Ιουστινιανός Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 43:
 
Ο [[Μανιχαϊσμός]] διώχτηκε σκληρά από τον αυτοκράτορα, η σκληρή υποταγή των λαικών παραδόσεων που δεν είχαν καταγωγή από την Χαλκηδόνα προκάλεσαν την αντίδραση της εκκλησίας.<ref>Kazhdan, σσ. 1084–1085</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη την [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο]] με στόχο να επικυρώσει τις αποφάσεις της Ε΄ και της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου και να επικυρώσει την θρησκευτική του πολιτική.<ref>Bury, σ. 327</ref> Οι αποφάσεις είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση των διαφορών της Ορθόδοξης με την [[Καθολική Εκκλησία]].<ref>Norwich, σ. 332</ref> Ο αυτοκράτορας διέταξε να συλληφθεί ο [[Πάπας Σέργιος Α΄]] αλλά η [[Ρώμη]] και η [[Ραβέννα]] υποστήριξαν τον πάπα.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Αναδιοργάνωσε τα [[Θέμα (Βυζάντιο)|Βυζαντινά Θέματα]] και δημιούργησε στα νότια το νέο [[Θέμα Ελλάδος]] που βρισκόταν σε κατώτερη θέση, το [[Θέμα Οψίκιον]], το [[Θέμα Ανατολικών]], το [[Θέμα Θρακησίων]] το [[Θέμα Αρμενιακών]] και οι ναυτικοί [[Καραβισιάνοι]] είχαν την πρώτη θέση στην αυτοκρατορία.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Προσπάθησε να προστατεύσει τους χωρικούς από τους ισχυρούς γαιοκτήμονες, αυτό τον έφερε σε σκληρή σύγκρουση μαζί τους.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές διανομής γης ενόχλησαν την αριστοκρατία η ψηλή φορολογία έφερε εξέγερση και στους χωρικούς.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref> Οι υπουργοί του Στέφανος και Θεόδωρος συγκέντρωναν τα ποσά από τους φόρους με στόχο να οικοδομήσει ο αυτοκράτορας πολυτελή κτίρια.<ref>Ostrogorsky, σσ. 116–122</ref><ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Justinian II." . Encyclopædia Britannica. Vol. 15 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 602</ref> Το 695 ο στρατός εξεγέρθηκε και ανακήρυξε Αυτοκράτορα έναν αξιωματικό με το όνομα [[Λεόντιος]]. Ο Λεόντιος, όντας παλαιός φίλος του πατέρα του, χάρισε τη ζωή στον Ιουστινιανό αλλά τον τιμώρησε με ρινοκοπία (δηλαδή ακρωτηριασμό της μύτης) και τον εξόρισε στη [[Χερσώνα]] της [[Κριμαία]]ς. Εκεί ο Ιουστινιανός παρέμεινε για δέκα χρόνια, δηλαδή μέχρι το [[705]].<ref>Αντίθετη προς τα βυζαντινά ήθη δεύτερη ανάρρησή του στο θρόνο αν και ήταν ακρωτηριασμένος και δεν πληρούσε τον όρο του «αρίστου». Πάντως άλλη μια περίπτωση ανόδου στον Βυζαντινό θρόνο ακρωτηριασμένου είναι γνωστή, εκείνη του Ισαάκιου Β΄ Άγγελου. Ιωάννης Λασκαράτος, «Ιουστινιανός Β΄ο Ρινότμητος. (685-695 και 705-711) Επανεκτίμηση πιθανής ρινοπλαστικής του», Βυζαντινός Δόμος, τομ. 8-9 (1998), σελ.194 </ref>
 
===Εξορία===
 
Την περίοδο της εξορίας του ο Ιουστινιανός Β΄ συγκέντρωσε οπαδούς με στόχο να ανακτήσει, τον θρόνο οι αρχές αποφάσισαν να τον μεταφέρουν από την Χερσόνα στην Κωνσταντινούπολη (702/703).<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref> Ο Ιουστινιανός δραπέτευσε, τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό ο Χαχάνος των [[Χάζαροι|Χάζαρων]] [[Μπουσίρ]] και του έδωσε την αδελφή του ως σύζυγο.<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref> Ο Ιουστινιανός την ονόμασε [[Θεοδώρα των Χαζάρων]], αντέγραψε την σύζυγο του προκατόχου του [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανού Α΄]] [[Θεοδώρα (αυτοκράτειρα)|Θεοδώρα]].<ref>Bury, σ. 358</ref> Δέχτηκε σαν προίκα μια βίλα στην πόλη [[Φαναγορία]] που βρισκόταν στην [[Θάλασσα Αζόφ]]. Ο Μπουσίρ σύντομα δωροδοκήθηκε από τον Τιβέριο να δολοφονήσει τον γαμπρό του, έστειλε δύο Χάζαρους τους Παπατζύν και Βαλγίτζιν να εκτελέσουν την εντολή.<ref>Bury, σ. 359</ref> Ο Ιουστινιανός δέχτηκε προειδοποίηση από την σύζυγο του και θανάτωσε τους Παπατζύν και Βαλγίτζιν, απέπλευσε κατόπιν για το [[Θέμα Χερσώνος]] και κάλεσε τους οπαδούς του να διασχίσουν την [[Μαύρη Θάλασσα]].<ref>Norwich, σ. 336</ref>
 
