Νίκος Ζαχαριάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
κι άλλη πηγή |
μ αριθμός σελίδας |
||
Γραμμή 7:
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και την επάνοδό του στην ηγεσία του ΚΚΕ το 1945, μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η αποκήρυξη και καταδίκη του [[Άρης Βελουχιώτης|Άρη Βελουχιώτη]], επειδή ο τελευταίος αρνήθηκε να τηρήσει τη [[συμφωνία της Βάρκιζας]] και να παραδώσει τα όπλα, παρά συνέχισε τη μοναχική ένοπλη δράση του στα βουνά της [[Ρούμελη|Ρούμελης]]. Τελικά ο Βελουχιώτης λίγο αργότερα απομονωμένος από όλους και περικυκλωμένος από ομάδες του εθνικού στρατού αυτοκτόνησε.
Μια από τις σκοτεινές πτυχές της δράσης του ήταν η επίσκεψή του στη [[Μόσχα]] τον Μάιο του [[1947]]. Επιστρέφοντας διαβεβαίωσε τους συμπολεμιστές του για τη στήριξη του [[Στάλιν]] προς τον [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας|Δημοκρατικό Στρατό]], κάτι που τους εμψύχωσε και τους ώθησε να συνεχίσουν τον πόλεμο ενάντια στον εθνικό στρατό. Ο Στάλιν όμως στην πράξη δε στήριξε τους αντάρτες, αφού είχε δεσμευθεί ήδη από τη [[Διάσκεψη της Γιάλτας]] ότι η Ελλάδα ως μόνη βαλκανική χώρα θα περιέλθει στο δυτικό μπλοκ. Παραμένει μυστήριο αν ο Στάλιν είπε την αλήθεια στον Ζαχαριάδη και ο τελευταίος για λόγους τακτικής την αποσιώπησε ή αν η [[ΕΣΣΔ]] του υποσχέθηκε όντως ενίσχυση γνωρίζοντας ότι δε θα τηρήσει την υπόσχεσή της<ref>''Β. Ραφαηλίδης'', Ιστορία κωμικοτραγική του νεοελληνικού κράτους, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, Αθήνα 1993, σελ. 236. Ο ''Τάσος Βουρνάς'', Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, τ. Δ', Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1998, σελ. 176, θεωρεί ότι ο Ζαχαριάδης είπε ψέματα στους συναγωνιστές του για λόγους τακτικής: «[Ο Ζαχαριάδης, όπως και σε άλλες περιπτώσεις] ...έτσι και στην περίπτωση της σοβιετικής βοήθειας έλεγε ασύστολα ψέματα».</ref>.
[[Εικόνα:960-03-2788-2.jpg|thumb|500px|left]]
| |||