Γκούντραμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Χαριβέρτος Α΄]] πάθανε (567) και τα εδάφη του στο Βασίλειο των Παρισίων μοίρασαν οι αδελφοί του : Γκούντραμ, [[Σιγιβέρτος Α΄]] και [[Χιλπέριχος Α΄]], το [[Παρίσι]] όπως συμφώνησαν το διατήρησαν σε συνεργασία. Η χήρα του Χαριβέρτου Θευδεχίλδη ήθελε να παντρευτεί τον Γκούντραμ σαν μεγαλύτερο κουνιάδο της αλλά το εκκλησιαστικό Συμβούλιο των Παρισίων απαγόρευσε την πράξη σαν αιμομιξία (557), ο Γκούντραμ αποσύρθηκε απογοητευμένος παρά τηντη θέλησηθέλησή του στην [[Αρλ]]. Ο Γκούντραμ βρέθηκε σε εμφύλιο πόλεμο με τον αδελφό του Σιγιβέρτο Α΄ της Αυστρασίας (575), κάλεσε σε βοήθεια τον άλλο αδελφό του Χιλπέριχο Α΄ της Σουασόν. Η συμμαχία διαλύθηκε αργότερα λόγω του κακού χαρακτήρα που έδειξε ο Χιλπέριχος και ο Γκούντραμ συμμάχησε με τον Σιγίβερτο Α΄, ο Χιλπέριχος αποστάτησε και κατηγορήθηκε σκληρά από τον Γρηγόριο Τουρώνη. Ο Γκούντραμ παρέμεινε σύμμαχος με τον Σιγιβέρτο Α΄, τηντη γυναίκα του και τα παιδιά του μέχρι τον θάνατο του.

Ο Σιγιβέρτος Α΄ δολοφονήθηκε (575) και ο Χιλπέριχος επιτέθηκε να καταλάβει το βασίλειοβασίλειό του αλλά ο Γκούντραμ έστειλε τον στρατηγό του Μούμμολους που ήταν το ισχυρό του όπλο, ο στρατηγός του Χιλπέριχου Δεζιδέριος ηττήθηκε και οπισθοχώρησε στην [[Αυστρασία]]. Οι δύο γιοι του Γκούντραμ Χλωτάριος και Χλωδομίρος πέθαναν πρόωρα από δυσεντερία (577), ο γιος και διάδοχος του Σιγιβέρτου Α΄ [[Χιλδεβέρτος Β΄]] υιοθετήθηκε από τον Γκούντραμ και ορίστηκε κληρονόμος του. Ο Χιλδεβέρτος Β΄ δεν στάθηκε ποτέ πιστός ωστόσο απέναντι στον θείο του, ο αδελφός του Χιλπέριχος κατέλαβε πολλές πόλεις του βασιλείου του (581) και κατόπιν συμμάχησε με τον Χιλδεβέρτο Β΄ (583). Όταν ο Γκούντραμ έκλεισε μαζί τους ειρήνη ο Χιλδεβέρτος Β΄ και ο Χιλπέριχος Α΄ οπισθοχώρησαν. Ο Χιλδεβέρτος Β΄ στράφηκε ξανά εναντίον του θείου του (584), κατέλαβε την [[Τουρ]] και το [[Πουατιέ]] αλλά αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει επειδή ο άλλος ανεψιός του [[Χλωτάριος Β΄]] που κυβερνούσε την Νευστρία βαπτιζόταν. Το γεγονός τοποθετείται στην εορτή του Αγίου Μαρτίνου της Τουρ στην [[Ορλεάνη]] (4 Ιουλίου 584), ο Γκούντραντ επέστρεψε και επιτέθηκε στηνστη [[Σεπτιμανία]], αμέσως μετά έκλεισαν ειρήνη.

Ο σφετεριστής Γκούντομπαλντ που ισχυρίστηκε ότι ήταν νόθος γιος του Χλωτάριου Α΄ ανακηρύχτηκε βασιλιάς, κατέλαβε πολλές πόλεις στον νότο όπως το [[Πουατιέ]] και την [[Τουλούζη]] που ανήκαν στον Γκούντραμ (585). Ο Γκούντραμ έλεγε ότι ο Γκούντομπαλντ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ''"γιος ενός μυλωνά"'' και βάδισε εναντίον του, ο σφετεριστής δραπέτευσε Ακρόπολη της Κομμάνζ και ο Γκούντραμ ξεκίνησε την πολιορκία της. Ο Γκούντομπαλντ προδόθηκε από τους ίδιους τους άντρες, τον παρέδωσαν στον Γκούντραμ και εκτελέστηκε. Η χήρα του Χιλπέριχου Α΄ [[Φρεδεγόνδη]] επιχείρησε ανεπιτυχώς να τον δολοφονήσει (587), ο Γκούντραμ πήγε κατόπιν στο [[Τριρ]] για να κλείσει συνθήκη με την [[Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας]] μητέρα του Χιλδεβέρτου Α΄, διατηρήθηκε μέχρι τον θάνατοθάνατό του. Ο Ερέκ Β΄ Βρετόνος κυβερνήτης της [[Βαν (Γαλλία)|Βαν]] δήλωσε την ανυπακοή του, ο Γκούντραμ του ζήτησε να επαναλάβει τον όρκο υποταγής του 578 και 1.000 σολίδια σαν αποζημίωση για την επιδρομή του στην [[Νάντη]]. Η αποζημίωση φαίνεται δεν είχε πληρωθεί μέχρι το 588, την ίδια χρονιά ο Ερέκ είχε υποσχεθεί ότι θα την πληρώσει σύντομα.

Ο Γκούντραμ έστειλε στρατό εναντίον του Έρεκ, η Φρεδεγόνδη έστειλε τους [[Σάξονες]] του [[Μπαγιέ]] να βοηθήσουν τον Ερεκ.<ref>Howorth, 310</ref> Ο ένας από τους δύο στρατηγούς πέθανε και ο Έρεκ προσπάθησε να δραπετεύσει από τηντη [[Μάγχη]], ο άλλος στρατηγός τον συνέλαβε, τον ανάγκασε να δώσει ξανά όρκο υποτέλειας και έναν ανεψιό του σαν όμηρο.<ref>Gregory, 10, 9</ref> Η υποταγή δεν έφερε τελικά κανένα σοβαρό αποτέλεσμα αφού οι Βρετόνοι διατήρησαν την ανεξαρτησία τους.

Ο Γκούντραμ έκανε μία τελική εκστρατεία στηνστη [[Σεπτιμανία]] χωρίς επιτυχία, υπέταξε τους βαρβάρους που απειλούσαν το βασίλειοβασίλειό του και κατέστειλε επιτυχώς μιάμια εξέγερση της ανεψιάς του Μπασινά στο μοναστήρι του Πουατεβέν με τηντη βοήθεια επισκόπων (590). Πέθανε στο Σαλόν-συρ-Σον (592) και τον διαδέχθηκε ο ανεψιός του Χιλδεβέρτος Β΄.<ref>Ian Wood, The Merovingian Kingdoms 450–751, σ. 91</ref> Τάφηκε στην εκκλησία του Αγίου Μάρκελλου που είχε ιδρύσει στο Σαλόν-συρ-Σον, οι οπαδοί του τον κήρυξαν αμέσως Άγιο, η [[Καθολική εκκλησία]] εορτάζει τηντη μνήμη του στις 28 Μαρτίου. Οι εξαγριωμένοι [[Ουγενότοι]] λεηλάτησαν τον τάφο του και έκαναν σκόνη τα οστά του, διασώθηκε μόνο το κρανίο του που διατηρείται σε ασημένιο φέρετρο.