Πολιτική της Μιανμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Στις [[2 Μαρτίου]] του [[1962]] ο στρατηγός Νε Γουίν (Ne Win) κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκαθίδρυσε δικτατορία. Το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε αναίμακτα αλλά στιγματίστηκε απο την στυγερή εν ψυχρώ δολοφονία απο στρατιώτη του δεκαεπτάχρονου γιού του πρώην προέδρου Sao Shwe Thaik. Η χώρα απέκτησε σοσιαλιστικό προσανατολισμό και όλες οι ξένες εταιρείες κρατικοποιήθηκαν. Απο το [[1962]] έως το [[1974]] κυβερνήθηκε απο το επαναστατικό Συμβούλιο με επικεφαλή τον στρατηγό Νε Γουίν. Σε μια προσπάθεια να παγιώσει την δύναμή του, ο στρατηγός Γουίν και όλο το συμβούλιο παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας πολιτικές θέσεις και θεσπίζοντας παράλληλα μονοκομματικό σύστημα. Απο το [[1974]] έως και το [[1988]] η Μιανμάρ κυβερνήθηκε απο το Κόμμα Σοσιαλιστικού Προγράμματος της Μπούρμα αφού συντάχθηκε νέο σύνταγμα και η χώρα μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ενωσης της Βιρμανίας». Το [[1981]] ο Νε Γουίν μεταβίβασε την εξουσία στον στρατηγό Σαν Γιου. Το [[1988]] ονομάστηκε πάλι σε «Ενωση της Βιρμανίας». Στις [[8 Αυγούστου]] του ίδιου χρόνου ο λαός εξαθλιωμένος καθώς ήταν ξεσηκώθηκε εναντίον της κυβέρνησης. Οι ταραχές που ακολούθησαν, και που προκλήθηκαν κυρίως απο φοιτητές, ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας, διήρκησαν έξι εβδομάδες και υπολογίζεται οτι κατα τη διάρκεια αυτών σκοτώθηκαν τρείς χιλιάδες πολίτες. Κατα τη διάρκεια των αναταραχών ο Νε Γουίν παραιτήθηκε και ο "Εθνικός σύνδεσμος για τη Δημοκρατία" (NLD), η δημοκρατική αντιπολίτευση, ανέλαβε την διακυβέρνηση. Αμέσως όμως πραγματοποιήθηκε νέο στρατιωτικό πραξικόπημα απο τον στρατηγό Σο Μαούνγκ με αποτέλεσμα το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης (SLORCΓ) να αναλάβει την εξουσία. Για να εκτονωθεί η κρίση κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Τον επόμενο χρόνο, και συγκεκριμένα στις [[18 Ιουνίου]] [[1989]], το ''Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης'' μετονόμασε το κράτος σε [[Μιανμάρ|Ενωση της Μιανμάρ]] καθώς και το όνομα της πρωτεύουσας απο Γιανγκόν σε Ρανγκούν. Ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]] αναγνώρισε μετά απο λίγο καιρό το νέο όνομα.
Το [[1990]] προκηρύχθηκαν εκλογές στις οποίες το καθεστώς ηττήθηκε. Νικητής ήταν ο Σέιν Γοίν, πρώτος ξάδερφος της βραβευμένης με το Νόμπελ ειρήνης Σαν Σου Κι, αλλά ΤΟ SLORC αρνήθηκε να παραδόσει την εξουσία θέτοντας το κόμμα NLD αμέσως εκτός νόμου και συλλαμβάντας τα στελέχη του. Το [[1997]] το SLORC μετονομάστηκε σε Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Ανάπτυξης (SPDC). Τον Ιούλιο του 1997 η Μιανμάρ εντάχθηκε στην ASEAN. To [[2003]] ανακοίνωσαν έναν χάρτη επτά σημείων για να τερματιστεί το στρατιωτικό καθεστώς, χωρίς όμως να δώσουν κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.<ref>[http://www.e-tipos.com/newsitem?id=25352 Δημοψήφισμα για νέο σύνταγμα το Μάιο στην Μιανμάρ]</ref> Στις [[6 Νοεμβρίου]] [[2005]] η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην νεόκτιση πόλη Νάι Πι Τάου (Naypyidaw) που σημαίνει "Πόλη των Βασιλιάδων".
