Πολιτική της Μιανμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Στις [[2 Μαρτίου]] του [[1962]] ο στρατηγός Νε Γουίν (Ne Win) κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκαθίδρυσε δικτατορία. Το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε αναίμακτα αλλά στιγματίστηκε απο την στυγερή εν ψυχρώ δολοφονία απο στρατιώτη του δεκαεπτάχρονου γιού του πρώην προέδρου Sao Shwe Thaik. Η χώρα απέκτησε σοσιαλιστικό προσανατολισμό και όλες οι ξένες εταιρείες κρατικοποιήθηκαν. Απο το [[1962]] έως το [[1974]] κυβερνήθηκε απο το επαναστατικό Συμβούλιο με επικεφαλή τον στρατηγό Νε Γουίν. Σε μια προσπάθεια να παγιώσει την δύναμή του, ο στρατηγός Γουίν και όλο το συμβούλιο παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας πολιτικές θέσεις και θεσπίζοντας παράλληλα μονοκομματικό σύστημα. Απο το [[1974]] έως και το [[1988]] η Μιανμάρ κυβερνήθηκε απο το Κόμμα Σοσιαλιστικού Προγράμματος της Μπούρμα αφού συντάχθηκε νέο σύνταγμα και η χώρα μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ενωσης της Βιρμανίας». Το [[1981]] ο Νε Γουίν μεταβίβασε την εξουσία στον στρατηγό Σαν Γιου. Το [[1988]] ονομάστηκε πάλι σε «Ενωση της Βιρμανίας». Στις [[8 Αυγούστου]] του ίδιου χρόνου ο λαός εξαθλιωμένος καθώς ήταν ξεσηκώθηκε εναντίον της κυβέρνησης. Οι ταραχές που ακολούθησαν, και που προκλήθηκαν κυρίως απο φοιτητές, ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας, διήρκησαν έξι εβδομάδες και υπολογίζεται οτι κατα τη διάρκεια αυτών σκοτώθηκαν τρείς χιλιάδες πολίτες. Κατα τη διάρκεια των αναταραχών ο Νε Γουίν παραιτήθηκε και ο "Εθνικός σύνδεσμος για τη Δημοκρατία" (NLD), η δημοκρατική αντιπολίτευση, ανέλαβε την διακυβέρνηση. Αμέσως όμως πραγματοποιήθηκε νέο στρατιωτικό πραξικόπημα απο τον στρατηγό Σο Μαούνγκ με αποτέλεσμα το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης (SLORCΓ) να αναλάβει την εξουσία. Για να εκτονωθεί η κρίση κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Τον επόμενο χρόνο, και συγκεκριμένα στις [[18 Ιουνίου]] [[1989]], το ''Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης'' μετονόμασε το κράτος σε [[Μιανμάρ|Ενωση της Μιανμάρ]] καθώς και το όνομα της πρωτεύουσας απο Γιανγκόν σε Ρανγκούν. Ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]] αναγνώρισε μετά απο λίγο καιρό το νέο όνομα.
Το [[1990]] προκηρύχθηκαν εκλογές στις οποίες το καθεστώς ηττήθηκε. Νικητής ήταν ο Σέιν Γοίν, πρώτος ξάδερφος της βραβευμένης με το Νόμπελ ειρήνης Σαν Σου Κι, αλλά ΤΟ SLORC αρνήθηκε να παραδόσει την εξουσία θέτοντας το κόμμα NLD αμέσως εκτός νόμου και συλλαμβάντας τα στελέχη του. Το [[1997]] το SLORC μετονομάστηκε σε Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Ανάπτυξης (SPDC). Τον Ιούλιο του 1997 η Μιανμάρ εντάχθηκε στην ASEAN. Στις [[6 Νοεμβρίου]] [[2005]] η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην νεόκτιση πόλη Νάι Πι Τάου (Naypyidaw) που σημαίνει "
Η στάση των δικτατορικών κυβερνήσεων απέναντι στις μειονότητες που αποτελούν το 40% του συνολικού πληθυσμού ήταν πάντα εχθρική. Το [[1981]] με νόμο απαγορεύθηκε στις μειονότητες να λαμβάνουν δημόσια αξιώματα ενώ με συνεχείς επιδρομές ο στρατός συνέβαλε στην διαρκή εξαθλίωσή τους αναγκάζοντάς πολλούς απο αυτούς να εγκαταλείψουν την χώρα. Το 1976 υπολογίζεται οτι ήλεγχαν το 40% της χώρας αλλά γρήγορα η εξουσία του στρατού επιβλήθηκε και πάλι.
Γραμμή 27:
== Σήμερα ==
Απο το [[1988]] η χώρα βρίσκεται σε στρατιωτικό νόμο ενώ ισχύει και ειδική νομοθεσία που απαγορεύει τις συγκεντρώσεις ανω των πέντε ατόμων. Τον Φεβρουάριο του 2007 το στρατιωτικό καθεστώς ανακοίνωσε την διενέργεια δημοψηφίσματος για το νέο σύνταγμα καθώς και εκλογών για το [[2010]]. Η αντιπολίτευση όμως χαρακτήρισε όλα αυτά ως ανάξια λόγου απο την στιγμή που δεν ελευθέρωσαν την [[Σαν Σου Κι]], βραβευμένη με Νόμπελ ειρήνης και ηγέτιδα της αντιπολίτευσης, η οποία κρατείται για πάνω απο μια δεκαετία σε κατ'οίκον περιορισμό.
== Διεθνείς σχέσεις & επικρίσεις ==
Γραμμή 35:
Οικονομικές σχέσεις, αν και επίσημα καταδικάζει το στρατιωτικό καθεστώς, διατηρεί και η [[Γαλλία]]. Συγκεκριμένα η γαλλική εταιρεία Total έχει τεράστιες επενδύσεις στη [[Μιανμάρ]] λόγω του φυσικού αερίου όπως και η αμερικανική Chevron. Για την κατασκευή μάλιστα του αγωγού του κοιτάσματος πετρελαίου Γιεταγκάν εκτοπίστηκαν βίαια απο την περιοχή ολόκληρα χωριά. Η γαλλική κυβέρνηση πάντως, μέσω του υπουργού εξωτερικών, καλύπτει πλήρως την Total. Η στάση αυτή της Γαλλίας είναι που εμποδίζει και την λήψη ουσιαστικών κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της Μιανμάρ.
Τον Νοέμβριο του [[2007]], με αφορμή τις λαϊκές εξεγέρσεις, η [[Ευρωπαϊκή Ένωση]] και ο [[Καναδάς]], αποφάσισαν να επιβληθεί εμπάργκο σε 1207 εταιρίες της χώρας ενώ απαγόρευσαν την είσοδο στην Ε.Ε. και στον Καναδά σε όλους τους αξιωματούχους της κυβέρνησης. Οι ξένες κυβερνήσεις χαρακτήρισαν την κίνηση της κυβέρνησης, τον Φεβρουάριο του [[2008]], για ψήφιση νέου συντάγματος ως τέχνασμα απο τη στιγμή που θα στερούνται αξιοπιστίας.
==Αναφορές==
| |||