Την ώρα που το πλοίο βρισκόταν στις νότιες ακτές της Μαύρης Θάλασσας ξέσπασε καταιγίδα στο στόμιο του [[Δνείστερος|Δνείστερου]] με τους παραποτάμους του [[Δνείπερος|Δνείπερου]].<ref>Bury, σ. 359</ref> Ένας οπαδός του τον πλησίασε και του ζήτησε να υποσχεθεί στον θεό σαν τάμα ότι δεν θα πειράξει κανέναν από τους αντιπάλους του όταν επιστρέψει στον θρόνο.<ref>Norwich, σ. 336</ref> Ο Ιουστινιανός του απάντησε ''"αν χαρίσω την ζωή σε έστω και έναν από αυτούς ο θεός να με πνίξει εδώ"''.<ref>Bury, σ. 359</ref> Αφού επιβίωσε από την καταιγίδα ο Ιουστινιανός κατέφυγε στον [[Τέρβελ]] της Βουλγαρίας, του ζήτησε βοήθεια να ανακτήσει τον θρόνο του, σε αντάλλαγμα θα του έδινε για γάμο την κόρη του Αναστασία με τον τίτλο του [[Καίσαρας|Καίσαρα]].<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref><ref>Norwich, σ. 336</ref> Την άνοιξη του 705 πλησίασαν την Κωνσταντινούπολη 15.000 Βούλγαροι και Σλάβοι ιππείς.<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref> Ο Ιουστινιανός ζητούσε συνεχώς επί τρεις μέρες από τους κατοίκους της πόλης να του ανοίξουν τα τείχη αλλά χωρίς αποτέλεσμα, οι οπαδοί του εισήλθαν από ένα υπόγειο [[Υδραγωγείο]] στην Κωνσταντινούπολη και κάλεσαν τον λαό σε πραξικόπημα.<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ ανέβηκε για δεύτερη φορά στον θρόνο σπάζοντας την παράδοση που απαγορεύει σε ακρωτηριασμένο να ανέβει στον θρόνο, αντικατέστησε την κομμένη του μύτη με ένα χρυσό τεμάχιο.<ref>Norwich, σ. 345</ref> Οι στασιαστές Τιβέριος και Λεόντιος μεταφέρθηκαν στον Ιππόδρομο, αφού πρώτα ο Ιουστινιανός Β΄ τους πάτησε στον λαιμό σαν ένδειξη υποταγής αποκεφαλίστηκαν μαζί με πολλούς οπαδούς τους.<ref>Bury, σ. 361</ref> Ο πατριάρχης [[Καλλίνικος Α΄ Κωνσταντινουπόλεως]] καθαιρέθηκε, τυφλώθηκε και εξορίστηκε στην Ρώμη.<ref>Norwich, σ. 338</ref>
 
 
===Ανάρρηση στο θρόνο για δεύτερη φορά===
 
[[Αρχείο:Solidus-Justinian II-Christ b-sb1413.jpg|thumb|right|200px|Ο Ιουστινιανός Β΄ εμφάνισε τη μορφή του Χριστού για πρώτη φορά στα νομίσματα. Σόλιδος της δεύτερης βασιλείας του (705-711): D[OMINUS] N[OSTRI] IHS[US] CH[RI]S[TOS] REX REGNANTIUM / D. N. IUSTINIANUS MULTUS A[ΝΝΟS]. Κρατά ένσταυρη σφαίρα με την επιγραφή PAX.]]
Τη χρονιά αυτή απόδρασε από τη Χερσώνα και, συνάπτοντας στρατηγικές συμμαχίες με τους [[Βούλγαροι|Βούλγαρους]] και τους [[Χάζαροι|Χαζάρους]], διέσπασε την άμυνα της πόλης και ανακατέλαβε την εξουσία από τον Αυτοκράτορα [[Τιβέριος Γ΄|Τιβέριο Γ΄]], που είχε στο μεταξύ εκθρονίσει τον Λεόντιο το [[698]]. Τιμώρησε με θάνατο και ακρωτηριασμό εκατοντάδες συνεργάτες και αξιωματούχους των προηγούμενων δύο Αυτοκρατόρων, ενώ γιαΓια ανταμοιβή έχρισε [[Καίσαρας|Καίσαρα]] τον [[Χάζαροι|Χάζαρο]] [[Χαν|χάνο]] [[Ιβουζίρ]], έναν βάρβαρο κατά τα βυζαντινά πρότυπα, δίνοντάς του ένα αξίωμα για το οποίο συνήθως προορίζονταν μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, προκαλώντας την έκπληξη και τον τρόμο στους Βυζαντινούς'''.'''
 
Πραγματοποίησε το [[709]] και το [[711]] δύο εκστρατείες καταστολής εξεγέρσεων στη Ραβέννα και τη Χερσώνα. Η δεύτερη αυτή και αποτυχημένη εκστρατεία, προκάλεσε πραξικόπημα και την ανάληψη της εξουσίας από τον αρμενικής καταγωγής [[Βαρδάνης|Βαρδάνη]] ή Φιλιππικό. Η καταστροφή του συνόλου του βυζαντινού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα το 711 κατά το ταξίδι επιστροφής από τη Χερσώνα, και ο χαμός περίπου 70.000 ανδρών στα μανιασμένα κύματα, λέγεται ότι προκάλεσε το γέλιο του αυτοκράτορα. Η θανάτωση, από τον ίδιο το Βαρδάνη, του Ρινότμητου και του εξάχρονου γιου του Τιβέριου από τους άνδρες του Βαρδάνη, σηματοδοτεί το τέλος της δυναστείας του Ηρακλείου.