Αντώνιος Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Τόκκοι; προστέθηκε η Κατηγορία:Οικογένεια Τόκκο (με το HotCat) |
μ. επιμέλεια |
||
Γραμμή 5:
Ήταν δευτερότοκος γιος του [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Καρόλου Β΄ Τόκκου]], [[Παλατινοί Κόμητες|Παλατινού Κόμητος]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]] και [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]], Δεσπότη [[Άρτα|Άρτας]] και Δούκα [[Λευκάδα|Λευκάδας]]<ref>Foundation for Medieval Genealogy. Profile of Antonio Tocco.</ref> και της Ραμοντίνας Βεντιμίλια (Ramondina Ventimiglia) θυγατέρας του κόμητος Ιωάννου Βεντιμίλια.
==Υπό
Ο Αντώνιος ήταν ανήλικος όταν πέθανε ο πατέρας του το 1448. Στην ιστορία αναφέρεται για πρώτη φορά σαν Κυβερνήτης της Γαλέρας που έστειλε ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος|Λεονάρδος Γ']], Παλατινός κόμης Κεφαλληνίας και Ζακύνθου στο Νεγκρεπόντε (σημερινή Εύβοια) για να βοηθήσει τους Βενετούς στον αγώνα τους ενάντια στους Τούρκους κατά
==Κατάλυση της Παλατινής Κομητείας Κεφαλληνίας και Ζακύνθου==
Όταν ο Σουλτάνος αποφάσισε να κατακτήσει και το τελευταίο [[Λατινοκρατία|Λατινικό]] κρατίδιο στον Ελλαδικό χώρο, την [[Παλατινή Κομητεία της Κεφαλλονιάς και της Ζακύνθου|Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου]], έστειλε το 1479 στο [[Ιόνιο Πέλαγος|Ιόνιο]] τον τουρκικό στόλο υπό την αρχηγία του Γκεντίκ Αχμέτ Πασσά. Ο Λεονάρδος Γ' Τόκκος αφού πούλησε διάφορα κτήματά του σε πλούσιους Βενετούς έναντι 70.000 δουκάτων, έφυγε μαζί με την οικογένειά του και τους αδελφούς του Αντώνιο και Ιωάννη με βενετικό πλοίο για τον [[Τάραντας|Τάραντα]] της Ιταλίας. Οι Τούρκοι κυρίευσαν τα δύο νησιά για τρία περίπου χρόνια προξενώντας τεράστιες καταστροφές ερημώνοντας τον τόπο και αιχμαλωτίζοντας και φονεύοντας πολλούς από τους εναπομείναντες κατοίκους. Έτσι έληξε η κυριαρχία των Τόκκων και η Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου έπαψε να υπάρχει ύστερα από 300 περίπου χρόνια από
==Προσπάθειες των Τόκκων να ανακτήσουν την Κομητεία ==
Ο Λεονάρδος Γ'
Την άνοιξη του 1481 ο στόλος του Λεονάρδου με ναύαρχο τον Μπερνάρντο Βιγιαμαρίν (Bernardo Villamarin) ξεκίνησε για την κατάληψη των δύο νησιών έχοντας την εντολή να τα κυριεύσουν χωρίς πόλεμο. Η προσπάθεια όμως αυτή απέτυχε. Σε λίγους μήνες, ο Βασιλιάς της Νεάπολης [[Φερδινάνδος Α΄ της Νεαπόλεως|Φερδινάνδος Α΄]] διόρισε αρχηγό αρμάδας με Καταλανούς μισθοφόρους, τον 'Αντώνιο Τόκκο.<ref>[[Ντίνος Κονόμος]], ''Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800)'', σελ. 23.</ref>
==Ανακατάληψη της Κεφαλλονιάς και της Ζάκυνθου==
Ο Αντώνιος Τόκκος κυρίευσε τα δύο νησιά το 1482 σχετικά εύκολα διότι
Εγκαταστάθηκε αμέσως στο [[Κάστρο Αγίου Γεωργίου Κεφαλονιάς|Κάστρο του Αγίου Γεωργίου]] της Κεφαλονιάς και προσπάθησε να ανασυγκροτήσει
==Δολοφονία του Αντωνίου και η Βενετο-Τουρκική Συνθήκη του 1484==
Οι κάτοικοι της Κεφαλλονιάς άρχισαν να ξεσηκώνονται ενάντια στις καταπιέσεις του Αντωνίου. Το 1483 ο αρχηγός των «[[Stratioti|στρατιωτών]]» της Ζακύνθου Θεόδωρος Παλαιολόγος ειδοποιεί
Ο Αντώνιος απόρριψε τις προτάσεις των Βενετών και αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει πολεμώντας από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Ύστερα όμως από συνωμοσία των [[Καταλανική Εταιρεία|Καταλανών]], ο Αντώνιος σκοτώνεται από έναν μισθοφόρο και η φρουρά άνοιξε τις πύλες του κάστρου στους Βενετούς το 1483. Ή βενετική γερουσία δικαιολογούμενη στον [[Σουλτάνος|Σουλτάνο]] για την κατάληψη των δύο νησιών υποστήριξε ότι η πράξη αυτή είχε σκοπό να σταματήσει την πειρατεία προς όφελος και των δύο μερών, ενώ ζήτησε αμέσως διαπραγματεύσεις με την [[Υψηλή Πύλη|Πύλη]] για να σώσει το εμπόριο με την ανατολή. Αποτέλεσμα ήταν να υπογραφεί στην [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]] συνθήκη στις 22 'Απριλίου 1484 όπου αποφασίσθηκε οι μεν Τούρκοι να πάρουν την Κεφαλλονιά (η οποία πέρασε τελικά στην κυριαρχία της Βενετίας το 1500) οι δε Βενετοί να κρατήσουν τη Ζάκυνθο πληρώνοντας στον Σουλτάνο πεντακόσια δουκάτα σαν φόρο υποτέλειας.<ref>[[Ντίνος Κονόμος]], ''Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800)'', σελ. 24-25.</ref>
| |||