Η στάση των δικτατορικών κυβερνήσεων απέναντι στις μειονότητες που αποτελούν το 40% του συνολικού πληθυσμού ήταν πάντα εχθρική. Το [[1981]] με νόμο απαγορεύθηκε στις μειονότητες να λαμβάνουν δημόσια αξιώματα ενώ με συνεχείς επιδρομές ο στρατός συνέβαλε στην διαρκή εξαθλίωσή τους αναγκάζοντάς πολλούς απο αυτούς να εγκαταλείψουν την χώρα. Το 1976 υπολογίζεται οτι ήλεγχαν το 40% της χώρας αλλά γρήγορα η εξουσία του στρατού επιβλήθηκε και πάλι.
Γραμμή 13:
Τον Αύγουστο του [[2007]] με αφορμή την συμπλήρωση 19 χρόνων απο την άγρια καταστολή των λαϊκών συγκεντρώσεων οι Βουδιστές μοναχοί, άτομα ιερά στην Μιανμάρ, οργάνωσαν διαδηλώσεις σε μεγάλες πόλεις της χώρας διαμαρτυρόμενοι για το ανελεύθερο καθεστώς. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου οι διαδηλώσεις κορυφώθηκαν λόγω των οικονομικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης που αφορούσαν την απόφαση της στρατιωτικής κυβέρνησης να αποσύρει την επιδότηση στα καύσιμα με αποτέλεσμα την εκτίναξη των τιμών αλλά και λόγω των ξυλοδαρμών τριών βουδιστών μοναχών απο την αστυνομία. Στις [[22 Σεπτεμβρίου]] χιλιάδες Βουδιστές κατέβηκαν στους δρόμους ενώ 500 απο αυτούς κατάφεραν υπο την επίβλεψη της αστυνομίας να πλησιάσουν στο σπίτι της βραβευμένης με το Νόμπελ ειρήνης [[Σαν Σου Κι]], η οποία βρίσκεται για πάνω απο τον Μάϊο του [[2003]] σε κατ'οίκον περιορισμό. Δύο μέρες αργότερα τουλάχιστον 20.000 μοναχοί διαμαρτυρήθηκαν στους δρόμους της Ρανγκούν.
Στις [[24 Σεπτεμβρίου]] πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη διαδήλωση όλων των χρόνων στην ιστορία της Μιανμάρ όταν 100.000 πολίτες και Βουδιστές κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν κατά των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης αλλά και για την φτώχεια που ταλανίζει την χώρα.[http://www.e-tipos.com/newsitem?id=10616 Εκατό χιλιάδες στους δρόμους της Μιανμάρ] Το στρατιωτικό καθεστώς θορυβημένο απο αυτή την εξέλιξη ανακάλεσε την 22η Μεραρχία απο το κρατίδιο της Καρέν για τη Ρανγκούν. Η 22η Μεραρχία είχε χρησιμοποιηθεί για να καταστείλει και τις λαϊκές εξεγέρσεις του [[1988]] γι'αυτό και η κίνηση αυτή προκάλεσε αίσθηση προοικονομώντας τις προθέσεις της στρατιωτικής κυβέρνησης. Την επόμενη μέρα επιβλήθηκε νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας μεταξύ 9 μ.μ. και 5 π.μ. ενώ η πόλη Ρανγκούν τέθηκε υπο άμεσο στρατιωτικό έλεγχο. Παράλληλα τμήματα στρατού παρατάχθηκαν σε όλη την πόλη.
