Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Εκκλησία της Βουλγαρίας, η οποία ιδρύθηκε με τη σύντομη δράση της βυζαντινής ιεραποστολής, αμφιταλαντεύτηκε για λόγους πολιτικής κυρίως σκοπιμότητας μεταξύ των θρόνων της [[Βατικανό|Πρεσβυτέρας]] και της [[Νέα Ρώμη|Νέας Ρώμης]]. Τελικώς όμως εντάχθηκε ως μητρόπολη στη δικαιοδοσία Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με την απόφασή της υπό τον [[Πατριάρχης Ιγνάτιος|Πατριάρχη Ιγνάτιο]] συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως (869-870) και παρά την αντίδραση των εκπροσώπων του παπικού θρόνου. Μετά τη σύνοδο Κωνσταντινουπόλεως, οι αντιπρόσωποι του [[Πάπας Ιωάννης Η΄|Πάπα Ιωάννη Η΄]] επανέθεσαν επισήμως το θέμα στον αποκατασταθέντα [[Πατριάρχης Φώτιος Α´|Πατριάρχη Φώτιο]], ο οποίος όμως απέρριψε με μετριοπάθεια και ευελιξία το παπικό αίτημα, λόγω των βέβαιων αντιδράσεων του αυτοκράτορα και της ιεραρχίας του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως. Η μεταστροφή των Βουλγάρων στον χριστιανισμό επιταχύνθηκε με το έργο των μαθητών του Κυρίλλου και Μεθοδίου, οι οποίοι κατέφυγαν μετά τον θάνατο του Μεθοδίου στη Βουλγαρία και στους άλλους Σλαβικούς λαούς της χερσονήσου του Αίμου. Ο Συμεών, νεότερος υιός του πρώτου χριστιανού ηγεμόνα της Βουλγαρίας Βόρη-Μιχαήλ, ανέλαβε την εξουσία μετά την εξουδετέρωση της προσπάθειας του πρεσβύτερου αδελφού του Βλαδιμήρου (889-893) να αποκαταστήσει στη Βουλγαρία την προγονική ειδωλολατρία, αλλά έδωσε συνέχεια στα παλαιότερα φιλόδοξα σχέδια του πατέρα του για μια ανεξάρτητη από το Οικουμενικό πατριαρχείο Εκκλησία της Βουλγαρίας<ref>{{Cite book|title=Ιστορία της Βουλγαρικής Εκκλησίας, Τόμος Α΄|first=|last=|publisher=Εκδοτικός Οίκος Αδελφών Κυριακίδη Α.Ε, Ιωάννης Χ. Ταρνανίδης|isbn=|year=|location=|page=|quote=}}</ref>.