Πάπας Γρηγόριος ΙΕ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ 🛠️ (By FindAndReplace) |
||
Γραμμή 30:
Την περίοδο της εκλογής του, επηρεασμένος από τον προκάτοχό του, και δεδομένης της μεγάλης ηλικίας του, ήταν ήδη 66 ετών, και της κακής κατάστασης της υγείας του, αντιλήφθηκε αμέσως ότι χρειαζόταν ένα δραστήριο συνεργάτη, ο οποίος θα έχαιρε της άκρας εμπιστοσύνης του, και θα τον βοηθούσε στη διακυβέρνηση της εκκλησίας. Θεώρησε ότι ο καταλληλότερος για αυτή τη θέση ήταν ο ανιψιός του [[Λουδοβίκος Λουντοβίζι]], ο οποίος ήταν μόλις 25 ετών και, διακινδυνεύοντας να κατηγορηθεί για νεποτισμό, τον έκανε καρδινάλιο μόλις τρεις ημέρες μετά την εκλογή του. Την ίδια ημέρα, ο αδελφός του [[Οράτιος Λουντοβίζι|Οράτιος]], διορίστηκε αρχηγός του παπικού στρατού. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι ο Λουδοβίκος δεν διέψευσε τις προσδοκίες του θείου του. Η ''[[Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]]'' αναφέρει ότι «ο Λουδοβίκος, είναι αλήθεια ότι, προασπίστηκε τα συμφέροντά της οικογένειας του με κάθε δυνατό τρόπο, αλλά επίσης χρησιμοποίησε τα θαυμάσια ταλέντα του και την τεράστια επιρροή του για το καλό της Εκκλησίας, και ήταν πραγματικά αφοσιωμένος στον Πάπα». Ο Γρηγόριος εξασφάλισε για τους Λουντοβίζι δύο δουκάτα, ένα για το νεότερο αδερφό του Οράτιο, τον οποίο έκανε ''Nobile Romano'' και δούκα του Φιάνο το 1621, και το άλλο, το δουκάτο του [[Ζαγκαρόλο]], το οποίο αγόρασε από την οικογένεια Κολόνα ο Λουδοβίκος το 1622. Ένας ακόμη ανιψιός του, ο [[Νικολό Λουντοβίζι]], έγινε πρίγκιπας του [[Πιομπίνο]] έχοντας όλη την εξουσία διακυβέρνησης του και λόρδος της [[Έλβα (νήσος)|νήσου Έλβα]] το 1634, έχοντας ήδη παντρευτεί την κληρονόμο στις 30 Μαρτίου του 1632.
Πέρα από την ενίσχυση που παρείχε στον [[Φερδινάνδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φερδινάνδο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] και στην [[Καθολική Λίγκα]] στον αγώνα τους ενάντια στους [[Προτεστάντες]], η οποία άγγιξε το ένα εκατομμύριο δουκάτα, και τη στήριξή του στον αγώνα του [[Σιγισμόνδος Γ΄|Σιγισμόνδου]] ενάντια στους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Τούρκων]], παρενέβη ελάχιστα στην ευρωπαϊκή πολιτική. Το διάταγμά του εναντίον των μαγισσών (''Omnipotentis Dei'', 20 Μαρτίου 1623) απετέλεσε το τελευταίο παπικό διάταγμα κατά της [[μαγεία]]ς. Οι παλαιότερες ποινές έγιναν χαλαρότερες και η θανατική καταδίκη περιορίστηκε σε όσους «αποδεδειγμένα έκαναν [[συμφωνία με το διάβολο]] και διέπραξαν ανθρωποκτονία με τη συνδρομή του» (''CE''). Ήταν εξαιρετικός θεολόγος και and προώθησε ένα πνεύμα μεταρρύθμισης. Η σφραγίδα του στο ''Aeterni Patris'' της 15 Νοεμβρίου 1621 ρύθμισε τη διαδικασία εκλογής νέων Παπών, η οποία έπρεπε να είναι μυστική και γραπτή. Επιτρέπονταν τρεις μέθοδοι εκλογής: με εξονυχιστικό έλεγχο, με συμβιβασμό και με επευφημία . Στις 6 Ιανουαρίου του 1622, ίδρυσε το [[Propaganda Fide]] που αποτέλεσε το ιεραποστολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Κουρίας. Η περίοδος παραμονής του στον παπικό θρόνο σημαδεύτηκε από την [[αγιοποίηση]] της [[Τερέζα της Άβιλα|Τερέζας της Άβιλα]], του [[Φράνσις Ξαβιέ]], του [[Ιγνάτιος Λογιόλα|Ιγνάτιου Λογιόλα]], του [[Φίλιπ Νέρι]] και του [[Ισίδωρος ο αγρότης|Ισίδωρου του αγρότη]]. Αγιοποίησε επίσης μέχρι το τρίτο στάδιο αγιοποίησης (Beatificatio) τον [[Αλοΐσιος Γκονζάγκα|Αλοΐσιο Γκονζάγκα]] και τον [[Πέτρος της Αλκάντρα]]. Η επιρροή του στην έλευση του διάσημου Μπολονέζου ζωγράφου [[Γκουερτσίνο]] στη Ρώμη υπήρξε καταλυτική και αποτέλεσε ορόσημο για την ανάπτυξη του [[Μπαρόκ]]. Ποζάρισε για πορτραίτα - προτομές τόσο στον [[
Ο Γρηγόριος ΙΕ΄ πέθανε στο [[Παλάτι του Κουιρινάλε]] στις 8 Ιουλίου του 1623, και τάφηκε στο [[Άγιος Ιγνάτιος (Ρώμη)|ναό του αγίου Ιγνατίου]]. Τον διαδέχθηκε ο [[Πάπας Ουρβανός Η΄|Ουρβανός Η΄]].
| |||