Γιάνε Σαντάνσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ σήμανση για έλλειψη πηγών
PanosView (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 42:
 
==Μελένικο==
Το 1913, στις 25 Ιουνίου, ο Σαντάνσκι μαζί με τους στρατιώτες του μπήκαν στο [[Σιδηρόκαστρο Σερρών|Ντεμίρ Ισάρ]] και εκτέλεσαν τον [[Μητροπολίτης Μελενίκου Κωνσταντίνος Ασημιάδης|Μητροπολίτη Μελενίκου Κωνσταντίνο Ασημιάδη]]<ref>[https://mikrasiatwn.wordpress.com/2016/01/13/%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85/ Οδός Κωνσταντίνου Μελενίκου: Το πρόσωπο που τιμάται στην πιο γνωστή «φοιτητική» οδό της Θεσσαλονίκης]</ref> του Οικουμενικού Πατριαρχείου και όσους είχαν βοηθήσει τα αντάρτικα ελληνικά σώματα (250 άτομα), βασανίζοντάς τους και στη συνέχεια εκτελώντας τους.
Μετά την κατάληψη της πόλης από τον Έλληνα αξιωματικό Δελαγραμμάτικα, το βράδυ της Τρίτης 30 Ιουλίου, ο Σαντάνσκι αντεπιτέθηκε αλλά δεν μπόρεσε να την ανακαταλάβει καθώς το Σώμα Ευζώνων και οι στρατιώτες του Γενικού Επιτελείου Στρατού κατάφεραν να υπερασπιστούν με επιτυχία το Μελένικο. Το Μελένικο απελευθερώθηκε τον Ιούνιο του 1913 από τον προελάσαντα Ελληνικό στρατό και παρέμεινεν υπό ελληνικήν στρατιωτική κατοχή για δυο περίπου μήνες. Με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου όμως της 28ης Ιουλίου 1913 κατακυρώθηκε στη Βουλγαρία. Ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης μετανάστευσε και εγκαταστάθηκε στο Σιδηρόκαστρο, στις Σέρρες και στη Θεσσαλονίκη.