Μάχη της Ιμέρας (480 π.Χ.): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|έκβαση= Νίκη των Ελλήνων<br/>* Οι Συρακούσες ανακτούν την ηγεμονία στηνστη Σικελία

Η '''μάχη της Ιμέρας''' είναι πολεμική σύγκρουση που πραγματοποιήθηκε το [[480 π.Χ.]], ανάμεσα στους ΕλληνεςΈλληνες των [[Συρακούσες|Συρακουσών]] και του [[Ακράγαντας|Ακράγαντα]] από τη μία πλευρά και τους [[Καρχηδόνα|Καρχηδονίους]] από την άλλη, στην [[Ιμέρα]] της [[Σικελίας]]. Η σύγκρουση έληξε με αποφασιστική νίκη των Ελλήνων και σήμανε τον τερματισμό των επιθετικών προσπαθειών των Καρχηδονίων στη Σικελία για τα επόμενα 71 χρόνια.

Κατά τον [[Ηρόδοτος|Ηρόδοτο]]<ref>[[Ηρόδοτος]]. vii. 166, 167 και l. c.</ref> και τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]],<ref>[[Αριστοτέλης]]. ''Ποιητική'', Ι, 459, a324, όπως παρατίθεται από Asheri (1988), σ. 774.</ref> η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε την ίδια ημερομηνία με τη [[ναυμαχία της Σαλαμίνας]]. Κατά τον Τίμαιο, ο οποίος είναι η πηγή του [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διοδώρου Σικελιώτη]] για την ιστορία της [[Σικελία]]ς, συνέπεσε με τη [[μάχη των Θερμοπυλών]]. Ο φημισμένος ποιητής [[Πίνδαρος]] επανέλαβε τους ισχυρισμούς αυτούς σε ωδή του. Όμως είναι ελάχιστα πιθανό να είναι αληθινός κάποιος από αυτούς τους ισχυρισμούς, οι οποίοι απλά δείχνουν την επιθυμία των Ελλήνων να παραλληλίσουν τις αποφασιστικές νίκες τους σε Ανατολή και Δύση.<ref name=IEE356>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', σ.356.</ref>, στα πλαίσια χονδροειδούς προπαγάνδας<ref>"Αs we know, synchronisms which are not simple mnemonic devices are usually intended to convey a message, and here it was grist for the mill of panhellenic propaganda and rhetoric in its crudest form" (Asheri 1988, σελ.774)</ref> υπέρ του πανελληνίου ιδεώδους (η περίπτωση του Αριστοτέλη είναι διαφορετική, καθώς θεωρούσε ότι ο συγχρονισμός ήταν καθαρά τυχαίος). Φαίνεται πως η διάδοση του μύθου ξεκίνησε από την αυλή του [[Γέλων]]α, αμέσως μετά τη νίκη στην Ιμέρα.<ref>Asheri (1988), σ.772-773.</ref>

Μετά τη [[μάχη του Μαραθώνα]] και τη μεγάλη προετοιμασία του [[Ξέρξης|Ξέρξη]], οι [[Περσική αυτοκρατορία|Πέρσες]] εισέβαλλαν στην Ελλάδα (480 π.Χ.). Εν τω μεταξύ στη Δυτική [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]], σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη, οι Καρχηδόνιοι είχαν έρθει σε συμφωνία με τους Πέρσες για να δημιουργήσουν αντιπερισπασμό στους Έλληνες της [[Μεγάλη Ελλάδα|Μεγάλης Ελλάδας]], για να μη στείλουν ενισχύσεις στους Έλληνες της Ανατολικής Μεσογείου.<ref name="battleofimera"/> Σύμφωνα όμως με τον Ηρόδοτο, ο [[Θήρων ο Ακραγαντίνος|Θήρων]], [[τύραννος]] του Ακράγαντα, έδιωξε τον τύραννο της Ιμέρας, τον [[Τέριλλος|Τέριλλο]] κι εκείνος ζήτησε βοήθεια από τους Καρχηδόνιους,<ref>Ulrich Wilken, σ.192</ref> οι οποίοι άδραξαν την ευκαιρία προκειμένου να προλάβουν τη συνένωση της Σικελίας υπό τον τύραννο της Γέλας και των Συρακουσών, Γέλωνα.<ref name=IEE355/> Ο ίδιος ιστορικός αναφέρει πως ο Γέλων έστειλε τρία πλοία για να παρακολουθήσουν την περσική εισβολή στην Ελλάδα με σκοπό, αν νικούσαν οι Πέρσες, να δώσουν «γην και ύδωρ» (αναγνώριση υποτέλειας), καθώς και μεγάλο χρηματικό ποσό, στον Ξέρξη. Η πληροφορία αυτή θεωρείται πιθανή, αφού οι Πέρσες θα ήταν πιο χρήσιμοι από τους Έλληνες της κυρίως Ελλάδας, στον αγώνα του Γέλωνα εναντίον των Καρχηδονίων.<ref name=Cambridge772>Asheri (1988), σ.772.</ref>

Ο Γέλωνας, εμεταλλευόμενοςεκμεταλλευόμενος στο έπακρο την ευκαιρία που του δόθηκε με το γράμμα των Σελινούντιων, κέρδισε περηφανήπερήφανη νίκη και απέκτησε τεράστια δόξα στην πατρίδα του ενώ οι Συρακούσες αναδείχτηκαν στο μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της ελληνικής Δύσης. Από τα λάφυρα και την αποζημίωση, οι Συρακούσιοι και οι Ακραγαντίνοι έχτισαν πολλούς ναούς και έστειλαν αναθήματα στους Δελφούς και την Ολυμπία. Επιπλέον, ο Θήρωνας, με τα χρήματα από τα λάφυρα και την εργασία των αιχμαλώτων, έκανε τον Ακράγαντα την πιο όμορφη πόλη της Σικελίας.<ref name=IEE356/>

* Asheri, David (1988). ''Cambridge Ancient History'' (επιμ. J.Boardman, N.G.L.Hammond, D.M.Lewis, M.Ostwald), 2η έκδοση, τ. IV, Cambridge University Press, 1988. ISBN 0-521-22804-2.