Πολιτική της Μιανμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[2 Μαρτίου]] του [[1962]] ο στρατηγός [[Νε ΓουίνΟυίν]] (Ne Win) κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκαθίδρυσε δικτατορία. Το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε αναίμακτα αλλά στιγματίστηκε απο την στυγερή εν ψυχρώ δολοφονία απο στρατιώτη του δεκαεπτάχρονου γιού του πρώην προέδρου Sao Shwe Thaik. Η χώρα απέκτησε σοσιαλιστικό προσανατολισμό και όλες οι ξένες εταιρείες κρατικοποιήθηκαν. Απο το [[1962]] έως το [[1974]] κυβερνήθηκε απο το επαναστατικό Συμβούλιο με επικεφαλή τον στρατηγό [[Νε Ουίν]]. Σε μια προσπάθεια να παγιώσει την δύναμή του, ο στρατηγός Γουίν και όλο το συμβούλιο παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας πολιτικές θέσεις και θεσπίζοντας παράλληλα μονοκομματικό σύστημα. Απο το [[1974]] έως και το [[1988]] η Μιανμάρ κυβερνήθηκε απο το Κόμμα Σοσιαλιστικού Προγράμματος της Μπούρμα αφού συντάχθηκε νέο σύνταγμα και η χώρα μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ενωσης της Βιρμανίας». Το [[1981]] ο [[Νε Ουίν]] μεταβίβασε την εξουσία στον στρατηγό Σαν Γιου. Το [[1988]] ονομάστηκε πάλι σε «Ενωση της Βιρμανίας». Στις [[8 Αυγούστου]] του ίδιου χρόνου ο λαός εξαθλιωμένος καθώς ήταν ξεσηκώθηκε εναντίον της κυβέρνησης. Οι ταραχές που ακολούθησαν, και που προκλήθηκαν κυρίως απο φοιτητές, ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας, διήρκησαν έξι εβδομάδες και υπολογίζεται οτι κατα τη διάρκεια αυτών σκοτώθηκαν τρείς χιλιάδες πολίτες. Κατα τη διάρκεια των αναταραχών ο [[Νε Ουίν]] παραιτήθηκε και ο "Εθνικός σύνδεσμος για τη Δημοκρατία" (NLD), η δημοκρατική αντιπολίτευση, ανέλαβε την διακυβέρνηση. Αμέσως όμως πραγματοποιήθηκε νέο στρατιωτικό πραξικόπημα απο τον στρατηγό Σο Μαούνγκ με αποτέλεσμα το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης (SLORCΓ) να αναλάβει την εξουσία. Για να εκτονωθεί η κρίση κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Τον επόμενο χρόνο, και συγκεκριμένα στις [[18 Ιουνίου]] [[1989]], το ''Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης'' μετονόμασε το κράτος σε [[Μιανμάρ|Ενωση της Μιανμάρ]] καθώς και το όνομα της πρωτεύουσας απο Γιανγκόν σε Ρανγκούν. Ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]] αναγνώρισε μετά απο λίγο καιρό το νέο όνομα.

Τον Αύγουστο του [[2007]] με αφορμή την συμπλήρωση 19 χρόνων απο την άγρια καταστολή των λαϊκών συγκεντρώσεων οι Βουδιστές μοναχοί, άτομα ιερά στην Μιανμάρ, οργάνωσαν διαδηλώσεις σε μεγάλες πόλεις της χώρας διαμαρτυρόμενοι για το ανελεύθερο καθεστώς. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου οι διαδηλώσεις κορυφώθηκαν λόγω των οικονομικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης που αφορούσαν την απόφαση της στρατιωτικής κυβέρνησης να αποσύρει την επιδότηση στα καύσιμα με αποτέλεσμα την εκτίναξη των τιμών αλλά και λόγω των ξυλοδαρμών τριών βουδιστών μοναχών απο την αστυνομία. Στις [[22 Σεπτεμβρίου]] χιλιάδες Βουδιστές κατέβηκαν στους δρόμους ενώ 500 απο αυτούς κατάφεραν υπο την επίβλεψη της αστυνομίας να πλησιάσουν στο σπίτι της βραβευμένης με το Νόμπελ ειρήνης [[Αούνγκ Σαν Σου Κι]], η οποία βρίσκεται για πάνω απο τον Μάϊο του [[2003]] σε κατ'οίκον περιορισμό. Δύο μέρες αργότερα τουλάχιστον 20.000 μοναχοί διαμαρτυρήθηκαν στους δρόμους της Ρανγκούν.

Απο το [[1988]] η χώρα βρίσκεται σε στρατιωτικό νόμο ενώ ισχύει και ειδική νομοθεσία που απαγορεύει τις συγκεντρώσεις ανω των πέντε ατόμων. Τον Φεβρουάριο του [[2007]] το στρατιωτικό καθεστώς ανακοίνωσε την διενέργεια δημοψηφίσματος για το νέο σύνταγμα καθώς και εκλογών για το [[2010]]. Η αντιπολίτευση όμως χαρακτήρισε όλα αυτά ως ανάξια λόγου απο την στιγμή που δεν ελευθέρωσαν την [[Αούνγκ Σαν Σου Κι]], βραβευμένη με Νόμπελ ειρήνης και ηγέτιδα της αντιπολίτευσης, η οποία κρατείται για πάνω απο μια δεκαετία σε κατ'οίκον περιορισμό. Ο στρατηγός Κιάου Χσαν, υπουργός πληροφοριών, τον Μάρτιο του [[2008]] κατηγόρησε τον Γκαμάρι, τον ειδικό απεσταλμένο του [[ΟΗΕ]], για μεροληψία ενώ φαίνεται να του είπε οτι ''έχει ξεφύγει από το ρόλο του μεσολαβητή''. <ref>[http://www.e-tipos.com/newsitem?id=28448 http://www.e-tipos.com/newsitem?id=28448]</ref> Επίσης η Μιανμάρ είναι μια απο τις 14 χώρες παγκοσμίως που περιορίζουν την πρόσβαση των πολιτών στο διαδίκτυο σε ότι έχει σχέση με πληροφορίες και ειδήσεις που αφορούν την Μιανμάρ.