Παρ'ολες τις προειδοποιήσεις ο λαός ξανακατέβηκε στους δρόμους. Αν και η διεθνής κοινότητα με μηνύματα ζήτησε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση απο το δικτατορικό καθεστώς αυτό δεν φάνηκε να τα έλαβε υπόψιν του. Στις [[26 Σεπτεμβρίου]] και ενώ ο λαός διαδήλωνε, ένα τμήμα διαδηλωτών προσπάθησε να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών. Αυτοί απάντησαν με ρίξη δακρυγώνων και με ξυλοδαρμό Βουδιστών. Οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες ξυλοκόπησαν άγρια τους διαδηλωτές ενώ ακολούθησαν και αρκετές συλλήψεις. Στις [[27 Σεπτεμβρίου]] ο λαός διαδήλωσε για ακόμη μια φορά για να διαλυθεί αμέσως βίαια απο το στρατό, ο οποίος πυροβολούσε στα τυφλά. Επίσης ο στρατός προχώρησε σε εκατοντάδες συλλήψεις Βουδιστών μοναχών αλλά και σε εφόδους σε μοναστήρια, τα οποία και κατέλαβε. Την επομένη φοιτητές κατέβηκαν στους δρόμους χωρίς όμως αυτή τη φορά να έχουν τους Βουδιστές στο πλευρό τους αφού όλα σχεδόν τα μοναστήρια είχαν καταληφθεί απο τον στρατό.
Γραμμή 23:
Η διεθνής κοινότητα είχε απευθύνει απο την αρχή έκκληση προς το στρατιωτικό καθεστώς της χώρας για ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Συγκεκριμένα ο γενικός γραμματέας των [[ΟΗΕ|Ηνωμένων Εθνών]] Μπαν Γκι-Μουν ζήτησε αυτοσυγκράτηση, ο πρόεδρος των [[ΗΠΑ]] [[Τζωρτζ Μπους (νεότερος)|Τζώρτζ Μπους]] απείλησε για νέες κυρώσεις ενώ ο Γάλλος πρόεδρος [[Νικολά Σαρκοζί]] δήλωσε ότι ''δεν θα δεχτεί καταστολή των διαδηλώσεων στη Μιανμάρ''.
Μετά την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας [[Γκόρντον Μπράουν]] ζήτησε επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας ενώ η [[Ρωσία]], η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με το καθεστώς, έκανε λόγο για ''«εσωτερική υποθεση της Μιανμάρ»''.<ref>[http://www.skai.gr/master_story.php?id=60908 Εσωτερική υπόθεση η κρίση]</ref> Αλλά και η [[Κίνα]], η οποία έχει μεγάλες οικονομικές συναλλαγές με την κυβέρνηση της [[Μιανμάρ]], κράτησε ήπια στάση επικρίνοντας μάλιστα την στάση των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης κατηγορώντας οτι χειροτερεύουν την κατάσταση υπερβάλλοντας τα γεγονότα. Έντονη κριτική έγινε και απο την Ιαπωνική κυβέρνηση η οποία ζήτησε εξηγήσεις για τον θάνατο του Ιάπωνα δημοσιογράφου Κέντζι Ναγκάι ζητώντας παράλληλα την διενέργεια ανακρίσεων για το συμβάν. Ο [[ΟΗΕ]] απέστειλε σχεδόν αμέσως τον ειδικό απεσταλμένο Ιμπραήμ Γκαμπάρ, εξέφρασε όμως την θλίψη του για τα αιματηρά γεγονότα μόλις τον Οκτώβριο.
