Αποσάθρωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ. επιμέλεια |
||
Γραμμή 8:
Η αποσαθρωτική ενέργεια που αναπτύσσουν οι [[άνεμος|άνεμοι]] κατά την κίνηση τους πάνω στην επιφάνεια της [[Γη]]ς, τροποποιώντας έτσι την εξωτερική μορφή των διάφορων [[πέτρωμα|πετρωμάτων]], κυρίως στις ερημικές θερμές περιοχές και σε μικρότερη κλίμακα σε περιοχές με ιδιαίτερα φτωχή Βλάστηση (υποερημικές, παράκτιες ζώνες, περιοχές γύρω από παγετώνες κλπ.).
Κατά κανόνα οι άνεμοι θεωρούνται ρεύματα τα οποία κινούνται από σημεία με υψηλότερη πίεση της ατμόσφαιρας προς σημεία με χαμηλότερη, με κινήσεις εν μέρει παράλληλες προς την επιφάνεια της Γης, η ροή τους όμως είναι συχνά ανώμαλη, με ρεύματα ανοδικά και καθοδικά, με περιδινήσεις και απότομες αλλαγές διεύθυνσης εξαιτίας στιγμιαίων τοπικών συνθηκών. Σε τέτοιες συνθήκες οι άνεμοι αποκτούν ορισμένη ποσότητα [[ενέργεια]]ς, με την οποία αποσπούν και μεταφέρουν σκόνη και κόκκους άμμου, από σημεία όπου άλλες φυσικές και χημικές επιδράσεις έχουν προκαλέσει τη γένεση τους. Οι άνεμοι μερικές φορές απογυμνώνουν τα πετρώματα σε μεγάλες εκτάσεις (και αυτό συμβαίνει στην περίπτωση των ερήμων) οπότε δεν απομένουν παρά μόνο γυμνοί βράχοι (λιθώδεις θίνες, τα ''hammad'' της [[Σαχάρα]]ς) ή χαλίκια αρκετά βαριά- αυτά που δεν μπορούν να μεταφερθούν, σχηματίζουν τα ρεγκ (όρος που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα για τις ερημικές περιοχές της Σαχάρας). Αυτή η δράση ανύψωσης, μεταφοράς και κύλισης πάνω στην επιφάνεια του εδάφους των λεπτών
Τα λεπτά υλικά που μεταφέρονται με τον άνεμο αποτελούν ισχυρό παράγοντα απόξεσης, ικανό να λειαίνει, να χαράζει και να τρυπά ακόμη και τα πιο σκληρά πετρώματα, δημιουργώντας έτσι ιδιαίτερους τύπους αποσαθρωτικών μορφών που χαρακτηρίζουν την α.δ.• αυτό το φαινόμενο αποσάθρωσης ονομάζεται απορρίνιση. Οι μορφές που αποκτούν τα πετρώματα με την αιολική απορρίνιση είναι συνήθως αρκετά χαρακτηριστικές στις λεπτομέρειες, ελάχιστα όμως στο σύνολο τους. Τα ανθεκτικότερα τμήματα των πετρωμάτων, πάνω στα οποία δρα σε μικρότερο βαθμό η απορρίνιση, καταλήγουν να προεξέχουν πάνω από τα λιγότερο ανθεκτικά, στα οποία σχηματίζονται κοιλότητες• έτσι προκύπτει μια χαρακτηριστική αιολική σμίλευση, σε σχήματα κυψελίδων, μικρών θυλάκων και κυπέλλων, δικτυωτών, δαιδάλων κ.ά. Χαρακτηριστικοί επίσης είναι οι λεγόμενοι Grande, βραχώδεις προεξοχές σε σχήμα χοντρής πλάκας πάνω στην κορυφή λεπτού στηρίγματος. Οι μύκητες σχηματίζονται από τη αποσαθρωτική ενέργεια του βαρύτερου υλικού, που το μετακινεί ο άνεμος χαμηλά, σχεδόν αγγίζοντας την επιφάνεια του εδάφους. Η ενέργεια αυτή του βαρύτερου υλικού είναι μεγαλύτερη σε σύγκριση με την ασθενέστερη δράση του λεπτότερου υλικού, που μεταφέρεται αιωρούμενο.
Γραμμή 16:
== Παγκόσμια εξίσωση απώλειας εδάφους ==
Η αποτίμηση του μεγέθους και τις έκτασης της διάβρωσης, καθώς και της προβλέψεις της υποβάθμισης της παραγωγικότητας των εδαφών δίνεται από την εμπειρική εξίσωση που υπολογίζει την ποσότητα εδάφους που χάνεται με
'''Α<math>=</math>R<math>*</math>K<math>*</math>LS<math>*</math>C<math>*</math>P'''
'''Α''' = Η ποσότητα εδάφους που χάνεται με
'''R''' = Οι επιδράσεις του κλιματικού παράγοντα. Η αποσαθρωτική ικανότητα, αποσαθρώτικότητα των βροχοπτώσεων και των νερών της επιφανειακής απορροής, ως αποτέλεσμα της κινητικής ενέργειας των βροχών, των καταιγίδων και με μέγιστη ένταση 30 λεπτών. Υπολογίζεται με τη βοήθεια του τύπου του Fournier R = Σp2 / P
'''Κ''' = Η διαβρωσιμότητα του εδάφους που ισοδυναμεί με την τιμή της ποσότητας εδάφους που χάνεται από ένα κανονικό πειραματικό τεμάχιο μήκους 22,1 m και με κλίση 9% σε συνθήκες κατεργασίας καθαρισμού του εδάφους και σε διάρκεια αγρανάπαυσης [t h MJ-1 mm-1]. Ανάλογα δηλαδή το ποσοστό συμμετοχής της άμμου, της ιλύος και της αργίλου, όπως ορίζεται από
'''LS''' = Ο τοπογραφικός παράγοντας που αναφέρεται στη κλίση του κεκλιμένου εδάφους. Μια αύξηση της τιμής των δύο συντελεστών L και S, επιφέρει σημαντική αύξηση της εδαφικής διάβρωσης, διότι οι πιο απότομες κλίσεις (S) παράγουν τις υψηλότερες ταχύτητες ροής και οι μακρύτερες κλίσεις (L) συσσωρεύουν επιφανειακή απορροή από μεγαλύτερες περιοχές με αποτέλεσμα την αύξηση πάλι της ταχύτητας ροής. Κατά συνέπεια η αύξηση και των δύο συντελεστών οδηγούν στην αυξανόμενη δυνατότητα εδαφικής διάβρωσης [Stefano, et al. 2000].
Γραμμή 28:
'''C''' = Ο παράγοντας της φυτικής κάλυψης. Εκφράζει το καλλιεργητικό σύστημα και τη διαχείριση του εδάφους.
'''P''' = Ο παράγοντας διαχείρισης της γης. Αναφέρεται σε πρακτικές εφαρμογές που έχει ως σκοπό να ελέγχει
Η ανωτέρω εξίσωση προέκυψε από τη στατιστική επεξεργασία στοιχείων από παρατηρήσεις σε καλλιεργούμενα εδάφη με μικρές λεκάνες απορροής στις ΗΠΑ και αφορά την αυλακωτή διάβρωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει αμφισβητηθεί η ακρίβεια της
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{βικιλεξικό}}
|