Ιουστινιανός Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 49:
Την ώρα που το πλοίο βρισκόταν στις νότιες ακτές της Μαύρης Θάλασσας ξέσπασε καταιγίδα στο στόμιο του [[Δνείστερος|Δνείστερου]] με τους παραποτάμους του [[Δνείπερος|Δνείπερου]].<ref>Bury, σ. 359</ref> Ένας οπαδός του τον πλησίασε και του ζήτησε να υποσχεθεί στον θεό σαν τάμα ότι δεν θα πειράξει κανέναν από τους αντιπάλους του όταν επιστρέψει στον θρόνο.<ref>Norwich, σ. 336</ref> Ο Ιουστινιανός του απάντησε ''"αν χαρίσω την ζωή σε έστω και έναν από αυτούς ο θεός να με πνίξει εδώ"''.<ref>Bury, σ. 359</ref> Αφού επιβίωσε από την καταιγίδα ο Ιουστινιανός κατέφυγε στον [[Τέρβελ]] της Βουλγαρίας, του ζήτησε βοήθεια να ανακτήσει τον θρόνο του, σε αντάλλαγμα θα του έδινε για γάμο την κόρη του Αναστασία με τον τίτλο του [[Καίσαρας|Καίσαρα]].<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref><ref>Norwich, σ. 336</ref> Την άνοιξη του 705 πλησίασαν την Κωνσταντινούπολη 15.000 Βούλγαροι και Σλάβοι ιππείς.<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref> Ο Ιουστινιανός ζητούσε συνεχώς επί τρεις μέρες από τους κατοίκους της πόλης να του ανοίξουν τα τείχη αλλά χωρίς αποτέλεσμα, οι οπαδοί του εισήλθαν από ένα υπόγειο [[Υδραγωγείο]] στην Κωνσταντινούπολη και κάλεσαν τον λαό σε πραξικόπημα.<ref>Ostrogorsky, σσ. 124–126</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ ανέβηκε για δεύτερη φορά στον θρόνο σπάζοντας την παράδοση που απαγορεύει σε ακρωτηριασμένο να ανέβει στον θρόνο, αντικατέστησε την κομμένη του μύτη με ένα χρυσό τεμάχιο.<ref>Norwich, σ. 345</ref> Οι στασιαστές Τιβέριος και Λεόντιος μεταφέρθηκαν στον Ιππόδρομο, αφού πρώτα ο Ιουστινιανός Β΄ τους πάτησε στον λαιμό σαν ένδειξη υποταγής αποκεφαλίστηκαν μαζί με πολλούς οπαδούς τους.<ref>Bury, σ. 361</ref> Ο πατριάρχης [[Καλλίνικος Α΄ Κωνσταντινουπόλεως]] καθαιρέθηκε, τυφλώθηκε και εξορίστηκε στην Ρώμη.<ref>Norwich, σ. 338</ref>
===Ανάρρηση στο θρόνο για δεύτερη φορά===
[[Αρχείο:Solidus-Justinian II-Christ b-sb1413.jpg|thumb|right|200px|Ο Ιουστινιανός Β΄ εμφάνισε τη μορφή του Χριστού για πρώτη φορά στα νομίσματα. Σόλιδος της δεύτερης βασιλείας του (705-711): D[OMINUS] N[OSTRI] IHS[US] CH[RI]S[TOS] REX REGNANTIUM / D. N. IUSTINIANUS MULTUS A[ΝΝΟS]. Κρατά ένσταυρη σφαίρα με την επιγραφή PAX.]]
Την δεύτερη περίοδο της βασιλείας ακολούθησαν ταπεινωτικές ήττες από τους Βούλγαρους και το Χαλιφάτο και άγριες καταστολές των εξεγέρσεων στο εσωτερικό.<ref>Norwich, σ. 339</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ αποφάσισε να εκστρατεύσει εναντίον του Τέρβελ (708) με στόχο να ανακτήσει τα εδάφη που του είχε παραχωρήσει όταν του έδωσε τον τίτλο του Καίσαρα (705).<ref>Bury, σ. 361</ref> Ο Ιουστινιανός Β΄ αποκλείστηκε στην [[Αγχίαλος (Βουλγαρία)|Βουλγαρική Αγχίαλο]] και αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει.<ref>Bury, σ. 361</ref> Ακολούθησε συνθήκη ανάμεσα στην Βυζαντινή αυτοκρατορία και την Βουλγαρία που επανέφερε την ειρήνη ανάμεσα στις δύο χώρες. Ακολούθησαν νέες ήττες από τους Άραβες στην [[Μικρά Ασία]], κατέλαβαν τις πόλεις της [[Κιλικία]]ς και εισέβαλαν στην [[Καππαδοκία]] (709-711).<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Justinian II." . Encyclopædia Britannica. Vol. 15 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 602</ref><ref>Norwich, σ. 339</ref> Διέταξε τον πάπα Ιωάννη Ζ΄ να αναγνωρίσει την Πένθεκτη Οικουμενική, ακολούθησε εκστρατεία στην [[Ραβένα]] υπό την ηγεσία του Πατρίκιου Θεόδωρου με στόχο να τιμωρήσει την πόλη (709).<ref>Bury, σ. 366</ref> Η εκστρατεία είχε στόχο να αποκαταστήσει την Βυζαντινή κυριαρχία στην Ραβέννα ύστερα από την τοπική ανταρσία.<ref>Liber pontificalis 1:389</ref><ref>Constance Head, Justinian II of Byzantium (University of Wisconsin Press, 1972)</ref> Η καταστολή έγινε με επιτυχία, ο νέος [[Πάπας Κωνσταντίνος]] επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη (710) και ο Ιουστινιανός Β΄ αναγνώρισε τα προνόμια της Δυτικής Εκκλησίας. Δεν είναι γνωστό τι ακολούθησε από την Πένθεκτη Σύνοδο μέχρι τότε, ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος ορκίστηκε ότι θα σεβαστεί όλους τους κανόνες.<ref>New Advent: Pope Constantine</ref> Αυτή ήταν η τελευταία φορά στην οποία ο πάπας της Ρώμης θα επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη, η επόμενη θα είναι στους σύγχρονους χρόνους όταν ο [[Πάπας Παύλος ΣΤ΄]] θα επισκεφτεί την Ιστανμπούλ (1967).<ref>Norwich, σ. 345</ref>
==Επίλογος==
Ο Ιουστινιανός Β´, παρά τη σκληρότητα και την πνευματική του αστάθεια, ήταν ικανός αυτοκράτορας, και εργάστηκε σκληρά για το καλό της αυτοκρατορίας, διατηρώντας και ενισχύοντας τη διοικητική και κοινωνική συνοχή που ήταν απαραίτητη για τη σωτηρία της. Οι εκρήξεις εκδίκησής του όμως ήταν τόσο βίαιες που τον κατέστησαν εξαιρετικά αντιδημοφιλή. Το πάθος του και το άσβεστο κουράγιο του, απέδειξαν ότι δεν αρκεί ο ακρωτηριασμός για να εξουδετερώσει τη φιλοδοξία ενός αποφασισμένου για την εξουσία ανθρώπου. Έτσι, το σκληρό έθιμο της τιμωρίας με ρινοκοπία δεν εφαρμόστηκε ξανά στη Βυζαντινή ιστορία.
| |||