== Σήμερα ==
Απο το [[1988]] η χώρα βρίσκεται σε στρατιωτικό νόμο ενώ ισχύει και ειδική νομοθεσία που απαγορεύει τις συγκεντρώσεις ανω των πέντε ατόμων. Τον Φεβρουάριο του 2007 το στρατιωτικό καθεστώς ανακοίνωσε την διενέργεια δημοψηφίσματος για το νέο σύνταγμα καθώς και εκλογών για το [[2010]]. Η αντιπολίτευση όμως χαρακτήρισε όλα αυτά ως ανάξια λόγου απο την στιγμή που δεν ελευθέρωσαν την [[Σαν Σου Κι]], βραβευμένη με Νόμπελ ειρήνης και ηγέτιδα της αντιπολίτευσης, η οποία κρατείται για πάνω απο μια δεκαετία σε κατ'οίκον περιορισμό. Ο στρατηγός Κιάου Χσαν, υπουργός πληροφοριών, τον Μάρτιο [[του 2008]] κατηγόρησε τον Γκαμάρι, τον ειδικό απεσταλμένο του [[ΟΗΕ]], για μεροληψία ενώ φαίνεται να του είπε οτι ''έχει ξεφύγει από το ρόλο του μεσολαβητή''. <ref>[http://www.e-tipos.com/newsitem?id=28448 http://www.e-tipos.com/newsitem?id=28448]</ref>
Η Κυβέρνηση συνεχίζει να καταπιέζει τις μειονότητες γι'αυτό εδώ και χρόνια έχουν οργανωθεί ένοπλες ομάδες ανταρτών με κυριότερη αυτή των Σαν (Shan State Army - SSA) που διαθέτει περίπου 15.000 στρατιώτες. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατηγόρησε το [[2006]] την κυβέρνηση των Σαν οτι χρηματοδοτείαι μέσω της παραγωγής οπίου, κάτι που διαψεύστηκε απο τους αντάρτες.<ref>[http://www.megatv.com/warzone/questions.asp?d=%2022262 Γενικές πληροφορίες]</ref>
== Διεθνείς σχέσεις & επικρίσεις ==
Γραμμή 35 ⟶ 37 :
Οικονομικές σχέσεις, αν και επίσημα καταδικάζει το στρατιωτικό καθεστώς, διατηρεί και η [[Γαλλία]]. Συγκεκριμένα η γαλλική εταιρεία Total έχει τεράστιες επενδύσεις στη [[Μιανμάρ]] λόγω του φυσικού αερίου όπως και η αμερικανική Chevron. Για την κατασκευή μάλιστα του αγωγού του κοιτάσματος πετρελαίου Γιεταγκάν εκτοπίστηκαν βίαια απο την περιοχή ολόκληρα χωριά. Η γαλλική κυβέρνηση πάντως, μέσω του υπουργού εξωτερικών, καλύπτει πλήρως την Total. Η στάση αυτή της Γαλλίας είναι που εμποδίζει και την λήψη ουσιαστικών κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της Μιανμάρ.
Τον Νοέμβριο του [[2007]], με αφορμή τις λαϊκές εξεγέρσεις, η [[Ευρωπαϊκή Ένωση]] και ο [[Καναδάς]], αποφάσισαν να επιβληθεί εμπάργκο σε 1207 εταιρίες της χώρας ενώ απαγόρευσαν την είσοδο στην Ε.Ε. και στον Καναδά σε όλους τους αξιωματούχους της κυβέρνησης.<ref>
[http://www.megatv.com/warzone/timeline_more.asp?d=%2022262&i=23740 Χρονολόγιο]</ref> Οι ξένες κυβερνήσεις χαρακτήρισαν την κίνηση της κυβέρνησης, τον Φεβρουάριο του [[2008]], για ψήφιση νέου συντάγματος ως τέχνασμα απο τη στιγμή που θα στερούνται αξιοπιστίας ενώ ο ΟΗΕ απέστειλε για ακόμη μια φορά τον ειδικό απεσταλμένο της Γκαμπάρι. <ref>[http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=880538 Επαφές Γκαμπάρι στη Μιανμάρ]</ref> == Παραπομπές ==
<div style="-moz-column-width:2; column-width:2;" | style="-moz-column-count:2; column-count:2;">
| |||