Ήταν γιος του βασιλιά [[Γεώργιος Δ΄ της Γεωργίας|Γεώργιου Δ΄ Λάσα]] από μία μη ευγενή γυναίκα. Φοβούμενη ότι θα διεκδικούσε τον θρόνο, η θεία του βασίλισσα [[Ρουσουντάν]] τον κράτησε αιχμάλωτο στην αυλή τού γαμπρού της, τού σουλτάνου [[ΚαϋχοσρόηςΚαϊχοσρόης Β΄|Kαϋχοσρόη Β΄]] για σχεδόν επτά χρόνια, και έστειλε τον γιο της Δαβίδ ΣΤ΄ στη [[Μογγολική αυτοκρατορία|Μογγολική αυλή]] για να πάρει την επίσημη αναγνώρισή του ως διαδόχου. Μετά την ήττα του Kαϋχοσρόη Β΄ από τους Μογγόλους, ο Δαβίδ Ζ΄, γιος του Γεωργίου Δ΄, αφέθηκε ελεύθερος το 1242. Το 1246, επιλέχθηκε ως βασιλιάς από τους [[Γεωργιανοί|Γεωργιανούς]] ευγενείς, που πίστευαν ότι ο εξάδερφός του [[Δαβίδ ΣΤ΄ της Γεωργίας|Δαβίδ ΣΤ΄]], γιος της Ρουσουντάν, είχε αποβιώσει το 1244. Μετά τη στέψη στον [[Καθεδρικός Ναός του Σβετιτσχόβελι|καθεδρικό ναό Σβετιτσχοβέλι]], [[Μτσχέτα|Mτσχέτα]], στάλθηκε στον μεγάλο χαν [[Güyük Khan|Γκουγιούκ Χαν]] για να λάβει επίσημη αναγνώριση. Κρατούμενος στο [[Καρακορούμ (πόλη)|Kαράκορουμ]] για πέντε χρόνια, γνώρισε τον εξάδελφό του Δαβίδ εκεί. Τέλος, ο [[Güyük Khan|Γκουγιούκ Χαν]] όρισε και τους δύο ως βασιλείς: αναγνώρισε τον Δαβίδ Ζ΄ (γιο του [[Γεώργιος Δ΄ της Γεωργίας|Γεωργίου Δ΄ Λάσα]]) ως ανώτερο από κοινού κυρίαρχο και διόρισε τον άλλο Δαβίδ ΣΤ΄ (γιο της Ρουσουντάν) ως κατώτερο συγκυβερνήτη. Στη συνέχεια, γνωστοί ως Δαβίδ Ζ΄ Ουλού (δηλ. «ο πρεσβύτερος») και Δαβίδ ΣΤ΄ Ναρίν (δηλ. «ο νεότερος»), τα εξαδέλφια κυβέρνησαν από κοινού για χρόνια.
