justinian II." . Encyclopædia Britannica. Vol. 15 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 602</ref> Το 695 ο στρατός εξεγέρθηκε και ανακήρυξε Αυτοκράτορα έναν αξιωματικό με το όνομα [[Λεόντιος]]. Ο Λεόντιος, όντας παλαιός φίλος του πατέρα του, χάρισε τη ζωή στον Ιουστινιανό αλλά τον τιμώρησε με ρινοκοπία (δηλαδή ακρωτηριασμό της μύτης) και τον εξόρισε στη [[Χερσώνα]] της [[Κριμαία]]ς. Εκεί ο Ιουστινιανός παρέμεινε για δέκα χρόνια, δηλαδή μέχρι το [[705]].<ref>Αντίθετη προς τα βυζαντινά ήθη δεύτερη ανάρρησή του στο θρόνο αν και ήταν ακρωτηριασμένος και δεν πληρούσε τον όρο του «αρίστου». Πάντως άλλη μια περίπτωση ανόδου στον Βυζαντινό θρόνο ακρωτηριασμένου είναι γνωστή, εκείνη του Ισαάκιου Β΄ Άγγελου. Ιωάννης Λασκαράτος, «Ιουστινιανός Β΄ο Ρινότμητος. (685-695 και 705-711) Επανεκτίμηση πιθανής ρινοπλαστικής του», Βυζαντινός Δόμος, τομ. 8-9 (1998), σελ.194 </ref>
▲===Το τέλος της πρώτης βασιλείας===
===Ανάρρηση στο θρόνο για δεύτερη φορά===
[[Αρχείο:Solidus-Justinian II-Christ b-sb1413.jpg|thumb|right|200px|Ο Ιουστινιανός Β΄ εμφάνισε τη μορφή του Χριστού για πρώτη φορά στα νομίσματα. Σόλιδος της δεύτερης βασιλείας του (705-711): D[OMINUS] N[OSTRI] IHS[US] CH[RI]S[TOS] REX REGNANTIUM / D. N. IUSTINIANUS MULTUS A[ΝΝΟS]. Κρατά ένσταυρη σφαίρα με την επιγραφή PAX.]]
Τη χρονιά αυτή απόδρασε από τη Χερσώνα και, συνάπτοντας στρατηγικές συμμαχίες με τους [[Βούλγαροι|Βούλγαρους]] και τους [[Χάζαροι|Χαζάρους]], διέσπασε την άμυνα της πόλης και ανακατέλαβε την εξουσία από τον Αυτοκράτορα [[Τιβέριος Γ΄|Τιβέριο Γ΄]], που είχε στο μεταξύ εκθρονίσει τον Λεόντιο το [[698]]. Τιμώρησε με θάνατο και ακρωτηριασμό εκατοντάδες συνεργάτες και αξιωματούχους των προηγούμενων δύο Αυτοκρατόρων, ενώ για ανταμοιβή έχρισε [[Καίσαρας|Καίσαρα]] τον [[Χάζαροι|Χάζαρο]] [[Χαν|χάνο]] [[Ιβουζίρ]], έναν βάρβαρο κατά τα βυζαντινά πρότυπα, δίνοντάς του ένα αξίωμα για το οποίο συνήθως προορίζονταν μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, προκαλώντας την έκπληξη και τον τρόμο στους Βυζαντινούς'''.'''
| |||