Υπο-Ανταρκτικά Νησιά της Νέας Ζηλανδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''Υπο-ανταρκτικά νησιά της Νέας Ζηλανδίας''' περιλαμβάνουν πέντε νησιωτικές ομάδες που βρίσκονται μεταξύ 47o και 53o νότιου γεωγραφικού πλάτους, μεταξύ της Ανταρκτικής και της ζώνης υποτροπικής σύγκλισης. Τα νησιά αυτά είναι οι: [[Αντίποδες νήσοι]], Ώκλαντ, Μπάουντι, Κάμπελ και Σνέαρς. Η [[ΟΥΝΕΣΚΟ]] τα έχει χαρακτηρίσει [[Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς]] από το 1998 καθώς διακρίνονται για το υψηλό επίπεδο βιοποικιλότητας και ενδημισμού σε [[πτηνά]], [[φυτά]] και [[ασπόνδυλα]]. Εξαιρετικά μεγάλος είναι ο αριθμός και η ποικιλία των πελαγικών θαλασσοπουλιών και των [[πιγκουίνος|πιγκουίνων]] που φωλιάζουν εκεί κατά αποικίες. Η συνολική χερσαία έκταση των νησιών είναι 764.580 km2, ενώ το καθεστώς προστασίας ισχύει επίσης για το θαλάσσιο περιβάλλον έως και 12 ναυτικά μίλια γύρω από κάθε ομάδα. Εκτός από λίγους ερευνητικούς σταθμούς, τα νησιά είναι ακατοίκητα και δεν επιτρέπεται η είσοδος χωρίς άδεια.

Ενώ όλα τα νησιά βρίσκονται στην Τεκτονική Πλάκα του [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικού]], η διαφορετική γεωλογική ιστορία και ηλικία κάθε νησιωτικής ομάδας και η γεωγραφική τους απομόνωση από τηντη Νέα Ζηλανδία και μεταξύ τους, έχουν διαμορφώσει μια μοναδική και αξιοσημείωτη βιοποικιλότητα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η αφθονία και η ποικιλία των πελαγικών θαλασσοπουλιών και των πιγκουίνων που χρησιμοποιούν τα νησιά για αναπαραγωγή. Τα νησιά υποστηρίζουν την πιο ποικιλόμορφη κοινότητα αναπαραγωγής θαλάσσιων πτηνών στον [[Νότιος Ωκεανός|Νότιο Ωκεανό]]. Υπάρχουν 126 είδη πουλιών, συμπεριλαμβανομένων 40 θαλάσσιων πτηνών, οκτώ από τα οποία δεν αναπαράγονται πουθενά αλλού στον κόσμο, και συγκεκριμένα 4 είδη [[άλμπατρος]], 3 είδη [[Κορμοράνος|κορμοράνων]] (ένα από τα οποία, το Bounty Island Shag, είναι ο σπανιότερος κορμοράνος στον κόσμο) και 1 είδος πιγκουίνου.<ref name="ΟΥΝ">

| περίπου 100 χλμ. νοτιοδυτικά της νήσου Στιούαρτ || 341 εκτάρια || Το κύριο νησί είναι το North East Island, τα μικρότερα είναι το Broughton, το Alert Stack, το Tahi, το Rua, το Toru, το Wha και το Rima || [[Αρχείο:Puffinus griseus.png|200 px]] Αιθαλόμυχος στις νήσους Σνέαρς

Τα νησιά έχουν το υψηλότερο επίπεδο οικολογικής προστασίας από τη νομοθεσία της Νέας Ζηλανδίας. Οι πέντε ομάδες νησιών έχουν χαρακτηριστεί το καθένα ως [[Φυσικό καταφύγιο|Φυσικό καταφύγιο άγριας ζωής]] και καλύπτονται από το νόμο Reserves Act του 1977. Καλύπτονται επίσης από τον νόμο περί άγριας ζωής του 1953, το νόμο περί διαχείρισης πόρων του 1991, το νόμο για τη θαλάσσια και παράκτια περιοχή (Takutai Moana) του 2011, το νόμο περί προστασίας των θαλάσσιων θηλαστικών του 1978 και το νόμο για την αλιεία του 1996. Οι επιπτώσεις των ξένων ειδών θηλαστικών, που επί του παρόντος περιορίζονται σε [[χοίρος|χοίρους]], [[γάτες]] και [[ποντίκια]] στο νησί Ώκλαντ και ποντίκια στο νησί των Αντίποδων, μαζί με μια σειρά από ξένα είδη φυτών και ασπόνδυλων, έχουν αντιμετωπιστεί στις περισσότερες περιπτώσεις μέσω των σχεδίων διαχείρισης. Προηγούμενα προγράμματα εκρίζωσης έχουν αφαιρέσει [[βοοειδή]], [[πρόβατο|πρόβατα]], [[κατσίκα|κατσίκες]], [[κουνέλι|κουνέλια]], [[αρουραίος|αρουραίους]] και ποντίκια από πολλά από τα νησιά. Οι αρχές της Νέας Ζηλανδίας σχεδιάζουν να απομακρύνουν τελικά όλα τα ξένα είδη θηλαστικών από τα νησιά και μόλις επιτευχθεί αυτό, θα αποτελέσει ένα μοντέλο για τα νησιά άλλων περιοχών.<ref name="ΟΥΝ"/>