Σιγισμούνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των ευγενών ο Σιγισμούνδος στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας στο [[Σέκεσφεχερβαρ]] στις 31 Μαρτίου 1387.<ref>Michaud, "The Kingdoms of Central Europe in the Fourteenth Century", p. 743.</ref> Έχοντας συγκεντρώσει χρήματα υποσχόμενος το Βραδεμβούργο στον ξάδερφό του [[Ιάκωβος της Μοραβίας|Ιάκωβο, Μαργράβο της Μοραβίας]](1388), ασχολήθηκε τα επόμενα εννέα χρόνια με έναν αδιάκοπο αγώνα για την κατοχή αυτού του ασταθούς θρόνου.<ref name=EB1911/> Η κεντρική εξουσία τελικά αποδυναμώθηκε σε τέτοιο βαθμό που μόνο η συμμαχία του με την ισχυρή Ενωση Γκζίλεϊ-Γκάραϊ μπόρεσε να εξασφαλίσει τη θέση του στο θρόνο.<ref>{{Cite web |title=ungarische geschichte |url=http://www.conflicts.rem33.com/images/Ungarn/hunhist_II.html}}</ref> Δεν ήταν εντελώς ανιδιοτελείς οι λόγοι που μια από τις ενώσεις των βαρόνων τον βοήθησε για την εξουσία: ο Σιγισμούνδος έπρεπε να πληρώσει για την υποστήριξη των αρχόντων μεταβιβάζοντας σημαντικό μέρος των βασιλικών περιουσιών. (Για μερικά χρόνια το συμβούλιο των βαρόνων κυβερνούσε τη χώρα στο όνομα του Ιερού Στέμματος). Η αποκατάσταση της εξουσίας της κεντρικής διοίκησης χρειάστηκε δουλειά δεκαετιών. Το μεγαλύτερο μέρος του έθνους με επικεφαλής τον Οίκο των Γκάραϊ ήταν μαζί του. αλλά στις νότιες επαρχίες μεταξύ του [[Σάβος|Σάβου]] και του [[Δράβος|Δράβου]] οι Χόρβατ με την υποστήριξη του Βασιλιά [[Τβρτκο Α΄ της Βοσνίας]], θείου της μητέρας της Μαρίας, ανακήρυξαν βασιλιά τους το [[Λαδίσλαος Α΄ της Νεαπόλεως|Λαδίσλαο της Νάπολης]], γιο του δολοφονηθέντος [[Κάρολος Γ΄ της Νεαπόλεως|Καρόλου Β' της Ουγγαρίας]]. Μόλις το 1395 ο Νικόλαος Β' Γκάραϊ κατάφερε να τους καταστείλει.<ref name=EB1911/> Η Μαρία πέθανε πολλών μηνών έγκυος το 1395.